Η ιδιωτική εκπαίδευση στη χώρα μας διευρύνεται στο βαθμό που η πολιτεία δεν καλύπτει τις ανάγκες παλιές και νέες, με την δημόσια παιδεία.

Έτσι έχουμε πάντα πιο αυξημένο ποσοστό μαθητών στην προσχολική αγωγή και στις πρώτες τάξεις των ιδιωτικών δημοτικών σχολείων λόγω της ποσοτικής ανεπάρκειας και των ωραρίων των αντίστοιχων δημόσιων .

Στη χώρα μας όμως η κύρια πλευρά ιδιωτικής παιδείας ήταν πάντα και διευρύνετε αυτή που αφορά στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και γενικής παιδείας,στην φυσική αγωγή, καλλιτεχνική παιδεία και αυτή που αφορά στις διάφορες σχολές επαγγελματικής κατάρτισης .Τελευταία είχαμε μια ραγδαία επέκτασή τους και στον τομέα της μεταλυκιακής κατάρτισης (ΙΕΚ) και στα λεγόμενα ιδιωτικά Α.Ε.Ι.

Σύμφωνα με μελέτες και υπολογισμούς που έχουν γίνει, ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο δημόσιο προϋπολογισμό για την παιδεία πηγαίνει σε όλους αυτούς τους τομείς ιδιωτικής εκπαίδευσης που προανέφερα .Πρακτικά δηλαδή έχουμε μετακύλιση του μισού κόστους για εκπαίδευση στον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Είναι γενική παραδοχή στον προοδευτικό πολιτικό χώρο ότι η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό που πρέπει να παρέχετε δωρεάν και όχι ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες της κάθε οικογένειας. Διαφορετικά αφ'ενός αναπαράγονται οι κοινωνικές ανισότητες και αφ'ετέρου υστερεί συνολικά η κοινωνική πρόοδος και ανάπτυξη .Γιαυτό άλλωστε όπως προαναφέρθηκε θεωρούμε όπως και πολλοί άλλοι τις επενδύσεις στη παιδεία τις πιο παραγωγικές επενδύσεις.

Το όραμα μας λοιπόν είναι αυτό που χρόνια διακηρύσσει η Αριστερά :Συνεχής διεύρυνση ποσοτική και ποιοτική της δημόσιας δωρεάν παιδείας και συρρίκνωση της ιδιωτικής έτσι ώστε να μπορεί κάθε παιδί κάθε νέος ν'αναπτύξει τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τα ταλέντα του, να ολοκληρώσει την προσωπικότητά του ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση. Η πολιτεία οφείλει να παρέχει αυτές τις προϋποθέσεις χωρίς φραγμούς αν θέλει να λέγεται δίκαια και να απαντά έγκαιρα στις σύγχρονες ανάγκες της οικογένειας και του νέου.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν αυτόματα να καλυφθούν όλες οι ανάγκες, ούτε είναι είναι σωστό να απορρίπτονται ιδιωτικές πρωτοβουλίες που καλύπτουν μορφωτικές ανάγκες και ειδικά όταν δεν υπάρχουν άλλες διέξοδοι από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα .Γι' αυτό άλλωστε νομίζουμε ότι η αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας οδηγεί στην συρρίκνωση της ιδιωτικής κι'όχι οι φραστικές διακηρύξεις των εκάστοτε Υπουργών Παιδείας .Αντί γιαυτό όμως,όπως προαναφέραμε, από την ασκούμενη εκπαιδευτική πολιτική οδηγούμαστε στο αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί να ανοίξει η τριτοβάθμια εκπαίδευση έτσι ώστε να μπορούν να σπουδάσουν όλοι όσοι έχουν τις ικανότητες, με το νέο τρόπο επιλογής που θα εξετάζει περισσότερα και σε μεγαλύτερη διάρκεια μαθήματα θα έχουμε διεύρυνση των φροντιστηρίων. Στο βαθμό που δεν δίνονται δυνατότητες για σπουδές στους νέους θα διευρύνονται τα παράνομα αυτοαποκαλούμενα ιδιωτικά Α.Ε.Ι.. Γι' αυτό διαφωνήσαμε και διαφωνούμε με την τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος που αποκλείει ρητά και κατηγορηματικά τη λειτουργία Α.Ε.Ι. που δεν είναι δημόσια (Ν.Π.Δ.Δ.).

Αντί λοιπόν για την δημιουργία κι άλλων ΑΕΙ, σχολών, τμημάτων, Ανοιχτών Πανεπιστημίων ,διεύρυνση των μεταπτυχιακών σπουδών κ.λ.π συζητάμε ποιος άλλος μπορεί να ιδρύσει πανεπιστήμια .Τελευταία μάλιστα ανάλογη πρόταση εμφάνισε και ο Αρχιεπίσκοπος ,πρόταση που παραπέμπει σε σκοταδιστικές διεθνείς και ιστορικές εμπειρίες για την επιστήμη και την έρευνα .