ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
του 2ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

14-17 Μαρτίου 1996

Η ενίσχυση του Συνασπισμού, του πόλου της σύγχρονης δημοκρατικής μαχόμενης Αριστεράς στην πολιτική και κοινωνική ζωή και στις επόμενες εκλογές, σ’ ολόκληρη τη χώρα, αποτελεί πρωταρχική προϋπόθεση για να αντιμετωπιστούν τα σημερινά αδιέξοδα, για να ανακοπούν η εθνική παρακμή, η κοινωνική αδικία, η σήψη και ο εκφυλισμός, για να διαμορφωθούν οι όροι της ανασυγκρότησης και του προοδευτικού εκσυγχρονισμού της χώρας.

Σε μια εποχή ιστορικών ανακατατάξεων στην Ευρώπη και τον κόσμο, η κοινωνία μας ωθείται στο περιθώριο, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών.

Σε μια περίοδο επαναστατικών αλλαγών στην επιστήμη, την τεχνολογία και την παραγωγή, η οικονομία μας βαλτώνει στην τεχνολογική καθυστέρηση και την παραγωγική υποβάθμιση.

Σε μια ώρα που η κυβέρνηση μιλά για πρόοδο και ανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο του λαού συρρικνώνεται και η χώρα χάνει έδαφος στο διεθνή στίβο.

Σε μια στιγμή που απαιτείται η ενίσχυση του ρόλου των εργαζομένων στην παραγωγή και την κοινωνία, οι ΄Ελληνες εργαζόμενοι ωθούνται στο περιθώριο, κατηγορούμενοι για μια κρίση της οποίας είναι θύματα. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Τα περιθώρια ανοχής έχουν εξαντληθεί.

Τα ημίμετρα, τα αποσπασματικά βήματα, οι αμυντικές πρακτικές δεν αρκούν.

Χρειάζονται συνολικές λύσεις, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και ρήξεις με το σημερινό τέλμα που να βελτιώνουν τη θέση των εργαζομένων στην κοινωνία, τη θέση των πολιτών, ανδρών και γυναικών, στο πολιτικό σύστημα. Να βελτιώνουν τη θέση της ελληνικής οικονομίας στο σύγχρονο ανταγωνιστικό κόσμο.

Χρειάζεται νέο σχέδιο για την κοινωνία. ΄Ενα προοδευτικό σχέδιο που να αντιπαρατίθεται στις νεοφιλελεύθερες επιλογές και να συνδυάζει τη θετικότητα της συγκεκριμένης πρότασης, το δυναμισμό της κοινωνικής κριτικής και την ιδεολογική έμπνευση των αξιών της ελευθερίας, της συλλογικότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Με τις προτάσεις που ακολουθούν και οι οποίες στηρίζονται και προωθούν το Πρόγραμμα του ΣΥΝ που εγκρίναμε στο Ιδρυτικό μας Συνέδριο, ο Συνασπισμός φιλοδοξεί να κεντρίσει το διάλογο και την αντιπαράθεση επί της ουσίας. Για να έρθουν επιτέλους οι προγραμματικές επιλογές στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Για να μειωθεί το “προγραμματικό έλλειμμα” που χαρακτηρίζει τις αντιπαραθέσεις στην πολιτική μας ζωή.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στην τροχιά μιας παρατεταμένης και επικίνδυνης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Τα πρώτα συμπτώματά της στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 έδωσαν τη θέση τους σε μια διεύρυνση του χάσματος με τις άλλες χώρες της Κοινότητας στη δεκαετία του ΄80. Σήμερα η Ελλάδα καταγράφεται ως ο πιο "αδύνατος κρίκος" της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η εξάντληση της εσωτερικής δυναμικής του τύπου ανάπτυξης, που εδραιώθηκε στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες είναι κραυγαλέα. Η αρνητική αυτή πορεία μπορούσε να αποτραπεί από ένα έγκαιρο και βαθύ εκσυγχρονισμό σ’ όλους τους τομείς, που όμως δεν έγινε. Οι πολιτικές ευθύνες των δυνάμεων που κυβέρνησαν τον τόπο είναι ιστορικές.

Γίνεται επιτακτικό για τη χώρα μας να ανακόψει την πορεία ιστορικής παρακμής και περιθωριοποίησής της και να επιτύχει την ισότιμη συμμετοχή της στις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.

Η Ελλάδα, βρίσκεται σήμερα μαζί με άλλες χώρες της ΕΟΚ, ουσιαστικά στη δεύτερη ταχύτητα προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και κινδυνεύει να βρεθεί στην τρίτη, να εκλιπαρεί δηλαδή μαζί με τρίτες χώρες τη συμμετοχή της. Για να το αποφύγει, οφείλει να κινηθεί ταχύτερα για να καλύψει τις αποστάσεις, να δημιουργήσει τους εσωτερικούς όρους που θα επιτρέπουν τη συμμετοχή της, να διαμορφώσει τις συμμαχίες της με άλλες χώρες, κύρια του νότου, να διαπραγματευτεί σκληρά με μέθοδο και συνέπεια για να υπάρξει ένας νέος προοδευτικός βηματισμός και στη χώρα μας και στην Ευρώπη.

Η πορεία δεν θα είναι ευθύγραμμη και ειδυλλιακή. Θα αποτελέσει το αντικείμενο επίπονων και σκληρών διαπραγματεύσεων, το πεδίο μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων.

Για να μπορέσει η Ελλάδα να είναι ουσιαστικά μέλος της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, στην πορεία προς την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, χρειάζεται επειγόντως ένα εθνικό ανορθωτικό και εξυγιαντικό σχέδιο προοδευτικού εκσυγχρονισμού, ανάπτυξης, δομικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτισμικών μεταρρυθμίσεων.

Η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει μια νέα πορεία και να συμβάλει σε θετικές αλλαγές στην ίδια την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χρειάζεται όμως να ξεπεραστεί αποφασιστικά μια γενικευμένη αίσθηση αδυναμίας, προχειρότητας και παράλυσης, που τροφοδοτείται από τον αναχρονισμό του πολιτικού συστήματος και την ιστορική ανεπάρκεια παρωχημένων πολιτικών ηγεσιών.

Ο ΣΥΝ επιδιώκει να εμπεδωθεί μέσα στην κοινωνία η αναγκαιότητα και η ρεαλιστικότητα ενός τέτοιου σχεδίου για την κρίσιμη δεκαετία που διανύουμε. Ο εκσυγχρονισμός που διεκδικούμε δεν είναι ουδέτερος. Είναι απόλυτα συνυφασμένος με ένα κοινωνικό και οικολογικό περιεχόμενο. Έχει ως συστατικό του την ανακατανομή του πλούτου και όχι τη διεύρυνση των ανισοτήτων, την αναβάθμιση και όχι την υποβάθμιση της θέσης των εργαζομένων, τη διεύρυνση της δημοκρατίας και όχι τον αυταρχισμό, την σωτηρία και όχι την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Προβάλλει ιδιαίτερα τις προτεραιότητες που σηματοδοτούν τη σύγκρουση του εκσυγχρονιστικού και του αναχρονιστικού, του προοδευτικού και του συντηρητικού, του κοινωνικά δίκαιου και του κοινωνικά άδικου, της στενά τεχνικής και της κοινωνικής, οικολογικής και δημοκρατικής διάστασης που πρέπει να έχει αυτή η ανορθωτική προσπάθεια.

Οι στόχοι του ανορθωτικού σχεδίου οδηγούν στη συνολική ανόρθωση της ελληνικής κοινωνίας και στην έξοδό της από την οικονομική, την πολιτιστική και ηθική κρίση στην κατοχύρωση της ιδιαίτερης εθνικής και πολιτιστικής της ταυτότητας μέσα στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Διέπονται από τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, της οικολογικής υπευθυνότητας, της συμμετοχής και του εκδημοκρατισμού του διεθνούς συστήματος.

Ο Συνασπισμός θεωρεί ότι η συζήτηση γύρω από το πρόβλημα της σύγκλισης αποτελεί μια πρόκληση και συνάμα μια ευκαιρία για να συζητηθούν τα ουσιαστικά προβλήματα της χώρας μας.

Για τον Συνασπισμό, το κρίσιμο και το πιό ουσιαστικό δεν είναι πώς η χώρα μας θα προσεγγίσει απλώς τους ονομαστικούς στόχους που αναφέρονται στη μείωση του πληθωρισμού, των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους. Οι στόχοι αυτοί υπήρχαν και θα υπάρχουν και ανεξάρτητα από το Μάαστριχτ. Το κρίσιμο και ουσιαστικό πρόβλημα ήταν και είναι η ανόρθωση και ο εκσυγχρονισμός της χώρας, η εξασφάλιση της ικανότητάς της να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής μας, η πραγματική σύγκλισή της με τα πιό θετικά και πιό προωθημένα επιτεύγματα των ευρωπαϊκών λαών.

Η οικονομική σύγκλιση με την Ευρώπη προϋποθέτει μεγάλες ανακατατάξεις και νέες συγκλίσεις στο εσωτερικό της χώρας μας, πριν απ'όλα στο κοινωνικό επίπεδο, σε μια κοινή κατεύθυνση προοδευτική, εκσυγχρονιστική, ριζοσπαστική των δυνάμεων της εργασίας και της δημιουργίας. Προϋποθέτει υπέρβαση του σημερινού κατακερματισμού του κόμου της εργασίας και του πολιτισμού, υπέρβαση των ποικίλων αντιθέσεων μέσα από μια πορεία σύγκλισης των κοινωνικών κινημάτων και των αιτημάτων τους σε κοινούς προγραμματικούς στόχους. Μια τέτοια κοινωνική δυναμική θα είναι ο καταλύτης για τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος και για τη δημιουργία των πολιτικών όρων της σύγκλισης και της ανόρθωσης της χώρας.