ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
του 2ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

14-17 Μαρτίου 1996

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αντιμέτωπο με μια έντονη και πολλαπλή κρίση, προγραμματική, πολιτική και ηγεσίας. Η συνολική κυβερνητική του πολιτική σφραγίζεται από συντηρητικές επιλογές.

Οι προγραμματικές και πολιτικές του επιλογές, ο πελατειακός πολυσυλλεκτισμός και η αρχηγική-αυταρχική δομή του προκαλούν μια κατάσταση δομικής ακινησίας, με αρνητικές παρενέργειες στην πολιτική ζωή της χώρας.

Απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ο Συνασπισμός ασκεί ριζοσπαστική, προγραμματική αντιπολίτευση από την σκοπιά της σύγχρονης, δημοκρατικής, μαχόμενης αριστεράς.

Με εδραιωμένη και κατακτημένη την αυτονομία του, ο ΣΥΝ αντιμετωπίζει την κυβερνητική πολιτική με αφετηρία τις προγραμματικές του επιλογές για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και συμβάλλει ώστε αυτός ο κεντρικός στόχος να γίνει υπόθεση ευρύτερων δυνάμεων της εργασίας και πολιτισμού.

Χωρίς μηδενιστικές αρνήσεις και στείρες αντιπαραθέσεις, αλλά και χωρίς καμμία ταλάντευση στη σταθερή και ανυποχώρητη υπεράσπιση των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων από παραλλαγές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, δεν διστάζουμε να συγκρουστούμε με κάθε μέτρο που διατηρεί το σημερινό τέλμα.

Η κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ φέρνει πολλές από τις προεκλογικές του υποσχέσεις σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Λαϊκές δυνάμεις αριστερού προσανατολισμού, αλλά και στελέχη του ωθούνται σε νέες αναζητήσεις. Ο ΣΥΝ, με δεδομένη την αυτονομία του,καλλιεργώντας σταθερά τις προγραμματικές του κατευθύνσεις και επιβεβαιώνοντας στην πράξη την εμμονή του σε αυτές και στην πιό πλατειά ενότητα για την εφαρμογή τους, οφείλει να διαμορφώνει τις πιό στενές ηθικοπολιτικές και μαζικές σχέσεις με αυτές τις δυνάμεις. Το ίδιο ισχύει και για λαϊκές δυνάμεις από άλλους χώρους, με τις οποίες πρέπει αδιάκοπα να αναζητείται το σημείο επαφής μέσα από την κοινωνική πάλη και τον ανοιχτό διάλογο και κριτική.

Η Ν.Δ. αποτελεί τον βασικό εκφραστή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, συνέπειες της οποίας είναι η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης, οι αυταρχικού τύπου αλλοιώσεις της δημοκρατίας, η υποβάθμιση της διεθνούς θεσης της χώρας.

Οι επιλογές αυτές δοκιμάστηκαν την περίοδο 90-93, απέτυχαν και αποδοκιμάστηκαν.

Σήμερα η Ν.Δ. με τη νέα ηγεσία της επιχειρεί, χωρίς να αλλάξει τίποτε στην ουσία της πολιτικής της πρότασης, να διαμορφώσει μια νέα δυναμική ώστε να εισπράξει τη δυσαρέσκεια από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Η Πολιτική Ανοιξη συγκροτήθηκε με κύριο στοιχείο τις εθνικιστικές απόψεις για το θέμα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και την πλειοδοσία στα υπόλοιπα εθνικά θέματα. Η προσπάθειά της να διαμορφώσει και να προβάλει μια “κεντρώα” και “κοινωνικά ευαίσθητη” φυσιογνωμία, εντάσσεται σε μια πορεία ανασυγκρότησης του ευρύτερου συντηρητικού χώρου και ταυτόχρονα αποτελεί πηγή πίεσης προς εθνικιστικού και λαϊκίστικου χαρακτήρα επιλογές.

Το σημερινό ΚΚΕ έχει στραφεί οριστικά προς το παρελθόν, προσβλέποντας σε πρότυπα και πρακτικές που δυσφημίζουν τα ιδανικά του σοσιαλισμού. Ακολουθεί πολιτική αυτοαπομόνωσης, φανατισμού και περιχαράκωσης, ιδιαίτερα όσον αφορά τους αγώνες και την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Με τη στάση του απέναντι στο ΣΥΝ έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη κοινής δράσης των εργαζομένων για την προώθηση εναλλακτικών προτάσεων για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την παρακμή.