ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΗΜΙΤΗΣ

ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 23/06/1936
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: Πειραιάς
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Εγγαμος, Δάφνη Αρκαδίου, δύο κόρες
ΣΠΟΥΔΕΣ: Νομικά στο Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ Δ. Γερμανίας, Οικονομικά στο London School of Economics
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
ΓΛΩΣΣΕΣ: Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γιος του καθηγητή της ΑΣΟΕΕ, Γεωργίου Σημίτη, επί σειρά ετών προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και της Φανής Χριστοπούλου, κορυφαίου στελέχους των γυναικείων οργανώσεων της Αριστεράς και προέδρου της Πανελλήνιας Ενωσης Γυναικών.

Το 1959, ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Νομικής στο πανεπιστήμιο του Μarburg. Δίδαξε ως υφηγητής στο δυτικογερμανικό πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας το 1971 και ως τακτικός καθηγητής του Εμπορικού και Αστικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο του Γκίσεν την περίοδο 1971-1975.

Το 1965, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του ομίλου πολιτικής έρευνας "Αλέξανδρος Παπαναστασίου", του οποίου διετέλεσε γραμματέας.

Το 1967, μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, ο "Ομιλος Παπαναστασίου" μετονομάστηκε σε "Δημοκρατική Αμυνα", αντιστασιακή οργάνωση, που 7 χρόνια αργότερα συμμετείχε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.

Το 1969, διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό. Παραπέμφθηκε ερήμην στο στρατοδικείο για απόπειρα εμπρησμού και παράβαση του νόμου περί εκρηκτικών υλών. Το 1970, εντάχθηκε στο Πανελλήνιο Αγωνιστικό Κίνημα (ΠΑΚ) και έγινε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974 και συνεργάστηκε τόσο στη διατύπωση της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη όσο και στη σύνταξη του Καταστατικού του Κινήματος.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1974, συμμετείχε στο πρώτο 12μελές Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ. Επίσης συμμετείχε στην 75μελή ιδρυτική Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος, την οποία τον Ιανουάριο του 1975 ο Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε να διαλύσει και να προκηρύξει Προσυνέδριο.

Ο ίδιος συντάχθηκε με τους διαφωνούντες αλλά παρέμεινε στα ηγετικά όργανα. Την περίοδο αυτή, μετά την κρίση που ξέσπασε στο ΠΑΣΟΚ με τις διαγραφές πολλών ηγετικών στελεχών, απουσίασε για πολλούς μήνες στο εξωτερικό.

Το 1977, ανακηρύχθηκε τακτικός καθηγητής του Εμπορικού Δικαίου στην Πάντειο. Συμμετείχε στο Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ έως το 1979, οπότε θεωρήθηκε υπεύθυνος προπαγάνδας του κόμματος, για την αφίσα που είχε κυκλοφορήσει με το σύνθημα "Οχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών". Η αφίσα αυτή του στοίχισε τη βουλευτική του έδρα, αφού ο Ανδρέας Παπανδρέου τον απέκλεισε από τις λίστες υποψηφίων βουλευτών.

Μετά τις εκλογές του 1981, του ανατέθηκε το υπουργείο Γεωργίας, ενώ ταυτόχρονα εξελέγη στις πρώτες θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.

Στις 13 Μαϊου 1984, εξελέγη μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος. Ενα μήνα μετά τις εκλογές του 1985, οπότε εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην Α' Πειραιά, αντικατέστησε τον Γεράσιμο Αρσένη αναλαμβάνοντας το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Από τη θέση αυτή, αγνοώντας το πολιτικό κόστος, εφάρμοσε ένα αυστηρό πρόγραμμα σταθεροποίησης, χωρίς να υπολογίσει τις εκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ, αλλά τον Δεκέμβριο του 1987 παραιτήθηκε μετά την ανατροπή της εισοδηματικής πολιτικής από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Εως τις εκλογές του 1989 και την πτώση του ΠΑΣΟΚ, έμεινε εκτός κυβέρνησης. Στις 30 Ιουλίου 1989, η Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε γραμματέα στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, ενώ στις 8 Αυγούστου επανεξελέγη ,τρίτος κατά σειρά με 79 ψήφους, τακτικό μέλος του νέου Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος.

Στις στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και την 1η Νοεμβρίου του ιδίου έτους εξελέγη εκ νέου τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου με 91 ψήφους.

Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και ένα μήνα αργότερα επανεξελέγη μέλος του 18μελούς Εκτελεστικού Γραφείου. Tον Ιούνιο του 1994, μετά το διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, τοποθετήθηκε μέλος της 7μελούς Πολιτικής Γραμματείας του Κινήματος, υπεύθυνος για τον τομέα της ανάπτυξης, της παραγωγής και του εμπορίου.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1995, παραιτήθηκε από τη θέση του υπουργού Βιομηχανίας, Ερευνας και Τεχνολογίας (ΥΒΕΤ) και του υπουργού Εμπορίου καθώς και από μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, επειδή όπως ανέφερε στην επιστολή του, προς τον πρωθυπουργό, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου με την ομιλία του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης του καταλόγισε ευθύνες για το χειρισμό της ιδιωτικοποίησης των ναυπηγείων και χαρακτήρισε ανεπαρκή την πολιτική του.

Τον Οκτώβριο του 1995, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ομίλου "Γιώργος Γεννηματάς".

Στις 18 Ιανουαρίου 1996, η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ τον ανακήρυξε νέο πρωθυπουργό μετά την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου από το αξίωμα για λόγους υγείας. Στη σχετική ψηφοφορία, επί συνόλου 167 βουλευτών του Κινήματος, συγκέντρωσε 86 ψήφους έναντι 75 που δόθηκαν στον Ακη Τσοχατζόπουλο ο οποίος ήταν ο αντίπαλός του στο δεύτερο γύρο, ενώ υπήρξαν και 6 λευκά ψηφοδέλτια. Η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης η οποία αποτελείτο από 40 μέλη - μία από τις μικρότερες κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης - έγινε στις 22 Ιανουαρίου ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου.

Στις 30 Ιουνίου 1996, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στο 4ο Συνέδριο του Κινήματος, με 2732 ψήφους έναντι 2324 που συγκέντρωσε ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Στη διαδικασία εκλογής συμμετείχαν 5111 σύνεδροι, ενώ βρέθηκαν 28 λευκά και 27 άκυρα ψηφοδέλτια.

Συγγραφικό Εργο: "Το δικαίωμα της εφευρέσεως" 1967, "Το πλασματικό ενέχυρο" 1967, "Χρηστά ήθη και Δημόσια Τάξη" 1959 (Γερμανική έκδοση), "Η προστασία του καταναλωτή" 1976 (Γερμανική έκδοση), "Η δομική αντιπολίτευση" 1979, " Πολιτική Κυβέρνηση και Δίκαιο" 1981, "Προτάσεις για μια άλλη πολιτική" 1992, "Εθνικιστικός λαϊκισμός ή εθνική στρατηγική", 1992, "Για μια ισχυρή κοινωνία, για μια ισχυρή Ελλάδα", 1995.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

* : Β = Βουλευτής, Ε = Εξωκοινοβουλευτικός.
Ε : Ν = Εξελέγη, Ο = Δεν εξελέγη.
Κ : Κατανομή π.χ Α, Β.