Internet jest odbiciem życia  we wszystkich jego przejawach.
Jest życiem w pigułce.  Znaleźć tu można wszystko: najnowsze
osiągnięcia nauki  sąsiadują z muzyką  reggae, astrofizyka z
komiksami,  teologia  z  przepisami  kulinarnymi.  Życie,  w
którym obok wiedzy z  poważnych dziedzin nauki spotkać można
dziedziny   zgoła  niepoważne,   przeznaczone  dla   garstki
hobbystów. Każdy, kto zaczyna wchodzić w to nowe medium musi
mieć  to  samo  właśnie  wrażenie  bezpośredniej  bliskości,
sąsiedztwa  tak  zgoła  odmiennych  dziedzin.  Bierze się to
zapewne z samej łatwości dostępu do nich.

Chyba  każdy,  kto  zaczyna  chciałby  wszystkiego dotknąć i
spróbować.   Zamiast   nawigacji   można   mówić   raczej  o
dryfowaniu.  Na  bardziej  świadome  poszukiwania przychodzi
czas dopiero później.

Jak każdy nowicjusz, swoją przygodę z Internetem rozpocząłem
od  łapczywego  oglądania  wszystkiego   co  się  da  naraz.
Dryfowanie zaniosło  mnie do "niepoważnego"  zakątka sieci -
informacji na temat - volkswagena Garbusa.

Posługując się  Netscapem, wszcząłem poszukiwania  za pomocą
ulubionego  przeze mnie  Lycosa, wpisując  w polu  search po
prostu  volkswagen. Już  po chwili  na ekranie  pojawiło się
menu  zawierające  kilkanaście  adresów,  pod  które  mogłem
"stukać".  Zwiedzanie rozpocząłem  od czwartej  w kolejności
grupy,  dotyczącej Volkswagenów  chłodzonych powietrzem.  Po
wejściu, ukazało się kolejnych  kilka miejsc do zwiedzenia -
dotyczących już tylko garbusów  i typów pokrewnych. Wstępuję
do  pierwszego  z  brzegu   "Pim  van  Loon's  -  Air-cooled
Volkswagen Page".

Nawiasem    mówiąc,   strony    skandynawskie   są    silnie
reprezentowane w interesującym mnie temacie.

I tak  u  van  Loons'a,   entuzjaści  Garbusa  znaleźć  mogą
informacje  o historii  samochodu, kilka  ciekawych zdjęć  i
informacje na  temat kalendarza zlotów  "garbusiarzy". Sporo
tu ciekawostek  o modelach miniaturowych  Garbusów, są stare
karty  pocztowe  z  Garbusami,  jest  wreszcie folder muzeum
Volkswagena w niemieckim Wolfsburgu.

Obok, inna, pod równie  tajemniczym tytułem "Funkengroovin -
An internet  Network of Volkswagen Enthusiast".  Tu z kolei,
możesz za niewielką opłatą zaprenumerować specjalną broszurę
poświęconą  Garbusowi, lub  podzielić się  swoimi zdjęciami,
swoim opowiadaniem lub uwagami dotyczącymi tego samochodu.

Po zwiedzeniu tej strony  wybieram menu pozwalające połączyć
się z innym stronami dotyczącymi Garbusa. Spośród kilkunastu
adresów  godnymi polecenia  wydają mi  się "VW  USA page"  i
"Vintage VW  World Wide Web"  i "Air cooled  Freqently asked
question".

Zaraz  po wejściu  do pierwszej  z nich  pokazuje się mapa -
menu -na której zaznaczono między innymi amerykańskie muzeum
volkswagena,  internetowy  sklep  z  akcesoriami  i  centrum
badawcze.  Wszystko  to  można  zwiedzić. Ciekawym zwłaszcza
jest centrum badawcze, w którym powstaje model "Concept 2" -
Garbus XXI  wieku. Z kolei  w "Vintage VW  World Web" możesz
zostać  on-line'owym członkiem  Michigan Vintage  Volkswagen
Club.

Wystarczy wysłać pocztą elektroniczną zgłoszenie zawierające
dane dotyczące  Twojego wehikułu i już  możesz brać udział w
wymianie  poglądów,  dawać  ogłoszenia,  dzielić  się swoimi
troskami, szukać rad i ich udzielać. Po wizycie w tym klubie
mój PC-et ozdabia znaczek tego klubu.

Trzecią, najbardziej chyba godną  uwagi grupą, jest "FAQ for
air-cooled  Volkswagen".  Tu  znajdziesz  adresy  kilkunastu
najbardziej  znanych  klubów  Volkswagena  na całym świecie,
bardzo  obszerną  bibliografię  tematu  (w  tym również dane
dotyczące pism)  a wreszcie odpowiedzi  na nadesłane pytania
użytkowników.  To właśnie  dzięki  tej  części udało  mi się
ustalić rok a nawet miesiąc produkcji swojego egzemplarza.

Przedstawione tu  miejsca są zaledwie  dotknięciem tematu. A
ja  z pewnością  będę jeszcze  je nie  raz penetrował.  Będę
rozmawiał z miłośnikami Volkswagena  z Niemiec, Holandii czy
Stanów Zjednoczonych,  będę słuchał ich  rad a być  może ich
udzielał. To dzięki Internetowi  - miłośnicy tego auta stali
się  prawdziwą,  ignorującą  granice  wspólnotą. Umberto Eco
pisał kiedyś  złowieszczo o komputerze  jako o przerażającej
formie  samotności  człowieka.  Od  kiedy  Internet zapewnił
komputerom nowy sposób ich wykorzystania, słowa te przestały
mieć sens. Nagle wszędzie stało się blisko.

Autor: Wojciech Lepianka