1. Jeżeli pracujesz pod  DOS/Windows, nie powinieneś kupować
adaptera  SCSI  bez  menedżera  Aspi.  Aspi  - Advanced SCSI
Programmming   Interface,   jest   swego   rodzaju   złączem
programowym,  które  funkcjonuje  niejako  w roli pośrednika
pomiędzy    programem,     ewentualnie    sterownikiem,    a
charakterystycznym  dla każdego  producenta adapterem  SCSI.
Dzięki niemu, podłączenie jakiegokolwiek urządzenia SCSI nie
sprawia najmniejszych problemów.

2. Upewnij się czy nowy  adapter SCSI nie wchodzi w konflikt
z adresem  IRQ, DMA  lub BIOS-a.  Najlepiej przed instalacją
uruchomić program diagnozujący  (adaptery Adaptec'a, DPT czy
Future Domain dysponują w większości przypadków odpowiednimi
programami). Jeżeli nie pojawiły  się żadne konflikty, można
rozpocząć instalację.

3.  Na  początku  i  na  końcu  łańcucha SCSI musisz ustawić
odpowiednie terminatory.  W przeciwnym razie  powinieneś być
przygotowany    na    występowanie    losowych   przekłamań.
Obciążeniem  jednego  z  końców  linii,  jest  z  reguły już
odpowiednio  ustawiony host-adapter.  Rolę ostatniego ogniwa
układu   szeregowego,   tak   zwanego   daisy-chain,  pełnią
odpowiednie  terminatory.  Zakończeniem  łańcucha  SCSI jest
zwykle końcówka  przewodu, a nie urządzenie  o wysokim SCSI-
ID!

4. Każde urządzenie musi  mieć swój unikalny identyfikator o
numerze od 0  do 7. ID o numerze 7  ma najwyższy priorytet i
dlatego  zarezerwowany  jest  dla  host adaptera. Wewnętrzny
dysk otrzymuje standardowo numer ID równy 0.

5.  Kupuj przewody  o dobrej  jakości, nie  zważając na  ich
cenę,  która  w  przypadku  SCSI-2  jest  stosukowo  wysoka.
Średniej jakości  kable mogą być przyczyną  nagłych przerw w
funkcjonowaniu  napędu CD-ROM.  Może się  także zdarzyć,  że
skaner   będzie   zgłaszał   gotowość   zależnie  od  swoich
zachcianek.