ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
ΝΙΚΟΥ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟ "ΣΚΑΪ" (Δ.ΒΕΡΥΚΙΟ-Γ.ΚΟΡΩΝΑΙΟ)
για την αναστάτωση στην Εκπαίδευση
Αθήνα, 20 Ιανουαρίου 1999
Η λύση είναι να ανοίξει ο δρόμος του αξιόπιστου διαλόγου. Με ανοιχτό μυαλό μπορεί να ανοίξει.
Αυτό που η κυβέρνηση βάφτισε μονομερώς μεταρρύθμιση, αποδεικνύεται απορρύθμιση. Η κυβέρνηση από την υπερεκτίμηση που έκανε για το γόητρό της και για τα γεγονότα, αναγκάζεται και οδηγείται σε εκπτώσεις. Σε εκπτώσεις του κύρους της και της αξιοπιστίας της. Ζητείται, επομένως, ευθύνη, τόλμη και αξιόπιστος διάλογος. Ο νομός δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
- Εσείς είχατε διαπιστώσει εγκαίρως το μέγεθος των κινητοποιήσεων και την αντοχή…
Εδώ και δύο μήνες από τις 30 Νοεμβρίου, με δημόσια παρέμβασή μου, ζήτησα να προχωρήσει η κυβέρνηση σε δύο συγκεκριμένα μέτρα. Το ένα ήταν η κατάργηση των εξετάσεων της Β΄Λυκείου. Το δεύτερο ήταν η συζήτηση με τους μαθητές απ’ ευθείας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς δηλαδή μονομερή ατζέντα. Εδώ και δύο μήνες, πριν από τις γιορτές. Βεβαίως η κυβέρνηση υιοθέτησε την άποψη ότι ο χρόνος θα εκφυλίσει τις αντιδράσεις. Ο χρόνος σάπισε το πρόβλημα και δεν πάει άλλο. Εδώ βλέπετε ότι διαλύεται η δημόσια παιδεία, διχάζεται η κοινωνία, διασπάται η εκπαιδευτική κοινότητα, βράζει ο κόσμος και η κυβέρνηση βάζει στον εαυτό της διορίες για το πώς και πότε θα υποχωρήσει.
- Αυτό το διάλογο έτσι όπως τον περιγράφετε έχω την αίσθηση ότι ο κ. Αρσένης δεν μπορεί να τον αποδεχτεί…
Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή θέμα εάν μπορεί ή δεν μπορεί ο οιοσδήποτε υπουργός. Εδώ όλοι είναι εναντίον όλων με την Παιδεία στον τοίχο και με τα παιδιά σε απόγνωση.
- Παίζουν και οι εσωκομματικές ισορροπίες…
Εγώ αρνούμαι να παραδεχτώ ότι ολόκληρη πολιτεία δεν μπορεί να βρει ένα δρόμο προκειμένου να δώσει λύση. Αν τα προβλήματα της παιδείας τα βλέπει το υπουργείο ή η κυβέρνηση με πρίσμα εσωκομματικών ισορροπιών και σκοπιμοτήτων, τότε κάνει διπλό λάθος, για να μην πω ότι κάνει έγκλημα.
Γι αυτό και προχτές στη Βουλή και τη Δευτέρα ζήτησα να προκύψει από τη Βουλή κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική επιτροπή, η οποία θα αναλάβει την ευθύνη του αξιόπιστου διαλόγου, να συνομιλήσει δηλαδή με όλους, και με τους μαθητές και με τους εκπαιδευτικούς και με το υπουργείο, γιατί πλέον ούτε το υπουργείο μπορεί να αποκαταστήσει αξιόπιστο διάλογο ούτε η κυβέρνηση θέλει να αποκαταστήσει αξιόπιστο διάλογο, προφανώς ακολουθώντας μια τακτική εσωκομματικών σκοπιμοτήτων.
- Βλέπουμε ότι η κυβέρνηση δεν κάνει πίσω …Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη δεν αγωνιούν….
Είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι η φετινή χρονιά είναι η δεύτερη χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας αναστατώνεται το σχολείο. Και η περυσινή είχε τα ίδια προβλήματα και η φετινή. Είναι μεγάλο το κόστος το κοινωνικό, το πολιτικό, το οικονομικό, το ηθικό, κόστος προοπτικής για τα παιδιά. Αρνούμαι, λοιπόν, να παραδεχτώ ότι θα παίζει η κυβέρνηση απέναντι σ΄αυτά τα παιδιά το παιχνίδι της διπλής γλώσσας, αυτή η διπλή όψη της πολιτικής, όπου άλλα λένε κατ’ ιδίαν τα κυβερνητικά στελέχη και άλλα προς τα έξω προβάλουν για λόγους κυβερνητικής σκοπιμότητας. Είναι φανερό ότι ο νόμος, έτσι όπως σχεδιάστηκε και προωθείται, δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Η κυβέρνηση, λοιπόν, ακολουθεί μια γνωστή παλαιοκομματική θεολογία. Η πολιτική θεολογία της κυβέρνησης είναι παλιά: “Η κυβέρνηση θέλει το καλό μας, η κοινωνία δεν το καταλαβαίνει και αμαρτάνει, η σατανική αντιπολίτευση την παρασύρει, άρα λοιπόν όλοι οι άλλοι στο πυρ το εξώτερον και μόνο η κυβέρνηση στον παράδεισο”. Δεν λύνονται έτσι τα κοινωνικά προβλήματα. Τα παιδιά δεν τρώνε κουτόχορτο. Καταλαβαίνουν. Δεν είναι ωραίο πια να τσακωνόμαστε στους δρόμους με τα παιδιά μας.
- Πώς βλέπετε εσείς αυτόν τον “κοινωνικό αυτοματισμό” …
Είναι εκφυλιστικές, διαλυτικές και εγκληματικές πια οι συνέπειες αυτού του λεγόμενου κοινωνικού αυτοματισμού, που οδηγεί όλους εναντίον όλων, όταν η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες για να λύσει τα προβλήματα στην ώρα τους και με τον σωστό τρόπο.
Στην απασχόληση εφηύρε η κυβέρνηση τους απασχολήσιμους, στην εκπαίδευση, αντί για τους εκπαιδευμένους, εφευρίσκει τους εκπαιδεύσιμους. Με όλες αυτές τις διαδοχικές εκπτώσεις, οδηγούμαστε πια σε μια κοινωνική κρίση εκρηκτική.
Εγώ είπα και κάτι ακόμη. Για να μην μιλάει κανένας για λογαριασμό των παιδιών, για να μην τα χρεώνει ο καθένας όπου θέλει, για να μην τα βάζει ο καθένας στην τσέπη του όπως νομίζει είτε έτσι είτε αλλιώς, γιατί δεν γίνεται αυτό που μπορεί να γίνει αμέσως τώρα. Να κληθεί εκτάκτως η Βουλή των Εφήβων, η περυσινή Βουλή των Εφήβων, που είναι οι σημερινοί μαθητές της Γ΄Λυκείου να μιλήσουν αυτοί για τα βιώματά τους στον χώρο της παιδείας. Κι αν αντέχουμε εμείς, οι βουλευτές και τα κόμματα, να κάτσουμε στο θεωρείο και ν’ ακούσουμε τα παιδιά να μας μαστιγώνουν, στην κυριολεξία να μας μαστιγώνουν. Γιατί έχει αξία η φωνή των παιδιών.
- Την έχετε κάνει αυτή την πρόταση;…
Βεβαίως και την κάνω και τώρα. Και θα πάρω και τον κ. Σαμαράκη και θα πάρω και τον Πρόεδρο της Βουλής. Να συνέλθει εκτάκτως η Βουλή των Εφήβων και ν’ ακούσουμε την φωνή των παιδιών μας. Εκεί να μας πουν τα παιδιά πόσο τους λείπει ο διάλογος και πόσο τους ταλαιπωρούν τα κυβερνητικά μέτρα και η δήθεν αυθεντία τους.