ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

ΝΙΚΟΥ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟ "ΣΚΑΪ" (Α.ΠΟΡΤΟΣΑΛΤΕ)

Αθήνα, 7 Σεπτεμβρίου 1998

Για την συνέντευξη Τύπου του Πρωθυπουργού στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης

Ο κ. Πρωθυπουργός μίλησε για τους έχοντες και κατέχοντες. Για τους μη έχοντες είναι δεδομένο ότι τα δύσκολα χρόνια δεν έχουν τελειωμό.

Ο κ. Σημίτης συμπληρώνει κοντά τρία χρόνια στην κυβέρνηση και είναι φανερό ότι δεν ασχολείται με την πραγματική οικονομία και τα προβλήματά της ούτε τον ενδιαφέρει η πραγματική κοινωνία και τα προβλήματά της. Γοητεύεται να φτιάχνει εξισώσεις αριθμών, να παίζει με τα νούμερα, αλλά από τη γοητεία και το παιχνίδι των αριθμών και των ονομαστικών δεικτών έχουμε περάσει προ πολλού στην ωμή πραγματικότητα και οι συνέπειές της δεν κρύβονται με κανένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Μέσα από αυτή την κρίση αναδεικνύεται το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, που καμιά κυβέρνηση δεν έχει αντιμετωπίσει. Είναι το πρόβλημα των παραγωγικών υποδομών, της ισχυρής παραγωγικής βάσης με βιομηχανία, με δυναμικές εξαγωγές, με ανθρώπινο δυναμικό καταρτισμένο, ανθεκτικό στις γρήγορες αλλαγές και με δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις που μπορούν να εγγυηθούν για την πορεία της Ελλάδας, κυρίως είναι πρόβλημα κοινωνικής συνοχής και στήριξης. Γιατί στην Ελλάδα ο κοινωνικός τομέας έχει ξεχωριστή σημασία, διαφορετική από άλλες χώρες.

Είναι κραυγαλέο το γεγονός ότι ο κ. Σημίτης μίλησε περί όλων των γνωστών, των δοκιμασμένων και αποτυχημένων και δεν μίλησε για εκείνα τα οποία έχουν μια προτεραιότητα επιτακτική. Δεν μίλησε για μια γνήσια, πραγματική, ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία θα εξασφαλίσει ένα αίσθημα δικαιοσύνης στον κόσμο, ότι οι θυσίες του πιάνουν τόπο. Δεν μίλησε για μια πραγματική περιφερειακή αποκέντρωση, με αυτοδιοίκηση αιρετή και στην περιφέρεια, που θα διαχειριστεί ορθολογικά τους κοινοτικούς και εθνικούς πόρους. Δεν μίλησε για θεσμούς διαφάνειας και ελέγχου, οι οποίοι θα περιορίσουν την κερδοσκοπία, την παραοικονομία, θα περιορίσουν την μοιρασιά που γίνεται και τον χορό συμφερόντων πίσω από τα ταμεία του κράτους. Δεν μίλησε για διεύρυνση της κοινωνικής πολιτικής, σε μια περίοδο που η Ελλάδα βλέπει να βαδίζει προς τον εφιάλτη της κοινωνίας του 1/3. Για το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, για τους εργαζόμενους και τους απόμαχους της εργασίας, που έχουν συνεισφέρει, στα χρόνια της δικιάς του διακυβέρνησης των τριών περίπου χρόνων, πάνω από 6 τρισεκατομμύρια δραχμές για την σταθεροποίηση και προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας, ο κ. Σημίτης δεν είπε απολύτως τίποτε. Απεναντίας, εξήγγειλε ότι οι θυσίες εξακολουθούν να είναι άνισες, ετεροβαρείς, να κατανέμονται μονόπλευρα και να επιβαρύνουν τους πλέον αδύνατους. Το φορολογικό σύστημα εξήγγειλε ότι θα εξακολουθήσει να είναι αντιαναπτυξιακό και δυσβάσταχτο για μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρομεσαίους και επαγγελματίες. Ο πολιτικός παραλογισμός είναι ότι την ίδια ώρα που ο κ. Σημίτης ελεεινολογεί τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων γιατί μας οδήγησαν στη σημερινή καθυστέρηση και παρακμή, την ίδια ώρα εξαγγέλλει ότι συνεχίζει την ίδια πολιτική, στην οποία δίνει χαρακτήρα σωτήριου μονόδρομου.

Δεν μπορεί να κρύψει καμιά κυβερνητική επικοινωνιακή πολιτική τη δυσάρεστη και δύσκολη πραγματικότητα. Η αύξηση των φορολογικών και των εισπρακτικών μέτρων έχει εξαντλήσει την αντοχή και της κοινωνίας και της οικονομίας. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κοινωνικής συνοχής, την ίδια ώρα που υπάρχει καθυστέρηση από πλευράς αναπτυξιακών προϋποθέσεων και αναπτυξιακής πνοής. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ανεργίας, για το οποίο ο κ. Σημίτης δεν λέει τίποτε. Απλώς επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένες εξαγγελίες και αριθμητικές υποσχέσεις. Για μεγάλες κοινωνικές ομάδες, όπως οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι νέοι, οι άνεργοι δεν λέει επίσης τίποτε, απεναντίας φτάνει στο σημείο να εξαγγέλλει διαρκώς νομοθετικές ρυθμίσεις που έχουν θεσπιστεί εδώ και έναν χρόνο αλλά είτε δεν εφαρμόζονται είτε δεν αποδίδουν. Η κυβέρνηση δεν κάνει ούτε καν καλή διαχείριση. Μέσα στην κρίση που είναι εξακολουθητική, φαίνεται η αποτυχία και της διαχείρισης. Και κάτι άλλο που είπε ο κ. Σημίτης. Είπε, “σας μιλάω για σήμερα, δεν μπορώ να σας μιλήσω για τίποτε άλλο, με τα σημερινά δεδομένα σας μιλάω”. Κάποτε μίλαγε για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Τώρα λέει “για σήμερα, βλέποντας και κάνοντας από σήμερα και μετά”. Αλλά αυτό δεν είναι πολιτική. Ούτε καν πολιτική διαχείρισης. Είναι μια πολιτική η οποία επικεντρώνεται και εξαντλείται στο παιχνίδι των αριθμών και στην παραπλάνηση που μπορεί να προσφέρει αυτό το παιχνίδι.