ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

ΝΙΚΟΥ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟ "PLANET" (Λ.ΚΟΜΙΝΗ)

Αθήνα, 3 Σεπτεμβρίου 1998

Για τις δηλώσεις Μητσοτάκη

Η Ελλάδα κάποτε πρέπει επιτέλους να γυρίσει σελίδα. Δεν μπορεί να κόβεται και να ράβεται στα μέτρα κομμάτων, προσώπων και των συγκυριών κάθε φορά, έτσι όπως τις θέλει ο καθένας για τον εαυτό του. Οι νέες πολιτικές ηγεσίες πιστεύω, οι νέες πολιτικές επιλογές θα κριθούν από το έργο που θα γίνει, θα κριθούν από το μέλλον. Δεν θα κριθούν από το παρελθόν. Νομίζω ότι ο κ.Μητσοτάκης είναι παρελθόν. Είναι βέβαιο ότι πρέπει αποφασιστικά να απομακρυνθούν όλοι από τις αντιλήψεις και τις πρακτικές των προκατόχων τους. γιατί αυτές οι αντιλήψεις και πρακτικές που έχουν δοκιμασθεί στην Ελλάδα, έχουν υποθηκεύσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας. Τέλειωσε η μεταπολίτευση. Με τις ίδιες πολιτικές να εναλλάσσονται και με τις ίδιες επιλογές να ανταγωνίζονται, τελικά φτιάχτηκε ένα ομοιόμορφο καλούπι. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν χωράει σε αυτά τα δοσμένα και χρησιμοποιημένα καλούπια. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορεί να προσδιοριστεί με τα χαρακτηριστικά του κ.Μητσοτάκη και του Α.Παπανδρέου ή της οποιασδήποτε ηγεσίας και πολιτικής του παρελθόντος. Νομίζω ότι η πολιτική είναι ο σχεδιασμός για το μέλλον και όχι η αναψηλάφιση του παρελθόντος. Η δήλωση δεν είναι ουδέτερη και είναι προφανές ότι τέτοιες δηλώσεις γίνονται και δρομολογούνται, ακριβώς γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα που διαχειρίζονται το πολιτικό σύστημα, βρίσκονται σε μία έντονη μεταβατική περίοδο σε μια κρίση πολιτικής ταυτότητας και πολιτικής στρατηγικής. Γι’ αυτό και βλέπετε ότι αντί να επιχειρούν να πείσουν την ελληνική κοινωνία και να μειώσουν το έλλειμμα αξιοπιστίας, παρελθοντολογούν. Η παρελθοντολογία στην πολιτική δεν είναι σχεδιασμός στρατηγικός για να βγούμε από τα έμπεδα της κρίσης.

ΕΡ: Τι κρύβεται πίσω από αυτές τις δηλώσεις;

Ν.Κ.: Δεν είναι το θέμα να τις αποκρυπτογραφήσω. Μπορώ όμως να πω ότι και η κυβέρνηση ως πλειοψηφία με μεγάλη άνεση, και η αξιωματική αντιπολίτευση, ως θεσμικός παράγοντας, που από το πολιτικό σύστημα έχει την ευθύνη της λειτουργίας του πολιτικού σκηνικού, και τα δυο μεγάλα, δηλαδή, κόμματα, έχουν ένα πρόσθετο έλλειμμα. Αφήνουν ακάλυπτη την πολιτική ζωή του τόπου και την ελληνική κοινωνία. Οι εσωστρέφειες που αναπτύσσονται στο εσωτερικό των δύο μεγάλων κομμάτων, ολοένα και περισσότερο αφήνουν αδιάφορους όλο και πιο πολλούς. Γι’ αυτό και εμείς από την πλευρά του ΣΥΝ πιστεύουμε ότι αυτό το σκηνικό πια είναι αποδιαρθρωμένο, είναι ξεφτισμένο. Αυτά τα καλούπια μέσα στα οποία λειτούργησε ολόκληρη η μεταπολίτευση δεν επαρκούν πια και πρέπει να σπάσουν. Να αλλάξουν δηλαδή οι συσχετισμοί, γιατί τότε θα αλλάξουν και οι πολιτικές και το πολιτικό σκηνικό.

Ερ: Αποκλείετε δηλαδή μία προσχεδιασμένη επιλογή για προώθηση του κ. Μητσοτάκη στην Προεδρία της Δημοκρατίας;

Ν.Κ.: Ο κ.Σημίτης και το επιτελείο του μέχρι σήμερα παίζουν με διάφορα σενάρια. Διαμορφώνουν ιδεολογήματα και μορφώματα, τα οποία περισσότερη σύγχυση προκαλούν. Προχτές ακόμη ο κ.Σημίτης έλεγε πράγματα που ελάχιστα απαντούν στα προβλήματα του τόπου. Δεν αποκλείω τίποτα όσο η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν πολιτεύονται με ιδεολογικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς όρους, αλλά πολιτεύονται με όρους σεναρίων κορυφής, παραγοντικών κινήσεων και εξισορροπήσεων των εσωτερικών τους αντιδικιών.

Για την Οικονομία

Στην Ελλάδα η κρίση δεν είναι μόνον εισαγόμενη, έχει και εσωτερικές αιτίες. Αποδεικνύεται ότι όλες οι επιλογές της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης έχουν διαψευστεί. Από τη σκληρή δραχμή πήγαμε στην υποτίμηση, από την ονομαστική σύγκλιση για το 1999, πήγαμε στο 2001 και βρεθήκαμε έξω από την πρώτη ομάδα της ΟΝΕ. Από την ψήφο εμπιστοσύνης των χρηματιστηρίων πήγαμε στο στραπάτσο της Ιονικής. Αποδεικνύεται το έλλειμμα στις διαρθρωτικές δομές της ελληνικής οικονομίας και η έλλειψη πολιτικών θεσμών παρέμβασης και ελέγχου, που θα προλαβαίνει, θα θωρακίζει και θα προστατεύει την κοινωνία και την οικονομία της χώρας.

Η πρόταση η δική μας είναι να υπάρξει επιτέλους ένας άλλος στρατηγικός σχεδιασμός της οικονομικής πολιτικής, θεσμοί ελέγχου και παρέμβασης, στήριξης της κοινωνίας, γιατί οι χρηματιστηριακοί δείκτες και η αλόγιστη εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, αποδεικνύεται ότι δεν αποτελούν διαρθρωτική στήριξη της ελληνικής οικονομίας. Σήμερα η ελληνική οικονομία είναι δυο φορές αιχμάλωτη της κρίσης που υπάρχει στα χρηματιστήρια και τις χρηματαγορές. Το πρόβλημα δεν είναι να παρακολουθούμε τους κυμαινόμενους δείκτες των χρηματιστηρίων, ούτε να γράφουμε και να ξαναγράφουμε τον λόγο για την Έκθεση της Θεσσαλονίκης. Ο κ. Σημίτης και το επιτελείο του παρακολουθούν τους δείκτες των χρηματιστηρίων, γράφουν και ξαναγράφουν τον λόγο της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν έτσι ότι η ελληνική οικονομία και στα χέρια αυτής της κυβέρνησης δεν εξασφάλισε διαρθρωτικές αλλαγές και διαρθρωτικά στηρίγματα. Πρέπει, επιτέλους, να υπάρξει άλλο μίγμα οικονομικής πολιτικής από αυτό που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο όνομα του μονόδρομου και της αλόγιστης εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Σχηματικά μπορώ να σας πω ότι ο κ. πρωθυπουργός με φραστικές επινοήσεις και με λεκτικές ασκήσεις λέει πράγματα προκλητικά. Προχθές μετά τον “απασχολήσιμο” πολίτη και τον “κοινωνικό αυτοματισμό”, έφτασε στη διατύπωση της “δίκαιης επιλεκτικότητας” έναντι της “άδικης καθολικότητας”. Αυτό είναι η ουσιαστική αποδοχή της βαρβαρότητας των κοινωνιών του 1\3. Αν η οικονομική πολιτική παράγει τόσο μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, τότε οδηγεί σε εκρήξεις. Επομένως η κυβέρνηση που ακολουθεί αυτόν τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό στο όνομα της “δίκαιης επιλεκτικότητας”, ουσιαστικά αποδέχεται την Ελλάδα του 2000 ως κοινωνία του 1\3.
Κι αυτό έχει πολιτικές συνέπειες και προκαλεί σκληρές κοινωνικές πιέσεις.