Ομιλία του Προέδρου
του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου
Νίκου Α. Κωνσταντόπουλου
στη συζήτηση της Βουλής με θέμα: ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ
στις 31 Μαρτίου 1999

Η κυβέρνηση εξαναγκάσθηκε να κάνει τη σημερινή συζήτηση.
Ο Πρωθυπουργός με την ομιλία του απέδειξε ότι θέλησε να βγει απλώς από την υποχρέωση.
Δυστυχώς η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια τακτική υποβάθμισης του Κοινοβουλίου και αγνόησης των άλλων πολιτικών δυνάμεων σα να μην συμβαίνει τίποτε σοβαρό γύρω μας, σα να μην καταλαβαίνει ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά και ότι οι ώρες που περνάμε είναι ιστορικής σημασίας.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Οφείλατε πριν έρθουμε σήμερα εδώ να έχετε ενημερώσει ουσιαστικά τα κόμματα. Γιατί σε τέτοιες κρίσιμες ώρες από μια συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων πρέπει να παραχθεί μία εικόνα και ένα αποτέλεσμα που θα εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα.
Σε κρίσιμες ώρες σαν αυτές που περνάμε απαιτείται η μέγιστη εθνική συσπείρωση και ομοψυχία.
Δυστυχώς για την Ελλάδα όχι μονάχα δεν κάνετε τίποτα για να την εξασφαλίσετε αλλά δημιουργείτε και περιττά εμπόδια και προβλήματα.
Η κρυψίνοια, ο συγκεντρωτισμός, η αλαζονική αυτάρκεια είναι πια έξω από κάθε μέτρο.

 

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ανεξάρτητα από το τι λετε εσείς, όλοι οι έλληνες καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε μια πολύ δύσκολη θέση. Κι όλοι αναρωτιούνται με πραγματική αγωνία τι μπορεί να γίνει ώστε να βγούμε από αυτή την κρίση αλώβητοι.
Όλοι οι έλληνες ζητούν από την Κυβέρνηση και τα κόμματα συνεννόηση, κοινή δράση, ζητούν από όλους μας, να παραμερίσουμε τα κομματικά συμφέροντα και να εργαστούμε από κοινού για το εθνικό συμφέρον.
Μόνο εσείς παριστάνετε τον ψύχραιμο και βάζετε τον κομματικό εγωισμό πάνω από όλα.

Η Κυβέρνηση έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση.
Από μία ακατανόητη πολιτική ανασφάλεια και κρυψίνοια προσπαθεί να την κρύψει.
Αντί να κουβεντιάσει με ειλικρίνεια με τα κόμματα και τον ελληνικό λαό, εξακολουθεί να ασκείται στη διγλωσσία.
Από μια ανιστόρητη κυβερνητική ρητορεία, καταφεύγει σε βαρύγδουπα συνθήματα, για περιτύλιγμα.
"Φυγή προς τα εμπρός", λέει η κυβέρνηση και κάνει άλματα στο κενό.
"Πρώτα η Ελλάδα" λέει η κυβέρνηση και εννοεί ότι "δεν γίνεται αλλιώς".
Είναι θέμα προσωπικής ψυχολογίας και πολιτικής νοοτροπίας η άποψη που εκπέμπει κάθε τόσο ο κ. Πρωθυπουργός ότι "πρέπει να αποφύγουμε τα χειρότερα".

Κανείς δεν βάζει σε δεύτερη μοίρα την Ελλάδα. Κανείς δεν θέλει τα χειρότερα.
Το ερώτημα είναι με ποια στρατηγική πετυχαίνουμε την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, με ποιους χειρισμούς αποφεύγουμε τα χειρότερα.
Η λογική του "θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε, τι να κάνουμε, δεν γίνεται αλλιώς", δεν οδηγεί στα καλύτερα.
Δεν θα επιμείνω άλλο.

Η συγκρότηση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη. Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και η διαρκής επικοινωνία μεταξύ τους αυτές τις ώρες είναι επιβεβλημένη από τα πράγματα.
Εάν δεν τα κάνετε θα ζημιώσετε το έθνος και αναλαμβάνετε αποκλειστικά εσείς αυτήν την ιστορική ευθύνη.

Η επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία είναι από τη σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου παράνομη.
Από ηθική σκοπιά απαράδεκτη.
Από πολιτική σκοπιά επικίνδυνη.
Είναι ιστορικά στιγματισμένη.

• Χωρίς απόφαση του ΟΗΕ το ΝΑΤΟ δεν είχε κανένα δικαίωμα να αναμειχθεί στο εσωτερικό ενός κυρίαρχου κράτους. Να αφήσουν οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ τις υποκρισίες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μειονοτήτων.
• Πρόκειται για τη γνωστή πολιτική απάτη, που χρησιμοποιεί τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστασίας των μειονοτήτων για να προωθεί αποσταθεροποιητικά σενάρια.
• Η ωμή στρατιωτική επέμβαση δεν έχει καμία σχέση ούτε με τα ανθρώπινα δικαιώματα ούτε με την Αλβανική μειονότητα. Εξυπηρετεί έναν αμερικάνικο σχεδιασμό για τον έλεγχο της περιοχής των Βαλκανίων και για την ποδηγέτηση της Ευρώπης.

 

Η ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς προσυπέγραψε όλα τα μέχρι σήμερα βήματα αυτής της επέμβασης.

Ακόμα και την χθεσινοβραδινή απόφαση για βομβαρδισμό του κέντρου του Βελιγραδίου.

Βομβαρδίζεται Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα κυρίαρχου κράτους. Να αφήσουν τις υποκρισίες για την πολιτική Μιλόσεβιτς. Οι ευθύνες αυτής της πολιτικής δεν επιτρέπεται να οδηγούν στην δαιμονοποίηση, μόνο και μόνο για να επιβληθεί ο πόλεμος, η διάλυση, η καταστροφή και η ταπείνωση μιας χώρας.

Εδώ όμως επιτρέψτε μου και μια μικρή παρένθεση.

Το ΝΑΤΟ δεν μετεξελίχθηκε από τη μία μέρα στην άλλη από αμυντική συμμαχία σε δύναμη κρούσης των αμερικανικών συμφερόντων ανά τον κόσμο.

Από το 1991 και μετά υπήρξε μια σειρά αποφάσεων που ολοκλήρωσαν αυτήν την μετεξέλιξη. Κι αυτές τις αποφάσεις τις προσυπέγραψαν όλες οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

• Το 1991 η τότε ελληνική κυβέρνηση ενέκρινε την αναθεωρημένη “στρατηγική αντίληψη” της Συμμαχίας.
• Το 1992 στο Όσλο η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε για την χρήση ενόπλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ σε “ειρηνευτικές αποστολές”.
• Το 1992 η Ελλάδα ενέκρινε το πρόγραμμα για την Ειρήνη.
• Το 1995 ενέκρινε και η Ελληνική κυβέρνηση την επέκταση της δράσης του ΝΑΤΟ εκτός της ζώνης ευθύνης που καθόριζε το άρθρο 6
• Το 1998 εγκρίναμε κι εμείς τα σχέδια πολεμικής επέμβασης κ.λ.π.

 

Για όλην αυτήν την πορεία υπάρχει ευθύνη που τώρα αποδεικνύεται το μέγεθός της.
Γιατί η Ελλάδα συναίνεσε σε όλα αυτά;
Τι διαπραγματεύτηκε και τι εξασφάλισε προκειμένου να βάλει την υπογραφή της;
Γιατί σήμερα δώσαμε κι εμείς το πράσινο φως για την επέμβαση και τους βομβαρδισμούς;
Δεν είχαμε κανένα περιθώριο αντίστασης;
Κι αν ναι, ποιος κατέστησε την χώρα μας όμηρο και δέσμια σε αυτόν τον έσχατο βαθμό στις επιλογές άλλων;
Η δήλωσή σας κ. Πρωθυπουργέ ότι η πραγματοποίηση της επίθεσης ήταν υπόθεση αξιοπιστίας του ΝΑΤΟ είναι από τις πιο δυσάρεστες και ενοχλητικές.
Ο Έλληνας πολίτης δεν ψάχνει για αξιολογητές κι απολογητές τέτοιων τυχοδιωκτικών επιχειρήσεων.
Έχει ανάγκη από πολιτικούς και πολιτικές με διαμορφωτική δύναμη, με δημιουργική πνοή, με αντιστασιακή δράση απέναντι στη νέα βαρβαρότητα, που από πολλές πλευρές κυκλώνει κι αλώνει τη ζωή και την ανθρωπότητα.
Γέμισε η πολιτική πραγματικότητα του κόσμου και της χώρας από άδεια πουκάμισα.
Αλλοι τα προσκυνάνε.
Αλλοι τα πετροβολάνε.
Αλλοι ασχολούνται με παρατηρήσεις και αναλύσεις αισθητικής ή παρατηρήσεις μόδας και ύφους ως προς τη διαχείριση της εντύπωσης.

 

Η επέμβαση θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Το κύμα των προσφύγων είναι το άμεσο και ορατό πρόβλημα. Όμως εδώ εκ των πραγμάτων έχει ανοίξει με την επέμβαση το θέμα της αλλαγής συνόρων.
Η επέμβαση του ΝΑΤΟ άνοιξε την πόρτα του φρενοκομείου.
Και δυστυχώς σ’ αυτό το ιστορικό έγκλημα συνέπραξαν και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Σαν να μην υπήρξαν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι σ’ αυτόν τον αιώνα.
Σαν να μην υπάρχει πια ίχνος ιστορικής μνήμης και πολιτικής διορατικότητας.
Είναι ντροπή για τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις η αδυναμία τους να αντισταθούν στις Αμερικάνικες επιλογές και πιέσεις.
Να μην μπορούν να ορθώσουν το ανάστημα τους σε έναν τέτοιο προφανή παραλογισμό.
Και είναι ακόμη μεγαλύτερη ντροπή να δείχνουν στις τηλεοράσεις τα καραβάνια των προσφύγων που προκαλούν οι βομβαρδισμοί και να προσπαθούν να τα χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για αυτόν τον παράλογο πόλεμο.

 

Οι στάσεις και οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων κυβερνητών θυμίζουν όσα περιγράφει ο Ιονέσκο στον Ρινόκερο.

Στο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο του 2000, είναι δραστικός και ορατός ο ιστορικός και πνευματικός συμβολισμός του Ρινόκερου, που γίνεται το σύμβολο της καταστροφικής απάθειας και της κτηνώδους αλλοτρίωσης.

Όλα τα μέλη της κυβέρνησης και της βουλής έχουν δει το Ρινόκερο στο θέατρο, παλιότερα του Κουν, πρόσφατα στο Εθνικό.
Σήμερα αν στοχαστούμε όλοι θα αναγνωρίσουμε πολλά από τα συμπτώματα της Ρινοκερίτιδας, στην πολιτική πραγματικότητα που βιώνουμε.

 

Τέλη Απριλίου στην Ουάσιγκτον γίνεται η διάσκεψη Κορυφής του ΝΑΤΟ. Ο Πρόεδρος Κλίντον θα επιδιώξει την παγίωση της στρατηγικής ηγεμονίας του ΝΑΤΟ και της παντοδυναμίας των Η.Π.Α.
Ο κ. Σημίτης με ποια θέση πηγαίνει, με ποια στρατηγική σχεδίαση, με ποια εσωτερική πολιτική συζήτηση;
Στις συνθήκες που σήμερα έχουν διαμορφωθεί στις δυσκολίες και τις πιέσεις που αντιμετωπίζει η χώρα, στη σύνθετη δυναμική των προβλημάτων και των χειρισμών που απαιτούνται, δεν μπορεί να ανταποκριθεί από μόνη της η κυβέρνηση του κ. Σημίτη.
Και αυτό σημαίνει ότι επιβάλλεται αμέσως να αλλάξει ο τρόπος χάραξης και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να κινούνται χωρίς καμία ενημέρωση με κανένα συντονισμό και κανένα συντονισμό με την κυβέρνηση, οι όποιες επιλογές γίνονται δεν μπορεί να μην περνάνε από ένα στάδιο ανταλλαγής απόψεων, ανάμεσα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, η βουλή δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως χώρος εκτόνωσης.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι εθνικά επιβεβλημένο να συγκροτηθεί αμέσως το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και να εξασφαλιστούν όροι εθνικής συνεννόησης.
Διαφορετικά ελλοχεύουν μεγάλοι κίνδυνοι πολυδιάσπασης του εσωτερικού μετώπου της χώρας και διαμόρφωσης ανεξέλεγκτων τάσεων που θα επιδεινώσουν τις ήδη δύσκολες συνθήκες.
Οι λαοί της Ευρώπης αγωνίζονται για μία Ευρώπη ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ και όχι υποτελή των ΗΠΑ.
Αγωνίζονται για μια Ευρώπη δύναμη ειρήνης και λογικής.
Αγωνίζονται για μια Ευρώπη που θα έχει φωνή και κύρος στις διεθνείς υποθέσεις και θα αγωνίζεται για να εξασφαλίσει την ειρήνη, την ανάπτυξη, την δημοκρατία.

 

Αυτή η Ευρωπαϊκή προοπτική δεν μπορεί να έχει σχέση με την εικόνα των λογιστών που την ώρα που ξεκινούσε ο πρώτος μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη, αυτοί συνέχιζαν τις συζητήσεις για τις αυξομειώσεις των κονδυλίων.

Μια τέτοια Ευρωπαϊκή ηγεσία είναι ανάξια και των λαών και της ιστορίας και της προοπτικής της Ευρώπης.

• Η Ελλάδα θα πρέπει να εργαστεί δραστήρια για τον τερματισμό των βομβαρδισμών και την έναρξη των διαπραγματεύσεων.
  Οι πρωτοβουλίες της πρέπει να κατευθυνθούν κατ’ αρχήν προς τις χώρες της Ε.Ε.
  Ο πόλεμος θα σταματήσει μονάχα αν αλλάξουν στάση ισχυρές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
  Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε όλοι.

• Η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει πρωτοβουλία στα Βαλκάνια.
  Κατ’ αρχήν για το θέμα των προσφύγων αλλά και για την εξασφάλιση διαρκούς επαφής και συζήτησης ώστε να αποτραπεί κάθε ενδεχόμενο ανακίνησης θέματος αλλαγής συνόρων.

• Η Ελλάδα πρέπει να συμβάλλει στην δημιουργία αντιπολεμικών και φιλειρηνικού κλίματος.

• Η Ελλάδα πρέπει ολόπλευρα να προετοιμάζεται ακόμα και για τα χειρότερα σενάρια.

 

Οι πρωτοφανείς απειλές του Αμερικανού προέδρου δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Σε κάθε περίπτωση όμως όλοι πρέπει να ξέρουν ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα αποφασισμένη να υπερασπίσει τον εαυτό της με κάθε θυσία.
Ο όρος “νέα τάξη” πραγμάτων χρησιμοποιήθηκε ως ρητορικό σχήμα των Αμερικανών για την κάλυψη του πολέμου στον κόλπο.
Μπαίνουμε σε μια εποχή “γεμάτη υποσχέσεις” δήλωναν με αυταρέσκεια υπονοώντας τις καθολικές αξίες της ανθρωπότητας ελευθερία, ειρήνη, ασφάλεια, δίκαιο …
Κανένας βέβαια δεν πίστεψε. Σήμερα με τον πόλεμο στη Σερβία αποκαλύπτεται ότι η “νέα τάξη πραγμάτων” είναι η ίδια με την παλαιά. Η μία πλευρά σφαγιάζει την άλλη από απόσταση ασφαλείας συντρίβει αμάχους πληθυσμούς εξασφαλίζει τη σταθερότητα του νεκροταφείου.
Οι σύμμαχες δυνάμεις οι ισχυροί της γης ΗΠΑ-Μ. Βρετανία-Γερμανία και άλλοι αποφάσισαν ότι πρέπει με τη βία να φέρουν την ειρήνη στην περιοχή αυτή των Βαλκανίων.
Οι προβλεπόμενες από τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ διαδικασίες δεν μπορούν να χρησιμεύσουν, η διπλωματική οδός ουσιαστικά απορρίπτεται.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των υπεύθυνων για τον πόλεμο χωρών κόβουν και ράβουν με μαεστρία την πραγματικότητα ώστε να τη φέρουν στα μέτρα των ηγεσιών.

Για μια φορά ακόμη η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ διαμορφώνεται επιθετική προκειμένου να υποτάξει τη διεθνή σκηνή στις απαιτήσεις που υπαγορεύει το κυνήγι των εξοπλισμών και του κέρδους.
Ποιοι άραγε είναι οι υπερεθνικοί θεσμοί που υπαγορεύουν τον πόλεμο; Για ποιους θεσμούς καλούνται οι Αμερικανοί πολίτες, οι Ευρωπαίοι πολίτες, να υποστηρίξουν τη βία που εκτοξεύει η ηγεσία τους;
Γιατί επιζητούν την ισοπέδωση της Βαλκανικής της βαριά τραυματισμένης Βαλκανικής των τελευταίων χρόνων; Για να οδηγήσουν τα Βαλκάνια σ’ έναν υπηρετικό ρόλο;
Κατά τα άλλα η παγκοσμιοποίηση της οικονομία μέσα από το διεθνές εμπόριο την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων προτείνεται από τις ΗΠΑ στο όνομα μιας μεταρρύθμισης.

Τον Ιούνιο του 1991 στην παρισινή έκθεση Αεροναυπηγικής, τα όπλα που με τόσο δραματικό τρόπο κατέστρεψαν το Ιράκ παρουσιάστηκαν με καμάρι και ελπίδα στους υποψήφιους αγοραστές. Η κυβέρνηση Κλίντον επέκτεινε τα προγράμματα Ρίγκαν-Μπους για εξαγωγές αμερικανικού εξοπλισμού.
Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος των χωρών που θέλουν να υπάρξουν με αξιοπρέπεια μέσα στην ονομαζόμενη “νέα τάξη πραγμάτων”;
Ποιος είναι ο ρόλος του απλού πολίτη όταν λογίζεται σαν αριθμός στις απώλειες που “αναγκαστικά” θα υπάρξουν;

Ο 20ος αιώνας αποκαλείται μικρός αιώνας, από πλευράς χρονικής διάρκειας. Γιατί άρχισε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο με την Οκτωβριανή επανάσταση και τελείωσε με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τέτοιοι πόλεμοι όπως αυτός που εξελίσσεται σήμερα στην Γιουγκοσλαβία, κάνουν τον 20ο αιώνα ακόμα πιο μικρό από πλευράς ιστορικής συνέπειας.

Τέτοιες πολιτικές απάτες κι υποκρισίες γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία των μειονοτήτων για να δικαιολογηθούν επιλεκτικές και αδίστακτες επεμβάσεις, κάνουν τον 20ο αιώνα ακόμα πιο μικρό από πλευράς οικουμενικής προόδου για ένα διευρυμένο περιεχόμενο ζωής στις αξίες της ανθρωπότητας.

Τέτοια απροσχημάτιστη αχρήστευση των διεθνών οργανισμών και τους διεθνούς δικαίου, κάνει τον 20ο αιώνα ακόμα πιο μικρό από πλευράς δημοκρατικής εξέλιξης για ένα αλληλέγγυο ειρηνικό μέλλον των λαών.

Οι βομβαρδισμοί και οι πολεμικές επιθέσεις σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας πρέπει να σταματήσουν αμέσως. Αυτό φωνάζουν όλοι οι λαοί. Αυτό υπαγορεύει το διεθνές δίκαιο. Αυτό επιβάλλουν οι αρχές, οι κοινωνικές αξίες της ανθρωπότητας ολόκληρης.

Προτείνουμε ψήφισμα από την Ελληνική Βουλή εναντίον των βομβαρδισμών και υπέρ της πολιτικής διαπραγμάτευσης. Ζητάμε πρωτοβουλίες του Ελληνικού Κοινοβουλίου για την ενεργοποίηση των Κοινοβουλίων άλλων χωρών κι όλων των διεθνών οργανισμών στους οποίους μετέχει η ελληνική βουλή. Μας ενδιαφέρει η ελληνική κυβέρνηση να απορρίψει τις πιέσεις οι οποίες ασκούνται, να αναστείλει αμέσως τη λειτουργία των Νατοϊκών βάσεων, να διακόψει κάθε διευκόλυνση την οποία παρέχει. Να απορρίψει κάθε αξίωση για διέλευση χερσαίων στρατευμάτων από την Ελλάδα.

Τώρα πρέπει να καταλάβουν οι ΗΠΑ ότι δεν γίνεται αποδεκτός ο ρόλος του χωροφύλακα στην Ευρώπη.

Τώρα πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπορούν να παίζουν με την ειρήνη.

Στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη πρέπει να υπάρξει ένα γιγαντιαίο αντιπολεμικό και φιλειρηνικό κίνημα.

Ο Συνασπισμός θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να συμβάλλει στην ανάπτυξή του.

Ο πόλεμος δεν είναι επιτραπέζιο παιχνίδι, που προσφέρεται σε θεατές και σχολιαστές.

Οι επιδρομές καταστροφής για να “διαλυθούν και ταπεινωθούν” ανεξάρτητες χώρες δεν είναι γύρισμα σεναρίου.

Η ενσωμάτωση της τεχνολογικής επανάστασης στους μηχανισμούς καταστροφής, δεν είναι βήμα προς το μέλλον.

Λέμε όχι στη βαρβαρότητα του στρατηγικού ανταγωνισμού συμφερόντων.

Λέμε όχι στην αυτοκρατορική συμπεριφορά της όποιας υπερδύναμης.

Λέμε όχι στους συσχετισμούς και τους μηχανισμούς που τεμαχίζουν το παρών και ακρωτηριάζουν την πανανθρώπινη δικαιοσύνη και ειρήνη.

Λέμε όχι στον πόλεμο, γιατί είμαστε με το μέλλον.

Αθήνα, 31 Μαρτίου 1999