ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
ΝΙΚΟΥ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ '98
Αθήνα, ΑΛΣΟΣ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ
13 Σεπτεμβρίου 1998
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι,Η τριήμερη μαζική παρουσία σας σε αυτήν την γιορτή του ΣΥΝ είναι για μας ένα όμορφο “χαμόγελο γεμάτο μέλλον”. Σας ευχαριστούμε. Η άποψη που διάφοροι πολιτικοί καλοθελητές υποστηρίζουν, πριν ή μετά τις εκλογές, ότι ο ΣΥΝ δεν έχει από το εκλογικό και πολιτικό σύστημα λόγο και ρόλο, κάθε μέρα διαψεύδεται και θα διαψεύδεται.
Κάθε μέρα θα υποχρεώνονται όλοι να υπολογίζουν και να σέβονται το ΣΥΝ. Κάθε μέρα θα νοιώθουν πιο αισθητή την παρουσία και τη δύναμή του. Και εμείς οι ίδιοι, φίλοι και μέλη του ΣΥΝ, υποχρεωνόμαστε να βλέπουμε τις αδυναμίες μας και να διορθώνουμε τα δικά μας λάθη. Να πιστεύουμε και να αξιοποιούμε τις δυνατότητές μας.
Η φετινή γιορτή του ΣΥΝ πάνω απ΄όλα, όμως, είναι ένα μεγάλο μήνυμα πολιτικής αισιοδοξίας για την ελληνική κοινωνία.
Κόντρα στην προσπάθεια χειραγώγησης και εκμαυλισμού, υπάρχουν ενεργοί πολίτες, πολίτες που έχουν τη διάθεση συμμετοχής, πολίτες που δεν βολεύονται στους πειθαναγκασμούς των μονόδρομων, που αρνούνται την παθητικότητα και τη μοιρολατρία. Η ελληνική κοινωνία μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο. Μπορεί και πρέπει να παλέψει για να δώσει περιεχόμενο ζωής και πολιτική προοπτική για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Την Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν θα τη δημιουργήσουν οι εξουσίες που διαρκώς κορδακίζονται ερήμην της πραγματικότητας, δεν θα την εμπνεύσουν οι πολιτικές πρακτικές και νοοτροπίες που περισσότερο ενδιαφέρονται για την ευφορία της κυβερνητικής δύναμης και λιγότερο για την αγωνία της κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν θα οδηγήσουν τα πολιτικά παιχνίδια κορυφής, με τα σημαδεμένα χαρτιά, που παίζουν για τετραετίες, δεκαετίες, δυνάμεις, θυσίες και δυνατότητες, στα αδιέξοδα παιχνίδια της κομματικής αλαζονείας, του κυβερνητικού ναρκισσισμού και της δικομματικής πόλωσης.
Η μεταπολίτευση τέλειωσε.
Την τέλειωσαν όλοι εκείνοι οι παράγοντες που τη διαχειρίστηκαν ως μερίδιο και λοφίο κυβερνητικού και κομματικού παραγοντίσκου. Η σημερινή εποχή δεν χωράει στα φθαρμένα και δοκιμασμένα καλούπια της μεταπολίτευσης. Η Ελλάδα έχει γυρίσει σελίδα, Τα πραγματικά προβλήματα του λαού μας βρίσκονται πολύ μακριά από τις παραπολιτικές ασημαντολογίες, που αναγορεύονται σε γεγονότα με τις λογικές και τους μηχανισμούς των εντυπώσεων.
Τα νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, δεν θέλουν να είναι “στο ίδιο έργο θεατές”. Και οι παλιότεροι δεν βολεύονται πια “με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”.
Η Ελλάδα του 2000 δεν είναι όπως την υποσχέθηκαν εκείνοι που ζήτησαν δύναμη, άσκησαν εξουσία και τάξανε “τον ουρανό με τα άστρα”.
Οφείλουν εξηγήσεις και πρέπει να δώσουν λογαριασμό στον ελληνικό λαό. Γιατί αλλιώς, χωρίς την ευθύνη και τη συνέπεια, ως αξίες ζωής, η πολιτική ζωή λειτουργεί περισσότερο ως πολιτικό θέατρο, που κάποιοι θέλουν να το παίζουν με την αγωνία του ρόλου και της προβολής.
Η Ελλάδα του 2000 και του 21ου αιώνα δεν μπορεί να είναι προβολή της σκιάς των δεκαετιών που πέρασαν.
Η χώρα χρειάζεται πρόγραμμα ανόρθωσης για την έξοδο από την κρίση στο ξέφωτο των προοδευτικών εξελίξεων. Και το ανορθωτικό πρόγραμμα προκύπτει και προσδιορίζεται από εναλλακτικές προτάσεις και όχι από τις ταυτολογίες των επαναληπτικών πολιτικών, που διαρκούν κι ανακυκλώνονται.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο ΣΥΝ της Αριστεράς και της Προόδου χάρις στις δικές σας προσπάθειες, τις δικές σας ιδέες, τη δική σας καθημερινή προσφορά, βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής. Είναι πια η Αριστερά που παρεμβαίνει. Η δύναμη που επηρεάζει τα πράγματα, η πολιτική προσπάθεια που θέλει να βάλει τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, με το πραγματικό τους όνομα, αλλά και τις πραγματικές του συνέπειες για το σήμερα και το αύριο. Ο ΣΥΝ της Αριστεράς και της Προόδου δεν μιλάει μονάχα για το σήμερα με τα δεδομένα της συγκυρίας, όπως είπε ο κ. Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, για την κυβερνητική πολιτική του.
Μιλάει και για το σήμερα και για το αύριο, αξιοποιώντας όλα εκείνα τα οργανικά στοιχεία, που κάνουν την πολιτική ιστορικό σχεδιασμό και δημιουργική διαμεσολάβηση και όχι λογιστική διεκπεραίωση δεδομένων και ψυχρή εφαρμογή εξισώσεων.
Στα δύο χρόνια που πέρασαν από τις εκλογές αποδείξαμε σε όλον τον ελληνικό λαό τη δυνατότητά μας να συνδυάζουμε την πιο σκληρή κριτική με τις θετικές, εποικοδομητικές πρωτοβουλίες.
Βρεθήκαμε πάντα κοντά στον πολίτη σε όλες τις δύσκολες στιγμές, σε όλα τα σημεία της Ελλάδας χωρίς να λογαριάσουμε κόπο και χρόνο.
Αποδείξαμε ότι ξέρουμε να τιμούμε την εμπιστοσύνη όσων μας στηρίζουν με τη ψήφο τους και την εκτίμηση εκείνων που δεν μας ψηφίζουν ακόμα, αλλά ολοένα και περισσότερο προσβλέπουν σε εμάς.
Δεν θα κοιτάξουμε με μισό μάτι και αφ’ υψηλού την κοινωνία.
Δεν θα επιτρέψουμε να μας κοιτάξει ο κόσμος λοξά. Γι΄αυτό και όλοι μας έχουμε καθήκον να μην αφήσουμε περιθώριο για συγχύσεις και παιχνίδια σε βάρος του ΣΥΝ και της δυναμικής προοπτικής του.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι εξαιρετικά κρίσιμα για το μέλλον του τόπου μας. Τα δύσκολα χρόνια δεν έχουν τελειωμό για τον ελληνικό λαό. Κι αυτό δεν οφείλεται σε μοιρολατρική ιδιοτροπία, αλλά σε κλασσική πολιτική αποτυχία, για την οποία ποτέ κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες. Και η σημερινή κυβέρνηση παίζει το γνωστό παιχνίδι των πολιτικών αντικατοπτρισμών των πολιτικών ειδώλων.
Η μαγική εικόνα που φτιάχνει η κυβέρνηση αποτελεί δήθεν την αλήθεια της ζωής για τον Έλληνα πολίτη, που καλείται να την προσκυνάει.
Η κοινωνία, που δεν χωράει στο κυβερνητικό κάδρο, οφείλει να πιστέψει ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.
Η χώρα βρίσκεται υπό δοκιμασία παντού, η κυβερνητική πολιτική πέφτει έξω σε εκτιμήσεις και επιλογές, αλλά ο κ. Πρωθυπουργός και οι διάφοροι Υπουργοί του δηλώνουν πανηγυρικά δικαιωμένοι.
Ο κ. Σημίτης πιστεύει στο θεολογικό πολιτικό δόγμα ότι η κυβέρνηση είναι αναμάρτητη, δεν έχει ευθύνες. Εκείνοι που φταινε η διεθνής συγκυρία, οι κακές προηγούμενες κυβερνήσεις, η αρνητική αντιπολίτευση και η δύστροπη κοινωνία που δεν αποδέχεται τα εκβιαστικά διλήμματα των κυβερνητικών επιλογών.
Επιτρέψτε μου απόψε σε αυτό το ζεστό, το ανθρώπινο και συντροφικό περιβάλλον, να μιλήσω από καρδιάς, όσο γίνεται και σε όσο πιο χαμηλούς τόνους.
Μου λένε ότι δεν το συνηθίζω συχνά αυτό.
Και ότι παρασύρομαι πολλές φορές από την ένταση των προβλημάτων και των αντιπαραθέσεων, σε υψηλούς τόνους.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαι εγώ που υψώνω τους τόνους στο κενό.
Είναι τα προβλήματα που βρίσκονται σε σημείο βρασμού κι όσο περνάει ο καιρός φτάνουν σε σημεία έκρηξης και σήψης.
Είναι οι ευκαιρίες που χάνονται, η μικρολογία και ο ναρκισσισμός όσων διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου μας.
Όταν η χώρα δυσκολεύεται και η κοινωνία δοκιμάζεται, προκαλεί δυσφορία κι οργή να βλέπεις την κυβερνητική εξουσία να καλλωπίζεται και να καμαρώνει τον εαυτό της στο μαγικό καθρέφτη της εξουσίας.
Σήμερα είναι συνάντηση φίλων και θέλω να μιλήσω σε φίλους και συντρόφους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,Τα δύο επόμενα χρόνια θα είναι χρόνια σκληρής δοκιμασίας και κρίσιμων εξελίξεων.
Οι κυβερνητικές προδιαγραφές μιλούσαν για δυσκολίες έχοντας κάνει τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις ότι όλα θα πορευτούν κατά τον καλύτερο κι αδιατάρακτο τρόπο. Το πλαίσιο των κυβερνητικών αναλύσεων, το έχουν ανατρέψει οι διεθνείς εξελίξεις και οι εσωτερικές αποτυχίες. Όλα λοιπόν τα κρίσιμα θέματα έχουν σπρωχτεί σε δυσμενέστερες συνθήκες. Και οι επιπτώσεις τους θα είναι σκληρότερες, οδυνηρές, εξουθενωτικές, για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, “τους μη έχοντες και του μη κατέχοντες”.
Οι παράγοντες που θα διαμορφώσουν το πλαίσιο των εξελίξεων και θα καθορίσουν την τροπή που αυτές θα πάρουν, είναι:
- Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και ότι αυτή συνεπάγεται για τη χώρα μας.
- Η εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων ιδιαίτερα του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
- Η ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και η όξυνση των προβλημάτων διαβίωσης μεγάλων πια κατηγοριών του ελληνικού λαού.
- Και η ρευστότητα, αναξιοπιστία και μεταβατικότητα που χαρακτηρίζει το σύνολο του κομματικού και πολιτικού συστήματος της χώρας.
Η δική μας εκτίμηση, η εκτίμηση του ΣΥΝ, είναι πως για να μπορέσει η χώρα μας να πορευτεί μέσα σε αυτό το πλαίσιο, και για να μπορέσει θετικά να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη έχει ανάγκη από ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο, που δυστυχώς σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει, έχει ανάγκη από ένα τρόπο διακυβέρνησης που καμία σχέση με το σημερινό δεν θα έχει.
Φίλες και φίλοι,
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, δεν είναι ικανή να διευθύνει με την απαιτούμενη πολιτική επάρκεια και την απαιτούμενη κοινωνική ευαισθησία την πορεία της ελληνικής κοινωνίας αυτήν τη δύσκολη περίοδο.
Η εκτίμησή μας αυτή δεν είναι ούτε πρόχειρη ούτε βιαστική.
Δύο ολόκληρα χρόνια αρκούν για να εξαχθούν σοβαρά συμπεράσματα. Δύο ολόκληρα χρόνια είναι αρκετά για όποιον κυβερνά να δώσει δείγματα γραφής.
Και λυπάμαι ειλικρινά που το λέω, αλλά τα δείγματα γραφής δεν είναι καλά.
Αυτή η κυβέρνηση βρίσκεται κοντά τρία χρόνια στην εξουσία και προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι όλες οι επιλογές της σε κρίσιμους τομείς απέτυχαν. Πολιτεύεται εξαγγέλλοντας διαρκώς τα ίδια, κάνοντας και τη δική της διακήρυξη περί εκσυγχρονισμού μία ακόμα κακοποιημένη έννοια στην ελληνική πολιτική ορολογία.
Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη επικαλείται την ανάγκη να μπει η χώρα μας στην ΟΝΕ.
Όμως στο όνομα αυτού του στόχου, συνειδητά και ασύνειδα, από ανικανότητα και επιλογή, έχει συρρικνώσει την πολιτική της στις κλασσικές συντηρητικές και φιλελεύθερες συνταγές. Συμπίεση μισθών και συντάξεων, μονομερής φορολογική επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων, περικοπή κοινωνικών δαπανών, προσπάθεια αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, αποθέωση της αγοράς και του χρηματιστηρίου, που καλούνται να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στη θέση της κοινωνικής συναίνεσης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η Ελλάδα πρέπει να παρακολουθήσει την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Πρέπει να μπει στην ΟΝΕ.
Ο κ. Σημίτης όταν επιμένει απλώς στην αναφορά αυτών των στόχων παραβιάζει ανοιχτές πόρτες.
Το θέμα είναι σε τι πολιτικές μεταφράζονται αυτοί οι στόχοι και πώς προωθούνται.
Το θέμα είναι τι κοινωνικό και δημοκρατικό κόστος απαιτείται για την επίτευξη αυτών των στόχων και πως αυτό το κόστος κατανέμεται.
Και πάνω από όλα πως παίρνονται και πως νομιμοποιούνται αυτές οι αποφάσεις κατανομής.
Για τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και της ΠΡΟΟΔΟΥ στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα πάμε μέσα από τη διεύρυνση της Δημοκρατίας και την εμβάθυνση της κοινωνικής πολιτικής, δεν θα πάμε με “κοινωνικούς αυτοματισμούς”, “δίκαιες επιλεξιμότητες” και “κυβερνητικούς αυταρχισμούς”, που γίνονται τα πολιτικά άλλοθι της κοινωνίας του 1/3.
Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση έπρεπε και πρέπει να συνδυαστεί με έναν επαναπροσδιορισμό της εξωτερικής πολιτικής.
Μία σειρά αποφάσεων και επιλογών που με Ελληνική και Κυπριακή πρωτοβουλία οδήγησαν τα τελευταία χρόνια στην αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού, στη στρατιωτικοποίησή του και στον εγκλωβισμό του στην Αμερικανική μεσολάβηση, σήμερα επιβάλλεται να επανεξεταστούν και να διορθωθούν, με ειλικρίνεια και νηφαλιότητα.
Την ίδια στιγμή που η υπόθεση ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. σημειώνει σημαντικά βήματα, οι επιλογές για το ενιαίο αμυντικό δόγμα και τους S 300 αποκαλύπτεται ότι δεν είχαν ενταχθεί σε αυτήν τη στρατηγική και δημιουργούν παρενέργειες, που επιβάλλεται επίσης διορατικά να αντιμετωπιστούν. Ο κ. Πρωθυπουργός μίλησε για την αποπροσανατολιστική πυραυλολογία ζητώντας απαγκίστρωση. Δεν είπε, βεβαίως, ότι πρώτο βιολί στην πυραυλολογία ήταν η δικά του κυβέρνηση. Και δεν είπε, κυρίως, τι έχει κάνει για την αξιοποίηση στο διπλωματικό και πολιτικό πεδίο, στους διεθνείς οργανισμούς, της απόφασης του Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης στην υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου, που αποτελεί το ισχυρότερο κεκτημένο της Κυπριακής υπόθεσης.
Όμως, αγαπητοί φίλοι, είναι ολοφάνερο πως, η πορεία επίλυσης του Κυπριακού και των Ελληνοτουρκικών σχέσεων θα επηρεάσει καθοριστικά την πορεία της Ελληνικής οικονομίας και το μέλλον της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή. Γι΄αυτό ο ΣΥΝ προτείνει εθνική στρατηγική και πολιτική συνεννόηση, που η κυβέρνηση αρνείται, επιμένοντας στη διγλωσσία και τα λάθη της μέχρι σήμερα τακτικής της.
Η Ελλάδα ως ισότιμος εταίρος της Ε.Ε., που αποτελεί δεσμό της Ε.Ε. με τη ΝΔ Ευρώπη, τη Μεσόγειο και την κρίσιμη περιοχή της Μ. Θάλασσας, είναι μέγεθος εντελώς διαφορετικές, από την Ελλάδα, που είναι περιθωριακό και προβληματικό, μονίμως διαμαρτυρόμενο και οχυρωμένο πίσω από το veto,μέλος.
Η Ελλάδα, επίσης, ως πρωταγωνίστρια στην ιδέα της κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, έχει διαφορετική δυναμική και δυνατότητα, διαφορετικό ρόλο, από την Ελλάδα, που οχυρώνεται πίσω από αναχρονιστικές αντιλήψεις εθνικού απομονωτισμού, με τη νοοτροπία ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει.
Η πρόταση λοιπόν του ΣΥΝ είναι για μία νέα προσέγγιση του συνόλου των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής.
Και θεωρεί ο ΣΥΝ ότι αυτή η νέα προσέγγιση έπρεπε να και πρέπει να είναι βασική πλευρά της όλης πολιτικής μας για τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την ΟΝΕ, για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Από αυτή τη σκοπιά κρίνουμε την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και θεωρούμε ότι βρίσκεται πολύ πίσω από τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της περιόδου που διανύουμε. Είναι μία πολιτική που έρχεται από το χθες και μας τραβά προς το χθες. Μία πολιτική που τρέφει και καταναλώνει ρητορείες και φόρμες σκέψης και δράσης του χτες.
* Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση έπρεπε να συνδυαστεί με μία ριζική ανασυγκρότηση του κράτους, από μία ριζική αναμόρφωση των πολιτικών θεσμών.
Είναι πιά κοινή συνείδηση ότι η καθυστέρηση της χώρας οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις αναχρονιστικές κρατικές και πολιτικές δομές.
Όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να μπει σε αυτόν το δρόμο. Είναι στρεβλή συνείδηση του προβλήματος και ηθελημένη άρνηση να του δώσει την προτεραιότητα που πρέπει.
Η προτεινόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτής της διαπίστωσης.
Το ΠΑΣΟΚ προωθεί μία πολύ εκτεταμένη συνταγματική αναθεώρηση για να μην αλλάξει απολύτως τίποτε. Γι΄αυτό και βρήκε ανώδυνη συναίνεση με τη Ν.Δ.
Και βέβαια έπρεπε να μας προκύψει το φαινόμενο του νέου Αρχιεπισκόπου, για να έρθει στην επιφάνεια η καθυστέρηση και η εκπληκτική πολιτική υποκρισία που χαρακτηρίζουν την πολιτική μας συγκρότηση. Η κυβερνητική δεοντολογία και επιχειρηματολογία ότι η πολιτεία ασχολείται με τα του Κράτους και η Εκκλησία με τα δικά της και οι σχετικές παρατηρήσεις ότι δεν είναι χρήσιμη η συνταγματική διάκριση Κράτους κι Εκκλησίας, όπως υποστηρίζουν διάφοροι υπουργοί, για να αντικρούσουν την πρόταση του ΣΥΝ, δεν αποτελεί μάθημα εκσυγχρονισμού. Αποτελεί άσκηση πολιτικού αναχρονισμού κι επίδειξη “πολιτικής καζουϊστικής”.
Υποστηρίζαμε “την πολιτική ανακυττάρωσης” της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ψηφίσαμε επί της αρχής “το σχέδιο Καπποδίστριας”. Η κυβέρνηση αρνήθηκε την πρότασή μας για “ρήτρα αναθεώρησης”. Αλλά και αυτό το βήμα δεν αρκεί πιά.
Η θεσμοθέτηση των αιρετών περιφερειών είναι το κριτήριο αποκέντρωσης σήμερα, με ριζοσπαστική δυναμική.
Όμως, αυτό για το ΠΑΣΟΚ είναι αδιανόητο. Δεν αποδέχεται την πρόταση του ΣΥΝ για περιφερειακή αποκέντρωση με ισχυρή και αιρετή αυτοδιοίκηση σε τοπικό, νομαρχιακό και περιφερειακό επίπεδο.
Δεν θέλει την αυτοδιοίκηση αυτοτελές πεδίο στη διάρθρωση των εξουσιών και ανεξάρτητη δομή στην οργάνωση του κράτους. Προτιμάει τον διορισμένο περιφερειάρχη, ως φορέα της κεντρικής εξουσίας, με υπερεξουσίες στη διαχείριση των προγραμμάτων, των πόρων και των αποφάσεων. Προτιμάει την ανάπηρη νομαρχιακή και τοπική αυτοδιοίκηση, γιατί τις θέλει πελάτες και επαίτες της κεντρικής κυβέρνησης.
Η πρόταση του ΣΥΝ είναι ότι απαιτούνται και απαιτείται σοβαρή δημοκρατική μεταρρύθμιση του κράτους και ότι απαιτείται αναμόρφωση σε βάθος του πολιτικού συστήματος.
Για τη σημερινή εξέλιξη αυτής της χώρας όλοι είναι συνυπεύθυνοι. Στη σημερινή πολιτική κρίση συνετέλεσαν πολλοί και πολλά.
Πολιτική κοινωνία, εκκλησία, θεσμοί, πολίτες, διαμόρφωσαν τη σημερινή αναξιοπιστία και αναποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος.
Η ρητορεία για την παρακμή και την κρίση δεν παράγει πολιτική ανόρθωσης.
Το κλίμα αντιπολιτικής, που καλλιεργείται δεν διαμορφώνει όρους εξόδου από την κρίση.
Η όλο και πιο έντονη ολιγαρχοποίηση της εξουσίας στα χέρια κυβερνητικών αυτοδυναμιών και εξωθεσμικών κέντρων, που διαπλέκουν τα συμφέροντά τους, δεν ανοίγει δρόμους για δημιουργική συμμετοχή του πολίτη και της κοινωνίας.
Το “γαϊτανάκι των φίλων”, που ξετυλίγεται και μαζεύεται στο στενό κύκλο εξουσίας, που γίνεται όλο και πιο στενός, δεν αντιπροσωπεύει τις πνευματικές, πολιτικές και κοινωνικές δυνατότητες, τις δημιουργικές πολιτικές, κοινωνικές, πνευματικές και ηθικές αξιώσεις της Ελλάδας του 21ου αιώνα.
Η “πλαστικοποίηση της πολιτικής” που οδηγεί στην “πλαστικοποίηση των συνειδήσεων”, η πολιτική ως καταναλωτική φιγούρα και όχι ως στάση ζωής, τροφοδοτεί την εμπορική διαφήμιση των πολιτικών σούπερ μάρκετ, αλλά δεν διαπαιδαγωγεί την κοινωνία, δεν γίνεται η δεοντολογία της πολιτείας ούτε μέσο διορατικής ιστορικής θέασης και κοινωνικής αγωνίας που απαιτεί η κρίσιμη περίοδος που περνάμε.
Αυτοί που πετροβολάνε την πολιτική στις σημερινές της παραμορφώσεις, θα πρέπει να ξέρουν ότι η Δημοκρατία και η Κοινωνία μέσα από την πολιτική οργάνωση και δράση διαρθρώνονται, θεσπίζονται και λειτουργούν. Η λοιδορία της πολιτικής αποτελεί έκπτωση της Δημοκρατίας. Όπως, επίσης, η αλλοίωση και ο ευτελισμός της πολιτικής, από τους ίδιους τους φορείς της πολιτικής αποτελεί ακύρωση και υπονόμευση του κοινωνικού νόμου της δημοκρατίας.
Αυτοί που κάθε τόσο επισημαίνουν την αδυναμία και τα προβλήματα των κομμάτων, θα πρέπει να ξέρουν ότι η αυτοδιοίκηση, οι μαζικές οργανώσεις, τα κινήματα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, οι κινήσεις πολιτών και τα κόμματα είναι μορφές κοινωνικής οργάνωσης και πολιτικής δράσης.
Τα πολιτικά κόμματα σήμερα χρειάζονται αναζωογόνηση και διαφορετικού τύπου σχέσεις, με την κοινωνία και τα κινήματα, με τον πολίτη και τις κινήσεις πολιτών, με τις ιδέες και τις ανάγκες της εποχής.
Τα εορταστικά γεύματα εξουσίας, οι παραγοντικές συσπειρώσεις, οι κινήσεις κορυφής και οι εξωθεσμικοί μηχανισμοί εξουσίας, δεν πρόκειται να υποκαταστήσουν τις πολιτικές μορφές οργάνωσης της κοινωνίας και του πολίτη.
Η πολιτική ζωή σήμερα νοσεί.
Γι΄αυτό χρειάζεται εξυγίανση, αναζωογόνηση κι ανανέωση, με θεσμούς διευρυμένης δημοκρατίας, κοινωνικής συμμετοχής, αποκέντρωσης, διαφάνειας και ελέγχου.
* Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση έπρεπε και πρέπει να συνδυαστεί με μία ουσιαστική ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα βρίσκονταν και βρίσκεται πολύ πίσω από το ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο.
Η σύγκλιση με την Ευρώπη έπρεπε και πρέπει πριν από όλα να συμβολίσει την προσέγγιση προς αυτό το κοινωνικό πρότυπο.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πέτυχε να εμφανίσει την πορεία προς την ενοποίηση ως τη βασική απειλή και για τις στοιχειώδεις κοινωνικές κατακτήσεις.
Ο ΣΥΝ προτείνει με αιχμή τη θέσπιση του 35ωρου χωρίς μείωση των αποδοχών να υπάρξει συνολικό πακέτο μέτρων για την εξασφάλιση ενός ελάχιστου ορίου αποδοχών σε κάθε οικογένεια, για την προστασία των ανέργων και την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, για τη βελτίωση της θέσης των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων.
Θεωρούμε ότι ένα τέτοιο πακέτο μέτρων θα αποτελέσει επίσης προϋπόθεση για να δημιουργηθούν συνθήκες που θα αποτρέψουν τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
Από τη σκοπιά αυτών των προτάσεων ασκούμε κριτική στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και διατυπώνουμε με όλη την ευθύνη μια προειδοποίηση: Η παράταξη της ανάλγητης αδιαφορίας για τη μοίρα των ευπαθών κατηγοριών των ανέργων, των χαμηλοσυνταξιουχων, των χαμηλόμισθων μπορεί να δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις και να υπονομεύσει από άλλη κατεύθυνση την πορεία προς την ΟΝΕ.
Μπορεί να τροφοδοτήσει τυφλές εκρήξεις και να πριμοδοτήσει μηδενιστικές αντιλήψεις που θα κλονίσουν την κοινωνική συνοχή και θα υπονομεύσουν το πολιτικό σύστημα.
Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση έπρεπε και πρέπει να συνδυαστεί με την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.
- Με τη ριζική φορολογική μεταρρύθμιση
- Με την αλλαγή του καθεστώτος και τον εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ
- Με τη διαμόρφωση στρατηγικής για τη βιομηχανία
- Με την ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας
- Με τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα της οικονομίας
- Με την εξυγίανση του όλου συστήματος ανάθεσης και υλοποίησης των μεγάλων έργων, των συμβάσεων και των προμηθειών.
- Με τον έλεγχο των εξωθεσμικών κέντρων εξουσίας που υπαλληλοποιούν την πολιτική
Για όλα αυτά ή δεν έγινε τίποτα ή υπήρξαν αντιφατικά, αποσπασματικά και αλληλοαναιρούμενα βήματα.
Το ΠΑΣΟΚ από τον άκρατο κρατισμό της δεκαετίας του ΄80 πέρασε στην άκριτη αποθέωση της αγοράς και των μηχανισμών της.
Από την “πανάκεια” των κοινωνικοποιήσεων πέρασε στην “πανάκεια” των ιδιωτικοποιήσεων.
Από την κομματική επένδυση στους αγροτικούς συνεταιρισμούς πέρασε στην παντελή αδιαφορία για τους αγρότες και την τύχη της αγροτικής οικονομίας.
Από τις συνταγές ευτυχίας προς τους νέους για τις καλύτερες μέρες πέρασε στην πολιτική που δεν αντιμετωπίζει την ανεργία ούτε εξασφαλίζει παιδεία και κατάρτιση για τις νέες ηλικίες.
Από την αλόγιστη διόγκωση των ελλειμμάτων πέρασε στην απρογραμμάτιστη ισοπεδωτική περικοπή των δημοσίων δαπανών.
Και τελικά μέσα από την απουσία στρατηγικής μέσα από την ιδεολογική και πολιτική σύγκλιση, των κυβερνητικών πολιτικών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πρόβαλαν και κυριάρχησαν ανεξέλεγκτα οι μηχανισμοί της αγοράς και η άκριτη μεταφορά οικονομικών συνταγών αμιγούς φιλελεύθερης έμπνευσης.
Ο πληθωρισμός και τα ελλείμματα εξελίχθησαν στις μόνες έγνοιες της οικονομικής πολιτικής. Δεν αντιμετωπίζονται ως εκφράσεις της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η πραγματική οικονομία.
Το αποτέλεσμα είναι η διαιώνιση του φαύλου κύκλου, η πλήρης εξάρτηση της οικονομίας μας από τις χρηματιστηριακές διακυμάνσεις και το δυσανάλογο κοινωνικό κόστος χωρίς ορατή προοπτική διεξόδου.
Ο ΣΥΝ πρότεινε εγκαίρως και προτείνει και σήμερα να υπάρξει αναπροσανατολισμός του όλου σχεδιασμού και των κριτηρίων της οικονομικής πολιτικής.
Να υπάρξει σχέδιο για την αντιμετώπιση των πραγματικών διαρθρωτικών προβλημάτων και να υπάρξει συνδυασμός της αναπτυξιακής προοπτικής με την κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή.
Το πακέτο Σαντέρ που αποτελεί νέα πρόκληση για τα επόμενα χρόνια δεν μπορεί να έχει την τύχη των δύο προηγούμενων κοινοτικών πλαισίων στήριξης.
Γι αυτό η κυβέρνηση οφείλει αμέσως να φέρει το θέμα για ουσιαστική συζήτηση με τα κόμματα και τους κοινωνικούς φορείς και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να το διαχειριστεί ως αποκλειστικά δική της υπόθεση.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,Μια πολιτική που θα έχει όντως στόχο να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της χώρας στην ενοποιημένη Ευρώπη πρέπει να συνδυάζει όλα αυτά τα στοιχεία.
Μόνον τότε μπορεί να είναι αποτελεσματική
Μόνον τότε μπορεί να είναι κοινωνικά αποδεκτή, μόνον τότε μπορεί να είναι μια πολιτική με προοπτική και βιωσιμότητα.
Δυστυχώς η κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία σχέση με το σχέδιο που εμείς περιγράφουμε.
Κυρίως όμως δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες της χώρας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει.
Τέλος, συντρόφισσες και σύντροφοι
Υπάρχει ένα ακόμα σημαντικό θέμα
Η Ελλάδα είναι η μόνη από τις 15 χώρες της ΕΕ που κινδυνεύει παρά την θέλησή της να μείνει εκτός ΟΝΕ.
Αυτό πέρα από τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, αναδεικνύει και ένα μείζον πολιτικό θέμα για την ίδια την Ευρώπη. Θέμα που πρέπει να αναδείξουμε ως χώρα και να το θέσουμε με έμφαση.
Ο ΣΥΝ μίλησε εγκαίρως για την ανάγκη πολιτικής διαπραγμάτευσης με την ΕΕ.
- Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει εκτός ΟΝΕ λόγω των ονομαστικών κριτηρίων
- Η Ελλάδα δεν πρέπει να οδηγηθεί σε έκρηξη των κοινωνικών προβλημάτων προκειμένου να πετύχει τους ονομαστικούς δείκτες στις ασφυκτικές προθεσμίες χωρίς ουσιαστική βοήθεια.
Πάνω σ΄αυτούς τους δύο άξονες όφειλε και οφείλει η ελληνική κυβέρνηση να οργανώσει την πολιτική διαπραγμάτευση με την ΕΕ και να διαμορφώσει μια αγωνιστική και διεκδικητική ευρωπαϊκή γραμμή.
Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση του κ.Σημίτη δεν δείχνει να κατανοεί αυτή την πρόταση και δεν δείχνει να έχει τη δύναμη να την υπηρετήσει.
Είναι κάτι όμως που θα έλθει εκ των πραγμάτων μπροστά μας καθώς στενεύουν τα περιθώρια και γι΄αυτό ο ΣΥΝ θα επιμείνει.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο αποτελούν μία από τις εκδηλώσεις της γενικής κρίσης. Υπάρχει αλυσίδα από εστίες που η μια ανατροφοδοτεί την άλλη. Η έκταση, το εύρος, η διάρκεια και η φύση αυτής της κρίσης αλλάζουν την εικόνα για τον πλανήτη, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για κάθε χώρα χωριστά. Το μέλλον εξακολουθεί να είναι κοινό, αλλά δεν υπάρχουν θεσμικοί και πολιτικοί μηχανισμοί ώστε να είναι αλληλέγγυο, αισιόδοξο, δίκαιο και προσιτό για όλους.
Η οικονομική κρίση συνοδεύεται από στοιχεία πολιτικής κρίσης και κοινωνικής κρίσης, που από κοινού δρουν αποσταθεροποιητικά, μεγαλώνουν τις ανισότητες και δίνουν εφιαλτικές διαστάσεις στην κοινωνική βαρβαρότητα.
Η χρεοκοπία της ΕΣΣΔ εμφανίστηκε ως άλλοθι για τη θεοποίηση της παγκόσμιας αγοράς. Σήμερα ο κόσμος σπάει τα μούτρα του και χάνει τον μπούσουλα του μέσα τα αδιέξοδα ενός οικονομικού μοντέλου, του οποίου η φύση και η λειτουργία παράγουν ανισότητες, αποκλεισμούς, ρευστότητα, αβεβαιότητα και αμηχανία. Η αλόγιστη λειτουργία αυτού του οικονομικού μοντέλου της παγκόσμιας αγοράς αιχμαλωτίζει τον κόσμο ολόκληρο. Αποκαλύπτει την έλλειψη που υπάρχει στις διαρθρωτικές δομές των οικονομιών και των κοινωνιών. Αποδεικνύει, τέλος, την αδυναμία που έχουν οι υπάρχοντες θεσμοί και τα πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης για να ασκήσουν έλεγχο, ρυθμιστικές και αποτρεπτικές παρεμβάσεις.
Το οικονομικό μοντέλο του μονοδιάστατου οικονομισμού της αγοράς αφέθηκε στη δράση ανεξέλεγκτων και άναρχων στοιχείων της αγοράς και του μη παραγωγικού χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Το μοντέλο ανάπτυξης παράγει τις ακρωτηριασμένες κοινωνίες, του 1/3, τις ανεπούλωτες οικολογικές καταστροφές και τις αδυσώπητες κοινωνικές πιέσεις. Το μοντέλο του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης δεν είναι σε θέση να ασκήσει έλεγχο στους εξωθεσμικούς μηχανισμούς εξουσίας. Αλλάξει μορφή και η οικονομία και η κοινωνία και η εξουσία. Οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται πρέπει να δώσουν έμφαση στα πολιτικά και κοινωνικά στοιχεία δημοκρατικής δομής και κοινωνικής συνοχής, όσο επίσης και στον έλεγχο της άναρχης και τυχοδιωκτικής δράσης των χρηματαγορών και των χρηματιστηρίων.
Τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην τελευταία 20ετία του 20ου αιώνα αποτελούν πολύτιμη και πολύπλευρη ιστορική εμπειρία. Διεργασία, που διατρέχει τον 20ο αιώνα και προεκτείνεται στον 21ο. Δεν ξοφλάει κανείς εύκολα με μία πολυδιάστατη ιστορική δοκιμασία, κάνοντας αφορισμούς εφήμερους και αριθμητικές εξισώσεις εξουσίας ή χρηματιστηριακή διαχείριση της οικονομίας. Τα συμπεράσματα είναι ανεξάντλητα και πολυεπίπεδα για την κοινωνία και την οικονομία, για το κράτος και τον άνθρωπο, για τη δημοκρατία και τη συμμετοχή, για την ανάπτυξη και τις οικολογικές και ανθρώπινες ισορροπίες. Για όλα τα θέματα πολιτικής θεωρίας και πράξης, ιδεολογίας και κοινωνικής θέσμισης, που ευτυχώς παραμένουν και θα παραμένουν ανοιχτά. Τα κλειστά συστήματα είναι αδιέξοδα και αυτοκαταστροφικά. Η ελευθεριότητα αγοραίου ανταγωνισμού χωρίς έλεγχο είναι διαλυτική. Οι κυβερνητική εφησυχασμοί και οι λογικές του βλέποντας και κάνοντας, αντιστρατεύονται και υπονομεύουν όλες τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις, με τις οποίες οι κοινωνίες και οι λαοί σημάδεψαν την ιστορική τους εξέλιξη. Δεν μπορεί να θυσιάζονται στο βωμό της αγοράς, τόσο η κοινωνία, όσο και η πολιτική. Η θεοποίηση της παγκοσμιοποίησης είναι ειδωλολατρία. Διακηρύσσουν πολλοί ότι δεν υπάρχουν, πια, βεβαιότητες, στη δίνη αυτής της παγκόσμιας ρευστότητας και ελευθεριότητας. Εγώ θα πω αυτό που πιστεύει ο ΣΥΝ. Υπάρχει μία βεβαιότητα. Κι αυτή είναι αναπαλλοτρίωτη. Πρόκειται για τη βεβαιότητα ότι ο αγώνας εναντίον της ανισότητας και της ανελευθερίας, της φτώχειας και των αποκλεισμών, της αμάθειας και της αλλοτρίωσης, της αδικίας και της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της βαρβαρότητας, της διαφθοράς και του αμοραλισμού, των πολέμων και των καταστροφών, της λεηλασίας της φύσης και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του ανταγωνισμού των εξοπλισμών και του κυνισμού στο διεθνές πεδίο, θα αποτελεί πάντα το βασικό περιεχόμενο της σκέψης και της δράσης της Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων και των δυνάμεων της προόδου.
Όταν όλα αυτά διαδραματίζονται και ταράζουν τον κόσμο, φαντάζει γραφικός ο κυβερνητικός εφησυχασμός, που πορεύεται στο μονόδρομο του άδοντας παλαιοπολιτικά ρεφρέν γνωστά κι από τις προηγούμενες τετραετίες.
Απευθύνομαι στις πνευματικές δυνάμεις του τόπου, τους ανθρώπους των γραμμάτων, της επιστήμης, της καλλιτεχνικής και πολιτισμικής δημιουργίας, στη διανόηση της Ελλάδας του 20ου αιώνα.
Για μία φορά ακόμα, όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στο διεθνές περιβάλλον, ζητάνε τη ριζοσπαστική, κριτική παρέμβαση, την πρωτοποριακή δράση των διανοουμένων.
Για μία φορά ακόμα, οι εξουσίες, κυβερνητικές και εξωθεσμικές, θέλουν να αφομοιώσουν τις πνευματικές δυνάμεις του τόπου, για να τις χρησιμοποιήσουν προς νομιμοποίηση κι απολογία των επιλογών τους.
Για μία φορά ακόμα, ο δημόσιος χώρος εγκλωβίζεται σε προκατασκευασμένα σχήματα και ακρωτηριάζεται “κατά παραγγελία, επί μέτρω και σε τιμή ευκαιρίας”, για να μην υπάρξει διεύρυνση κι εμβάθυνση των ιδεών και δράσεων της πολιτικής, για να μείνουμε με άδεια σχήματα και κούφιες φόρμες, που “θα ηχούν και θα τις προσκυνάμε”.
Για μία φορά ακόμα οι κοινωνίες, οι πολίτες, περιμένουν από τις ζωντανές πνευματικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, να αντισταθούν, να αναπτυχθούν σε νέες πρωτοβουλίες και να αναπτύξουν ένα δημιουργικό κίνημα, που θα ανοίξει ορίζοντες και θα δώσει στηρίγματα στην ελληνική κοινωνία, στο δύσκολο δρόμο της για το πέρασμα στον 21ο αιώνα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Άφησα για το τέλος το καθαρά πολιτικό ζήτημα.
Η σημερινή κυβέρνηση έχοντας ακολουθήσει την αδιέξοδη πολιτική που περιέγραψα βρίσκεται σε απομόνωση και σε μεγάλη απόσταση από τον ελληνικό λαό.
Η δυσπιστία απέναντι της διευρύνεται συνεχώς σε μία περίοδο που έχει συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, μέχρι τις εθνικές εκλογές του 2000.
Θα δημιουργηθεί έτσι μία εικόνα ακόμα μεγαλύτερης αναποτελεσματικότητας, σύγχυσης και αβεβαιότητας.
Μία κυβέρνηση μειωμένου κύρους και αποδοχής, με έντονα εσωτερικά προβλήματα, μία κυβέρνηση ανίκανη να συνθέσει ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο και δέσμια μιας αντιλαϊκής και αδιέξοδης πολιτικής, μία κυβέρνηση ανήμπορη να λύσει με πολιτικούς όρους τα εσωτερικά προβλήματα της πολιτικής της ταυτότητας, θα πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει κρίσιμα ορόσημα και να λάβει σημαντικές αποφάσεις.
Ορόσημα και αποφάσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τα μέτρα και τις δυνατότητες αυτής της κυβέρνησης.
Γι΄αυτό ο ΣΥΝ εδώ και καιρό διατυπώνει με σαφήνεια την πολιτική του πρόταση.
Πρόταση που αποτελεί τη μόνη προοπτική θετικής διεξόδου.
Απέναντι στο πρόβλημα και την προοπτική που περιέγραψα μόνο μία νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θα συγκροτηθεί και θα εκφραστεί στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας, μπορεί να αποτελέσει θετική διέξοδο.
Έναντι αυτής της πρότασης που διατυπώνει ο ΣΥΝ υπάρχει η παράταση των σημερινών αδιεξόδων με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ή η άνοδος της Ν.Δ. στην εξουσία που θα επιτείνει τα σημερινά αδιέξοδα.
Και οι δύο αυτές προοπτικές είναι απορριπτέες.
Γι΄αυτό και είναι η ώρα των μεγάλων πρωτοβουλιών και της καθοριστικής ισχυροποίησης της Δημοκρατικής Αριστεράς που εκφράζει ο ΣΥΝ.
Η παρουσία των δυνάμεων της Δημοκρατικής Αριστεράς, των κοινωνικών και της οικολογίας, μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς, τις ισορροπίες, το περιεχόμενο της πολιτικής.
Η πρόταση του ΣΥΝ πρέπει να γίνει η σημαία για την ενεργοποίηση όλων όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για το μέλλον αυτού του τόπου.
Πορευόμαστε με τρεις βασικούς άξονες:
Προγραμματική αντιπολίτευση - Ισχυροποίηση ΣΥΝ - Δημιουργία προοπτικών μέσα από την ήττα της κεντροδεξιάς πολιτικής και του αναχρονιστικού κυβερνητικού μοντέλου των κυβερνητικών αυτοδυναμιών με τις όμοιες δεξιόστροφες πολιτικές ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για μία νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.
Είμαστε σε καλό δρόμο και έχουμε μπροστά μας πολλές μάχες.
Με αυτοπεποίθηση και χωρίς καμμία επανάπαυση πάμε για να τις κερδίσουμε όλες.
Είναι σαφείς οι στόχοι μας:
- Επιτυχία και νίκη των συνδυασμών μας σε Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές. Να αυξήσουμε την παρουσία των στελεχών μας στην Αυτοδιοίκηση. Στηρίζουμε όλοι τις αποφάσεις, που πήραμε και θέλουμε να πετύχουν.
- Αυξημένα ποσοστά στις Ευρωεκλογές, ενίσχυση της παρουσίας μας στο Ευρωκοινοβούλιο.
- Άνοδο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, για να ανοίξουν νέοι δρόμοι για την αριστερά και τις εξελίξεις στον τόπο.
- Μεγαλύτερη κοινωνική, πολιτική κι εκλογική δύναμη, για το ΣΥΝ για να επηρεάσει αποφασιστικά τις εξελίξεις.
Στηρίζουμε όλοι, όλες μας τις επιλογές σε όλη τη χώρα:
- Δραγασάκης, Λυκούδης, Σαραντίδης στην Υπερνομαρχία.
- Δαμανάκη στην Αθήνα.
- Βούγιας στο Δήμο Θεσσαλονίκης.
- Τρεμόπουλος στο Νομό Θεσσαλονίκης.
- Πάνος στον Πειραιά.
Ο κόσμος περιμένει περισσότερα από εμάς.
Μας θέλει πιο ενεργούς και παρόντες στη μάχη της καθημερινότητας για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα.
Οι Δημοτικές και οι Νομαρχιακές είναι μία πρώτη ξεχωριστή πρόκληση για όλους μας, για μεγαλύτερο άνοιγμα και κοινωνική εδραίωση της παρέμβασης των μελών και φίλων του ΣΥΝ σε όλη τη χώρα.
Δεν συμβιβαζόμαστε με τη μίζερη και μέτρια σημερινή πραγματικότητα στη χώρα.
Έχουμε φιλοδοξίες και όνειρα για τον τόπο.
Έχουμε μεγαλύτερες ευθύνες απέναντι στους πολίτες που μας παρακολουθούν και μας στηρίζουν. Δεν εγκλωβιζόμαστε στους εφησυχασμούς και τις ωραιοποιήσεις της κυβερνητικής πολιτικής.
Με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία παλεύουμε για τις συλλογικές φιλοδοξίες και τους κοινούς μας στόχους. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί, το σκηνικό, οι πολιτικές.
Ισχυρός Συνασπισμός - Εγγύηση για προοδευτικές εξελίξεις.