Αρθρο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη Ευρωβουλευτή του ΣΥΝ

Ευρωεκλογές: ψήφος συγκεκριμένη και όχι υποταγμένη σε προκαθορισμένες από ευσεβείς πόθους εκλογικές σκοπιμότητες

Φτάσαμε στην τελική ευθεία και οφείλουμε, όπως λέγανε σε μια παλιά κομματική γλώσσα, να κάνουμε το "κλείσιμο". Και οφείλουμε να το κάνουμε καθαρά και χωρίς μισόλογα.

Ψηφίζουμε για το ποια κόμματα, ποιες προτάσεις, ποιες φωνές θέλουμε να εκπροσωπήσουν τις απόψεις μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τις απόψεις μας για την Ευρώπη, για την Ελλάδα στην Ευρώπη, για την κάλυψη των ελλειμμάτων δημοκρατίας, κοινωνικής αλληλεγγύης και οικολογικής εγρήγορσης. Και ψηφίζουμε ΣΥΝ : πίσω από κάθε μια από αυτές τις συνοπτικές διατυπώσεις ακολουθεί μια συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης και προτάσεις που είναι συνάμα στάσεις ζωής και δεσμεύσεις πολιτικής δράσης.

Για μιαν Ευρώπη πολιτικά ενωμένη, με κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική στην κατεύθυνση της αυτονομίας και της εξισορρόπησης του νέου τύπου αμερικανικής μονοκρατορίας που εγκαινιάστηκε επίσημα στην Ουάσιγκτον και δοκιμάζεται σχεδόν σε συνθήκες εργαστηρίου, με έναν άθλιο "πόλεμο" στα Βαλκάνια. Για μιαν Ευρώπη της συνεργασίας και της ειρηνικής συνύπαρξης σε ένα διεθνοποιημένο κόσμο που απαιτεί για να επιζήσει και να αναπτυχθεί τη δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση του.

Για μιαν Ευρώπη με κοινή πολιτική για το κοινωνικό κράτος, τον ελάχιστο κοινωνικό ιστό προστασίας, για έναν από κοινού, σταθερό και μακράς διάρκειας αγώνα κατά της ανεργίας και υπέρ της πλήρους απασχόλησης. Πράγμα που αν το πάρουμε και πρέπει να το πάρουμε στα σοβαρά σημαίνει ισχυρές μεταρρυθμίσεις στον χρόνο εργασίας με στόχο την πανευρωπαϊκή και αποφασιστική μείωση του (το 35ωρο είναι μόνο συμβολικό αίτημα...), στο φορολογικό σύστημα σε όλα τα επίπεδα με στόχο τη φορολόγηση των κερδοσκοπικών κινήσεων κεφαλαίου (φόρος Τόμπιν), την ελάφρυνση της φορολόγησης της απασχόλησης και την "πράσινη" επιβάρυνση της χρήσης των φυσικών πόρων, στη δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική πολιτική με στόχο την αυξημένη χρηματοδότηση μεγάλων και μικρών επενδύσεων στο σύνολο της Ευρώπης.

Για μιαν Ευρώπη της συνεχούς οικολογικής εγρήγορσης εντός της ηπείρου μας και στον κόσμο. Που θα εισαγάγει την οικολογική προστασία ως πτυχή κάθε άλλης κοινοτικής πολιτικής. Που θα ενισχύσει τη νομοθεσία της, τις υπηρεσίες και τους μηχανισμούς ελέγχου και κυρώσεων, υπό τον ενισχυμένο πολιτικό έλεγχο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Που θα επανέλθει με αυστηρότερα μέτρα στην υπόθεση των "τρελών αγελάδων", θα πάρει δρακόντεια προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα στην υπόθεση των διοξινών στα κρέατα και τα παράγωγα τους. Που θα δράσει για να προλάβει τις ήδη υπαρκτές απειλές από τα νιτρικά άλατα στα λαχανικά. Που θα αντισταθεί στην απαίτηση των ΗΠΑ για την ελεύθερη εισαγωγή στην Ευρώπη των ορμονούχων και αποδεδειγμένα πια επικίνδυνων βοδινών τους. Που θα δράσει από κοινού για την οργανωμένη εγκατάλειψη της "ειρηνικής" πυρηνικής ενέργειας και την στροφή στις εναλλακτικές και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Που θα ανοίξει περισσότερο τις πόρτες για τη συμμετοχή των πολιτών και των μη κυβερνητικών οργανώσεων στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της περιβαλλοντικής πολιτικής.

Σαφώς και δεν ψηφίζουμε , γιατί δεν μας το...ζητάει κανείς, για νέα Κυβέρνηση στις 14 Ιουνίου. Ούτε ψηφίζουμε για τον αν ο Κ.Σημίτης ή ο Κ.Καραμανλής είναι χειρότερος για μελλοντικός Πρωθυπουργός.

Και βέβαια ψηφίζουμε και για τον απολογισμό του καθενός, ιδίως σε σχέση με τις επιδόσεις του στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και με τα όσα πέτυχε ή σχεδίασε για την αξιοποίηση της θέσης της χώρας και της κοινωνίας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτός ο απολογισμός είναι μάλλον...χλωμός. Στην ιστορικής εμβέλειας εγκαθίδρυση του Ευρω, η Ελλάδα ήταν και παραμένει απούσα. Στην απορρόφηση των τεράστιων κονδυλίων των διάφορων "πακέτων" διαπιστώνουμε εξοργιστικές καθυστερήσεις , ιδίως στους τομείς όπου κρίνονται οι παροχές δημόσιων υπηρεσιών στους πολίτες (Παιδεία, Υγεία, Απασχόληση και καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, βελτιώσεις του σωφρονιστικού συστήματος, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής κλπ), όπως το αποδείξαμε με συγκεκριμένους αριθμούς στη διάρκεια της εκστρατείας. Κι ακόμα χειρότερο, πέρα από την απορρόφηση κονδυλίων, υπάρχει και το τεράστιο ζήτημα των επιλογών ως προς τη χρήση τους : που θα κατευθυνθούν τα προγράμματα, για ποια έργα, με ποιες προτεραιότητες, για ποιο προφίλ της ανάπτυξης της χώρας στο μέλλον ; Δέστε αυτά που διαρρέουν σχετικά με τον προγραμματισμό του "πακέτου Πρόντι" και θα καταλάβετε.

Με δυο λόγια : δεν ψηφίζουμε για γενικές αρχές που τις συμμερίζονται ασφαλώς πολλοί, περισσότεροι πάντως από τους φίλους και οπαδούς του ΣΥΝ. Δεν ψηφίζουμε γενικώς περί ευρωπαϊσμού, δημοκρατικού σοσιαλισμού, μεταρρύθμισης, εκσυγχρονισμού ή περί οικολογίας. Ψηφίζουμε απέναντι σε συγκεκριμένες προκλήσεις των καιρών και απέναντι σε συγκεκριμένες πολιτικές και προτάσεις που υπηρετούν με συνέπεια και συνέχεια αυτές τις γενικές κατευθύνσεις, αλλά και με συγκεκριμένες και κατατεθειμένες απόψεις, θέσεις και προτάσεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να υπηρετηθούν μέσα στο συγκεκριμένο πολιτικό σκηνικό, τώρα και στο μέλλον. Ψηφίζουμε συγκεκριμένα, γιατί στα συγκεκριμένα δοκιμάζονται οι γενικές διακηρύξεις, οι υποσχέσεις και οι θεωρητικές διατυπώσεις, όση αξία και αν έχουν αυτές καθαυτές.

08/06/1999
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΑΥΓΗ"