ΑΠΟΦΑΣΗ του Διαρκούς Συνεδρίου

Ο ΣΥΝ ψηφίζει "ΠΑΡΩΝ" στη Βουλή
για τη Συνθήκη του 'Αμστερνταμ

3,4,5 Απριλίου 1998

Α. Η Ε.Ε. και η θέση της χώρας μας σ' αυτήν

Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση πέρασε και θα περάσει από διάφορες φάσεις και σήμερα βρίσκεται σε μια ενδιαφέρουσα στιγμή. Αυτή η στιγμή είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη για την Ελλάδα.

Η χώρα μας από την ένταξή της στην ΕΟΚ και μετέπειτα με την παρουσία της στην ΕΕ, είχε σημαντικά οφέλη παρά το γεγονός ότι δεν κατόρθωσε να αξιοποιήσει, με βασική ευθύνη αυτών που κυβέρνησαν τη χώρα μετά την μεταπολίτευση, τις δυνατότητες που παρείχε η ένταξή της στο υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Παρά τις σοβαρές καθυστερήσεις και ανεπάρκειες η χώρα μας βρέθηκε να αποτελεί μέρος ενός συνόλου που αντιπροσωπεύει σήμερα την πιο προχωρημένη έκφραση της θέλησης των λαών για συνεργασία και της σύγχρονης τάσης για αλληλεξάρτηση των χωρών. Ενός δημοκρατικού μορφώματος που βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη, παρά τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που ολοένα οξύνονται και απαιτούν γενναίες αποφάσεως για την έγκαιρη αντιμετώπισή τους. Η Κοινοτική Ευρώπη συνέβαλε στην ειρηνική συμβίωση στην ήπειρό μας και μετά την άρση του χωρισμού της Ευρώπης βρίσκεται μπροστά στη μεγάλη πρόκληση της σταδιακής και ομαλής συσσωμάτωσης των νέων δημοκρατιών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων στην ΕΕ ώστε κάποια στιγμή να γίνει πραγματικότητα το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια. Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο η χώρα μας ωφελήθηκε και από οικονομικής και κυρίως από πολιτικής άποψης, επειδή ήταν στον πυρήνα των χωρών οι οποίες θεσμικά τουλάχιστον αποφάσιζαν ισοτίμως για την πορεία της Ε.Ε.

Η έναρξη από 1/1/99 της ΟΝΕ και η έναρξη διαδικασίας διεύρυνσης προς ανατολάς, σε συνδυασμό με τα ανεπαρκή βήματα της Συνθήκης του Άμστερνταμ για την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης θα διαφοροποιήσουν σημαντικά τα ευρωπαϊκά δεδομένα και θα θέσουν σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό status της Ελλάδας.

Η Ελλάδα έμεινε έξω από την πρώτη φάση της νομισματικής ενοποίησης και η σιωπηρή μετάθεση των στόχων του προγράμματος σύγκλισης από το 1999 στο 2001 δεν εγγυάται την είσοδό μας στη τρίτη φάση. Αντιθέτως είναι πιθανή μια παράταση των περιοριστικών πολιτικών με παράλληλη παράταση της αδυναμίας της χώρας να μπει στην ΟΝΕ με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες τόσο για την κοινωνική συνοχή όσο και για τη διεθνή θέση της χώρας. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι κολοσσιαίες γιατί διαχειρίστηκαν μια ευνοϊκή για τη χώρα μας περίοδο κατά την οποία συνέρευσαν εξαιρετικά αυξημένοι για τα ελληνικά δεδομένα πόροι από την ΕΟΚ και την ΕΕ (διαρθρωτικά ταμεία, και άλλες πολιτικές). Αυτή η περίοδος δεν αξιοποιήθηκε ώστε να ανασυγκροτηθεί εκ βάθρων η ελληνική οικονομία, να καταστεί η χώρα ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον και ικανή να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και να σταθεροποιήσει τη θέση της στην Ευρώπη.

Αρχή της σελίδας