Οι Αμερικάνοι λένε ότι το Κόσοβο (όπως και όλος ο πλανήτης) είναι περίπου δικό τους από το 1917, που ο Ουίλσον τους έβαλε στην αρένα της παγκόσμιας πολιτικής. Οι Σέρβοι λένε ότι το Κόσοβο είναι δικό τους γιατί πολέμησαν εκεί το 1389 μ.Χ. Οι Αλβανοί λένε ότι το Κόσοβο είναι δικό τους γιατί είναι Ιλλυριοί και Πελασγοί μόνιμοι κάτοικοι Κοσόβου από το 2000 π.Χ. Κι εγώ λέω ότι το Κόσοβο είναι δικό μου γιατί είμαι ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ και θα διώξω όλους τους Homo Sapiens.
Η ιστορία βέβαια του Νεάντερνταλ, των Πελασγών και της Πεδιάδας των Κοτσυφιών είναι υπόθεση του πολιτισμού και της επιστήμης. Υπάρχει, όμως, μιά ιστορία που μας ενδιαφέρει πολιτικά. Πρόσφατο σταθμό σ' αυτή την ιστορία αποτελεί η Χάρτα της ΔΑΣΕ των Παρισίων του 1990, που διακήρυξε (ή μάλλον ξαναδιακήρυξε) το απαραβίαστο των συνόρων των κυρίαρχων κρατών. Τη Χάρτα αυτή υπέγραψαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και όλες οι χώρες της Ευρώπης, της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (ως μίας και μοναδικής κυριαρχίας) περιλαμβανομένης.
Λίγους μήνες μετά τη ΔΑΣΕ των Παρισίων οι (πλούσιοι έτσι ή αλλιώς) Σλοβένοι, καταπιεζόμενοι (!!!) από τους (φτωχούς έτσι ή αλλιώς) Σέρβους, ζήτησαν την απόσχισή τους, ώστε αποσχισμένοι να καρπωθούν μόνοι το προϊόν των επικείμενων ιδιωτικοποιήσεων. Τον Ιούνιο του 1991 κηρύσσεται μονομερώς η απόσχιση της Σλοβενίας και ο Κροάτης ομοσπονδιακός πρωθυπουργός Άντε Μάρκοβιτς (και όχι ο Μιλόσεβιτς όπως εσφαλμένα αναφέρεται συνήθως) διατάζει την επέμβαση του ομοσπονδιακού στρατού. Οι Σλοβένοι αμύνονται παρατάσσοντας έτοιμο (!!!) στρατό. Το μοντέλο διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας έχει διαφανεί. Ακολουθεί με πιό αιματηρό τρόπο η Κροατία του εθνικιστή Τούτζμαν (με την πολυπληθή Σερβική μειονότητα στα εδάφη της) και με ακόμη πιό αιματηρό τρόπο η Βοσνία του ισλαμιστή Ιζεντμπέκοβιτς (με ακόμη πολυπληθέστερη Σερβική μειονότητα στα εδάφη της). Η Γιουγκοσλαβική Μακεδονία αποχωρει αναίμακτα.
Τι έκανε σε όλο αυτό το διάστημα η Ευρώπη; Η Γερμανία και η Αυστρία έσπευσαν να υποστηρίξουν οπλικά και χρηματικά τη Σλοβενική και Κροατική αποσχιστική προσπάθεια. (Οι Αυστριακοί απεσύρθησαν μόλις οι Σλοβένοι αποθρασυθέντες ζήτησαν και λίγα Αυστριακά εδάφη). Στις 16 Δεκεμβρίου 1991 η Ευρωπαϊκή Κοινότητα στο Μάαστριχτ μετά από ένα ρητό εκβιασμό του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών Γκένσερ αναγνώρισε τις αποσχίσεις (σε μιά περίοδο που μετά από το πρώτο αίμα ωρίμαζε η ιδέα της συνομοσπονδίας).
Γιά την αναγνώριση της Κροατίας ζητήθηκε από τον Κροάτη (φιλοναζιστικού παρελθόντος) πρόεδρο Τούτζμαν δήλωση-υπόσχεση ότι θα σεβαστεί τη Σερβική μειονότητα (500.000 Σέρβων) της Κράϊνας και της Σλαβονίας. Η υπόσχεση δόθηκε. Όμως οι Σέρβοι αυτοί σήμερα είναι πρόσφυγες στρατοπεδευμένοι στα χωράφια της Σερβίας και κανείς τους δεν πιστεύει ότι θα επιστρέψουν στα σπίτια τους (όπως προβλέπει το περίφημο Ντέϊτον). Ούτε κανείς τους πιστεύει ότι κάποιο ΝΑΤΟ θα βομβαρδίσει την Κροατία γιά να την εξαναγκάσει να τους δεχθεί. (Όπως εξ άλλου το ΝΑΤΟ δε θα βομβαρδίσει ποτέ το Τουρκοκυπριακό κρατικό μόρφωμα για να δεχθεί πίσω τους 200.000 Ελληνοκύπριους πρόσφυγες και όπως το ΝΑΤΟ δε θα βομβαρδίσει ποτέ την Τουρκία γιά να σεβαστεί τα δικαιώματα των Κούρδων, που καταπατούνται συντριπτικά πιό βάναυσα από ό,τι καταπατήθηκαν αυτά των Αλβανών Κοσοβάρων).
Αξίζει να πούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και Ελλάδα διά κοινής δήλωσης Μπέηκερ-Σαμαρά την 10η Δεκεμβρίου 1991 στα σκαλοπάτια του Λευκού Οίκου υποστήριξαν το ενιαίον της Γιουγκοσλαβίας. Την 16η Δεκεμβρίου 1991 όμως ο Σαμαράς έβαλε την υπογραφή του στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Ισχυρίσθηκε ότι είμαστε πολύ μικροί γιά να αρνηθούμε την υπογραφή μας στη Γερμανική απαίτηση. Εξ άλλου μας υποσχέθηκαν να γίνουμε και οι νονοί της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας. Η Ελλάς γιά ένα μήνα πανηγύριζε.
Είναι γνωστό ότι Balkans (και balkanization) στη συνείδηση του μέσου ανιστόρητου και αγεωγράφητου Αγγλοσάξονα ή Κέλτη σημαίνει μπαρουταποθήκη όπου γης. Δευτερευόντως μόνο σημαίνει τη χερσόνησο του Αίμου. Ο κ. Τίντεμανς δήλωσε προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο ότι στη Νέα Γιουγκοσλαβία δεν μπορεί να αναγνωριστούν σύνορα, αφού η ενιαία Γιουγκοσλαβία, που υπέγραψε τη ΔΑΣΕ των Παρισίων, δεν υφίσταται πλέον. Δηλαδή αφού της αποκόψαμε όσα κομμάτια θέλαμε, τώρα είναι πολύ μικρή γιά να την αναγνωρίσουμε ως ίση και άρα με σεβαστά σύνορα. Αυτό θα πεί εισαγόμενα Βαλκάνια. Αυτό θα πεί αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία.
Οι Αλβανοί Κοσοβάροι διεκδικούν σήμερα την απόσχισή τους από την Γιουγκοσλαβία. Τι λιγότερο έχουν αυτοί από τους Σλοβένους; Αύριο μπορεί να την ζητήσει και ο εκλεκτός της Δύσης Ζουγκάνοβιτς γιά λογαριασμό του Μαυροβουνίου. Μέσα στον ορυμαγδό των πληροφοριών μάθαμε ότι στο Κόσοβο υπάρχει και μιά μικρή Αιγυπτιακή μειονότητα (20.000 Κοσοβάροι δηλώνουν Αιγύπτιοι). Γιατί όχι και ένα αναξάρτητο Βαλκανικό Αιγυπτιακό κράτος; Αυτό θα πεί Βαλκάνια. Κατά τα άλλα, την εθνοκάθαρση την έκανε μόνος του ο Μισόσεβιτς. Κανείς δεν θα εκπλαγεί αν ακούσει ότι και τον εθνοκαθαρτήριο ρόλο του πρακτορικού Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής τον προκαλεί η αυταρχική συμπεριφορά του Μιλόσεβιτς. Όπως και την εθνοκάθαρση στην Κύπρο και αλλού.
Ας σοβαρευτούμε όμως. Πριν από τη βιομηχανία του πολέμου υπάρχει η βιομηχανία του ψέματος. Υπάρχει η βιομηχανία του Αμερικανικού και Ευρωπαϊκού τύπου, που εκτελεί το Ρουγκόβα με πηχυαίους τίτλους στην πρώτη σελίδα κι τον ανασταίνει μετά από έξι ημέρες στη δέκατη τρίτη σελίδα. Υπάρχει το καθόλου γνωστό στην "πλουραλιστικά" πληροφορημένη Δύση πραξικοπηματικό παρασκήνιο της κυρίας Ολμπράϊτ στο Ραμπουγιέ. Υπάρχει η πλήρης καταρράκωση των διεθνών συνθηκών και των διεθνών οργανισμών (ΟΑΣΕ, ΟΗΕ) καθώς και η εξαφάνιση του υπαλλήλου κ. Κόφι Ανάν. Και υπάρχει η απόλυτη κυριαρχία του ΝΑΤΟ και στην πολιτική του και στη στρατιωτική του εκδοχή, που επαίσχυντα κρύβεται πίσω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις επιλεκτικές υπομνήσεις των διεθνών συνθηκών μόνο γιά τους αιχμαλώτους του.
Οι ΗΠΑ της μονομερούς πληροφόρησης, των 2.000.000 φυλακισμένων, των 3.255 θανατοποινιτών και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της χώρας τους (αντικείμενο της φετεινής εκστρατείας της Διεθνούς Αμνηστίας) επεμβαίνουν στα Βαλκάνια γιά την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και ο κ. Μπερνς θα περιοδεύσει, διάβασα, στη Θράκη.
Δε θα κουβαλήσω στην πλάτη μου το Μιλόσεβιτς. Ούτε καν την κάθε Ελληνική κυβέρνηση που στέρησε κατά καιρούς στους Μουσουλμάνους της Θράκης ορισμένα αστικά δικαιώματα. Ούτε πολύ περισσότερο την κάθε Τουρκική κυβέρνηση, που επέβαλε το πιό στυγνό στρατιωτικό καθεστώς εναντίον των 15.000.000 Κούρδων και που ούτε καν τους αναγνωρίζει ως Κούρδους. Ούτε ακόμη πολύ περισσότερο την κάθε Τουρκική ηγεσία που επέβαλε την απόλυτη εθνοκάθαρση στη Βόρεια Κύπρο. Και πολλούς άλλους δε θα κουβαλήσω στην πλάτη μου. Και θα αρκεστώ στις δύο πολύ απλές όσο και ουσιαστικές αρχές του διεθνούς δικαίου: σεβασμό του απαραβίαστου των συνόρων και σεβασμό της απόλυτης ελευθερίας στην ανάπτυξη της εθνικής ή άλλης συνείδησης κτά πώς ο καθένας νομίζει. Και εάν η δαπάνη των βομβών και του πολέμου μεταστρεφόταν σε ισόποση δαπάνη γιά την ειρήνη, θα ετίθετο και η υλική βάση γιά την οριστική αποτροπή των αποσχιστικών μεγαλοϊδεατισμών.
Μιά χώρα μικρή σαν τη δική μας δεν μπορεί να στηριχτεί σε λογικές τυχοδιωκτικών συμμαχιών με τους εκάστοτε ισχυρούς. Δεν μπορεί να υπογράφει επιθέσεις και αποσχίσεις επειδή το ζητούν οι ισχυροί. Το νέο δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής "Πρώτα η Ελλάδα!" σημαίνει πολλά και τίποτα συγχρόνως. Ας θυμηθούμε ότι το κυνικό "Πρώτα η Μήλος!" δεν το είπαν οι Μήλιοι στους Αθηναίους. Οι Αθηναίοι το πρότειναν στους Μηλίους ως δόγμα αναίμακτης υποταγής των Μηλίων στους Αθηναίους, ως δόγμα "προς τους κρείσσονας πολλώ μη ανθίστασθαι".
Η κυβέρνησή μας, ντί να προετοιμάζει διά των (καθ' υπόδειξιν) λεκτικών επιθέσεων Άκη το έδαφος γιά μεγαλύτερη εμπλοκή μας στην στρατιωτική επίθεση, πρέπει αμέσως να επιστρέψει στις αρχές του διεθνούς δικαίου και στη συνοδεύουσα παραγωγή ήθους. Ήθους σαν αυτό το ήθος που διακρίνουν ξαφνιασμένοι οι ΝΑΤΟϊκοί στα πρόσωπα των αγοριών και κοριτσιών που κάθε μεσημέρι λικνίζονται στους ήχους των ροκ συναυλιών (με την ειρωνεία δέκα μεγατόνων των καρφιτσωμένων στα στήθια τους στόχων). Και σαν αυτό το ήθος των εργαζομένων της Zastava. Γιατί όσο θα υπάρχει αυτό το ήθος, θα υπάρχει και νόημα.
Κώστας
Βέργος
