Λεκέδες σπέρματος, πετρελαίου, αίματος
Επί μήνες οι Ηνωμένες Πολιτείες περνούν το δράμα μιάς αρχαίας τραγωδίας. Ο λεκές του σπέρματος και της αποδεδειγμένης ψευδορκίας του Προέδρου τους πρέπει να καθαριστεί. Δραματικές οι αγορεύσεις στο Κογκρέσο: Ψευδροκία, ψέμα, λεκές προεδρικού σπέρματος από την μιά μεριά και πατρίς-θρησκεία-οικογένεια από την άλλη. (Διευκρινίζουμε: Οχι το αποδεδειγμένο ψέμα γιά την έκθεση Butler που πυροδότησε την αεροπορική επιδρομή στο Ιράκ και τον λεκέ από αθώο αίμα που αυτή προκάλεσε, αλλά το σημαντικότερο, κατά τους Αμερικανούς, αποδεδειγμένο ψέμα γιά τον λεκέ του έτσι ή αλλιώς αθώου προεδρικού σπέρματος).
Δεν μπορείς να κάνεις πολιτική ανάλυση της Αμερικανικής επιδρομής στο Ιράκ αν πρώτα δεν δώσεις το κοντράστ ανάμεσα στις (οργανωτικές και συναισθηματικές) δομές του κράτους που εξαπολύει την επίθεση και στις (οργανωτικές και συναισθηματικές) δομές του σημερινού τεχνοκρατικού μεταμοντέρνου πολέμου που διεξάγεται στο Ιράκ. Κατά τη στιγμή που διεξάγεται ένας πόλεμος, στον κορυφαίο θεσμό του επιτιθέμενου κράτους (Κογκρέσο) βγαίνουν δεκάρικοι γιά ένα λεκέ σπέρματος ενώ ο πόλεμος και οι λεκέσες από αίμα είναι σαν να μην υπάρχουν. Ετσι, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Είτε το Κογκρέσο είναι διακοσμητικός θεσμός και δεν συζητάει τα σοβαρά, είτε ο πόλεμος έπαψε να είναι σοβαρός και δεν αξίζει να συζητιέται σε ένα Κογκρέσο. Ισχυρίζομαι ότι συμβαίνουν και τα δύο.
Ο πόλεμος δεν κηρύσσεται και δεν συζητιέται, γιατί ο πόλεμος έπαψε να είναι πόλεμος. Είναι, πλέον, μιά εσωτερικού αστυνομικού τύπου χειρουργική επέμβαση ακριβείας. Αυτό είναι και το ακριβές νόημα που παίρνουν τα μεταψυχροπολεμικά συστήματα συλλογικής ασφάλειας και αυτό το είδαμε το βράδυ της πρώτης επιδρομής τόσο στο θλιβερό πρόσωπο του Κόφι Ανάν όσο και στις ζαλισμένες έως χαζοχαρούμενες αντιδράσεις σχεδόν όλων των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. (Πτωχής πλήν τιμίας Ελλάδος επιτυχώς συγκλίνουσας). Η επανάσταση στα στρατιωτικά ζητήματα που κηρύχθηκε στις στρατιωτικές σχολές στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας έχει να κάνει με το μεταμοντέρνο μίγμα τεχνολογικού και πολιτικού αυτοματισμού που ουσιαστικά μεταθέτει την διπλωματία από τα Υπουργεία Εξωτερικών στα στρατιωτικά Πεντάγωνα (περίπτωση Butler).
Ο πόλεμος δεν είναι, πλέον, απλώς πολιτική με άλλα μέσα (κατά το κλασσικό αξίωμα του Κλαούζεβιτς). "Και όταν χάνονται τα όρια ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη, δεν απορροφά η ειρήνη τον πόλεμο: ο πόλεμος καταπίνει την ειρήνη." (Π. Κονδύλης, Θεωρία του Πολέμου). Υπό το φώς αυτού του νέου στρατιωτικού δόγματος μπορεί κανείς να εκτιμήσει πόσο φαιδρή γίνεται η επίκληση της ανδρείας των στρατιωτών από τους δύο εμπολέμους ηγέτες στα όντως συγκινητικά διαγγέλματά τους.
Στην πιό παράδοξη συμφωνία Κλίντον-Χουσεϊν ζητήθηκε κάτι που δεν έχει ανάγκη κανείς από τους εμπολέμους. Κανείς, δηλαδή, δεν βλέπει τον αντίπαλό του πρόσωπο με πρόσωπο γιά να τον ξεκοιλιάσει με την ξιφολόγχη με ανδρεία. Οφείλουμε να πούμε ότι ο κ. Κλίντον στο δικό του διάγγελμα δίπλα στην αρετή της ανδρείας ευφυώς έβαλε και την αρετή του επαγγελματισμού. Ο πόλεμος έγινε αστυνομικό και υψηλής τεχνικής εξειδίκευσης επάγγελμα, και αυτό δεν είναι μόνο σχήμα λόγου.
Οφείλουμε επίσης να σημειώσουμε ότι επίσης στο ίδιο διάγγελμα ο ευφυής κ. Κλίντον με το μοναδικό του ύφος (γιά το οποίο κατηγορείται από τους ρεπουμπλικάνους ότι τους ξεγέλασε) μίλησε γιά την σπουδή του να τελειώνει πριν το ιερό Ραμαζάνι. Και κατασυγκινηθήκαμε όλα τα αμερικανάκια.
Η ουσία, βέβαια, του διαγγέλματος Κλίντον ήταν η έκθεση Butler. Ο διπλωματικός υπάλληλος του ΟΗΕ κύριος Richard Butler περιφανώς φωτίζει το νέο παράδειγμα του σύγχρονου διπλωμάτη. Λαβών εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιθεωρήσει (ηγούμενος σώματος επιθεωρητών) την καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ, πραγματοποίησε 421 επιθεωρήσεις. Προ δύο εβδομάδων (και μετά την κρίση της 14ης Νοεμβρίου) διαβεβαίωσε τον Γάλλο και τον Ρώσο υπουργό εξωτερικών ότι όλα βαίνουν ομαλώς. Ακολούθως φρόντισε να παραδώσει την έκθεσή του πρώτα στον Κ. Κλίντον και δύο ημέρες μετά στον τυπικό του προϊστάμενο κ. Κόφι Ανάν (παραμονή της επιδρομής).
τα πέντε περίφημα σημεία της έκθεσης Butler που εξώθησαν τις ΗΠΑ να επιδράμουν είναι του τύπου: "μας απαγόρευσαν τις επιθεωρήσεις την Παρασκευή" (ημέρα ιερή όσο και το Κλιντονικό Ραμαζάνι) και "δεν μας επέτρεψαν να πάρουμε συνέντευξη από όλους τους φοιτητές του Πανεπιστημίου". Τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας έλαβαν γνώση της έκθεσης και των σημείων και των τεράτων κατόπιν έναρξης της πολεμικής επιδρομής. Και αμέσως οι (πυρηνικές) Γαλλία, Ρωσία, Κίνα έθεσαν τα υπαρξιακά τους ερωτήματα: Τι (πυρηνικό) ρόλο παίζουμε εμείς εδώ;
Βρεθήκαμε ως πλανήτης (και θα ξαναβρισκόμαστε σε κάθε τέτοια περίπτωση) στο πυρηνικό σκαλοπάτι και γιά του λόγου μου το αληθές μπορώ να αραδιάσω τουλάχιστον δέκα σχετικά σενάρια (από αυτά στα οποία ασκούνται οι στρατιωτικές σχολές).
Επί της ουσίας τώρα:
Πρώτον: Ερώτηση προς επιδρομείς: Με τόσους βομβαρδισμούς σε σταρατιωτικές εγκαταστάσεις δεν φοβηθήκατε μήπως πέσετε πάνω σε κρυμμένα χημικά και βιολογικά αποθέματα με τις ανάλογες συνέπειες στους άμαχους, τους οποίους υποτίθεται ότι υπερασπιζόσαστε; 'Η μήπως έκανε τόσο καλή δουλειά ο κ. Butler, οπότε δεν χρειαζόταν η επιδρομή;
Δεύτερον: Αν ο Σαντάμ Χουσεϊν είναι όπως τον περιγράφουν (που βεβαίως είναι, και μάλιστα θεωρώ ότι οι Αμερικανοί είναι αρκετά επιεικείς στους χαρακτηρισμούς τους, ίσως επειδή τον χρησιμοποίησαν ως δικό τους άνθρωπο επί αρκετά χρόνια και εναντίον της εσωτερικής κομμουνιστικής αντιπολίτευσης και εναντίον του Ιράν), τότε είναι ικανός και με χημικά και με βιολογικά να επανακάμψει σε συντομότατο διάστημα (Απείρως πιό εύκολα, "αποτελεσματικά" και δυσθεώρητα είναι, βεβαίως, τα βιολογικά).
Τρίτον: Τέσσερεις λόγοι υπήρξαν γιά την πολεμική επιδρομή: (1) Η εκθεση Butler. (2) Η κάθαρση του προεδρικού σπερματικού λεκέ. (3) Η ανάγκη των αμερικανικών εταιριών πετρελαίου να εμποδίσουν επανεισαγωγή του πάμφθηνου ιρακινού πετρελαίου στην διεθνή αγορά (τώρα που το πετρέλαιο πουλιέται στο ιστορικά χαμηλό όριο των 9 δολ.) αλλά και να τελειώνουν με την προνομιακή μεταχείριση γαλλικών και ρωσικών εταιριών στην περιοχή. Και (4) μετά το φιάσκο της 14ης Νοεμβρίου η αποσαφήνιση των ηγεμονικών όρων με τους οποίους θα εκκαθαρισθούν οι πολλές εκκρεμότητες της ευρύτερης περιοχής (πετρελαιοπηγές, αγωγοί, Κόσοβο, Κύπρος, Κουρδικό, Παλαιστινιακό, κοκ).
Σταθμίζω βαρύτητες: έκθεση Butler 0%, σπερματικός λεκές 20%, αμερικανικές πετρελαϊκές 30%, προβολή γενικού ηγεμονικού status 40%, άλλοι στρατιωτικοί-βιομηχανικοί λόγοι που μου διαφεύγουν 10%.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (με μικρά γράμματα τυπογράφε!): Γιά την Βρετανική συμμετοχή στην πολεμική επιδρομή δεν έγραψα τίποτα, όχι γιατί μου διέφυγε, αλλά γιατί γράψω μόνο γιά υποκείμενα με ιδία πολιτική βούληση και όχι γιά υπολειμματικές παρηκμασμένων αυτοκρατοριών και παρακολουθηματικές σύγχρονων ηγεμονικών δομών συμπεριφορές. (Και βέβαια διευκρινίζω: άλλο το City ως παγκόσμιο κέντρο και άλλο η Βρετανική κυβέρνηση).
Κώστας Βέργος