Η θορυβώδης ουδετερότητα

Η καταγγελτική ρητορεία που καταλήγει σε μία, χωρίς δακρίσεις, δαιμονολογία σε βάρος όλων των άλλων. Ο διεκδικητικός μαξιμαλισμός που καθηλώνει την πολιτική στο επίπεδο του συνδικαλισμού και καταστρέφει την ιεράρχηση των στόχων, αποδυναμώνοντας τελικά όλους τους στόχους. Η άρνηση της διαχειριστικής ευθύνης εν ονόματι της ηθικης καθαρότητας. Η κρυφή προσδοκία μιας εκτεταμένης εξαθλίωσης που οδηγεί στην κοινωνική πόλωση, μέσα από την οποία υποτίθεται πως μπορεί να βρει απήχηση ο ενδεής, ανεπεξέργαστος και μανιχαϊστικός πολιτικός λόγος.

Ολα αυτά εντάσσονται σε μιαν απεγνωσμένη προσπάθεια που αποζητάει την υποταγή της πραγματικότητας στην πολιτική φαντασίωση.

Στην ιδεοληψία εκείνη που διαστρέφει τη σχέση ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον, υποτιμώντας το πρώτο και φετιχοποιώντας το δεύτερο,και εγκαταλείπει τον άνθρωπο ανάμεσα σε μια τυφλή απόφαση και μια καρτερική αναμονή.

Ολα αυτά συνιστούν μια στάση θορυβώδους ουοδετερότητας απέναντι στην ταξική φύση της κοινωνίας και στα προβλήματα του σύγχρονου ανθ΄ρωπου, μια στάση που τελικά διευκολύνει τον κυνικό πολιτικό ρεαλισμό, αντί να τον μάχεται.

Θεοτόκης Ζερβός