Η λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση", που έχει ως χαρακτηριστικά της στοιχεία την εντεινόμενη κυριαρχία των πολυεθνικών και πλανητικών εταιρειών, και την θεοποίηση των επιδιώξεών τους για μεγαλύτερα κέρδη, για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και για διείσδυση σε νέες αγορές, χρησιμοποιείται ως ιδεολογικό επιχείρημα για την επιβολή της ενιαίας οικονομικής νεοφιλελεύθερης σκέψης στους λαούς και για την πλήρη υποταγή τους στους νέους κυρίαρχους του πλανήτη και στη "νέα τάξη πραγμάτων". Απαιτείται σήμερα η ενεργοποίηση των λαών, των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων για την αμφισβήτηση της “νέας τάξης πραγμάτων”. Ενάντια στο νέο ρόλο του ΝΑΤΟ, στην πολιτική των πολέμων και των εξοπλισμών, της διαίρεσης των λαών και της κατάργησης της ανεξαρτησίας τους από τους νέους κυρίαρχους του πλανήτη μας. Για την επιβολή πολιτικών, δημοκρατικών και κοινωνικών ελέγχων στην πορεία και στο περιεχόμενο του συνόλου των διεθνών σχέσεων και των οικονομικών και εμπορικών ανταλλαγών. Πρέπει ακόμα να τεθούν πιο επίμονα τα αιτήματα για ειδική φορολογία στην κερδοσκοπική κίνηση κεφαλαίων (π.χ. φόρος ΤΟΜΠΙΝ), για τον έλεγχο της χρηματιστηριακής οικονομίας και για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, για την θέσπιση "κοινωνικής ρήτρας" στο παγκόσμιο εμπόριο, για την απάλειψη του χρέους του τρίτου κόσμου, για την προώθηση στην πράξη των διακηρύξεων του ΟΗΕ για την αντιμετώπιση της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, της μετανάστευσης και για την εφαρμογή των αποφάσεων της παγκόσμιας συνδιάσκεψης του Ρίο για το περιβάλλον.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι εξελίξεις είναι δρομολογημένες με βάση τον πυρήνα των συνθηκών του Μάαστριχ και του Αμστερνταμ, δηλαδή την ΟΝΕ και τους ονομαστικούς δείκτες. Η ΟΝΕ, που η βασική της φιλοσοφία εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δυνάμεων του κεφαλαίου και των αγορών, προωθείται απαρέγκλιτα ενισχυμένη επιπρόσθετα με την ατζέντα 2000 και με το σύμφωνο σταθερότητας, που θα ισχύει και μετά την επίτευξή της, και που οδηγεί σε νέες πολιτικές λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων, απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και αποδόμησης των κοινωνικών πολιτικών, ενώ η κοινωνική συνοχή και η πραγματική σύγκλιση δεν αποτελούν στόχους της.

Στα Βαλκάνια έχει δημιουργηθεί μία νέα κατάσταση λόγω της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, των βομβαρδισμών των Αμερικανονατοϊκών στη Γιουγκοσλαβία και της παρουσίας τους στο Κόσσοβο με το πρόσχημα της ειρηνευτικής δύναμης. Οι συνέπειες αυτής της επέμβασης έριξαν και τις τελευταίες μάσκες των Αμερικανονατοϊκών και των κυβερνήσεων των χωρών μελών (κεντροαριστερών και συντηρητικών) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συμμετείχαν σ' αυτή. Αποδείχθηκε, ότι οι ανθρωπιστικοί λόγοι και η επίκληση των υπαρκτών προβλημάτων των μειονοτήτων και της ανάγκης για προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων ήταν απλά τα προσχήματα, για να δικαιολογήσουν τους πραγματικούς λόγους της στρατιωτικής τους επέμβασης. Την επιβεβαίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας τους και του νέου ρόλου του ΝΑΤΟ ως παγκόσμιου χωροφύλακα, με την υπονόμευση του ρόλου του ΟΗΕ, με τον έλεγχο των Βαλκανίων ως επιτηρούμενης ζώνης.

Η κυβέρνηση με την ουσιαστική στήριξη της Ν.Δ. και των δυνάμεων του κεφαλαίου εξακολουθεί, παρά τα δυσμενή γι αυτή αποτελέσματα των ευρωεκλογών, να εφαρμόζει στο όνομα της ΟΝΕ νεοφιλελεύθερες πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων, απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και νέας λιτότητας. Ενόψει των βουλευτικών εκλογών θα προσπαθήσει να περιορίσει όσο της είναι δυνατό τα μέτωπα κοινωνικής αντιπαράθεσης, χωρίς όμως να αλλάξει την ουσία και την κατεύθυνση των πολιτικών της. Οι οικονομικές πολιτικές, που εφαρμόστηκαν τα τελευταία 14 χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οδήγησαν σε μεγάλη ανακατανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας και υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Στους κοινωνικούς αγώνες παρατηρήθηκε μία μαζική και έντονη αμφισβήτηση από τους ίδιους τους εργαζόμενους όχι μόνο τομέων των κυβερνητικών πολιτικών αλλά και των συνδικαλιστικών ηγεσιών που πρόσκεινται στον κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Παρά την ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων σε διάφορα μέτωπα, υπήρξε έλλειψη συντονισμού και συνέχειας αλλά πολλές φορές και έλλειψη σαφών στοχεύσεων.
Παράλληλα διαμορφώνονται αρνητικές συνθήκες και μηχανισμοί, που αποπροσανατολίζουν την ανάπτυξη των αγώνων μέσω του “λαϊκού καπιταλισμού” και των τεράστιων στρεβλωτικών παρεμβάσεων της “χρηματιστηριακής” ιδεολογίας, που διαπερνά ευρύτερα τμήματα των εργαζομένων.
Η βασική αιτία, που το σ.κ. δεν μπόρεσε να αποκρούσει την κυβερνητική πολιτική, είναι η ίδια η βαθιά κρίση του, σημαντικό στοιχείο της οποίας συνιστά ο ρόλος των πλειοψηφιών (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) κυρίως στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ που δεν στήριξαν ή και υπονόμευαν τους αγώνες των εργαζομένων.
Ο Συνασπισμός βρίσκεται στο πλευρό των εργαζομένων, στήριξε και στηρίζει τους αγώνες τους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και θεωρεί, ότι χρειάζεται να ενισχυθούν, για να συμβάλουν στην ήττα και στην αλλαγή των σημερινών πολιτικών, στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των δυνάμεων της Εργασίας και της Αριστεράς και στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, ικανής να προωθήσει προοδευτικές αλλαγές.
Τα όργανα και οι οργανώσεις του ΣΥΝ θα πρέπει να παρακολουθούν και να συζητούν τις κάθε φορά εξελίξεις στα μέτωπα των κοινωνικών αγώνων στην κατεύθυνσή της στήριξής τους και της σύνδεσής τους με την εναλλακτική πολιτική του πρόταση και προοπτική.

Εκτιμούμε, ότι έχει βαθύνει η κρίση αξιοπιστίας, μαζικότητας, αποτελεσματικότητας του σ.κ και ότι έχουν ενταθεί τα φαινόμενα γραφειοκρατίας, παραγοντισμού, κυβερνητισμού και εκφυλισμού σε όλα τα επίπεδά του και κυρίως στην ηγεσία του. Η διεύρυνση της ανασφάλειας λόγω της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, της αύξησης της ανεργίας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, των ιδιωτικοποιήσεων πλήττει τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα της εργατικής τάξης και τα οδηγεί έξω από τα συνδικάτα. Το φαινόμενο εντάθηκε μετά το 1989 λόγω της απογοήτευσης που γεννά η υποχώρηση της Αριστεράς, και η διολίσθηση της σοσιαλδημοκρατίας προς νεοφιλελεύθερες θέσεις.Σ' αυτές τις αιτίες προστίθενται τα προβλήματα από την δράση του κυβερνητικού-εργοδοτικού και κομματικού-σεχταριστικού συνδικαλισμού.

Η κατάσταση αυτή μπορεί να αλλάξει, εάν δρομολογηθούν οι διαδικασίες ανασυγκρότησης ενός μαζικού, αυτόνομου και διεκδικητικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, οικονομικά αυτοδύναμου και οργανωτικά ανασυγκροτημένου μεσω των αναγκαίων ενοποιήσεων, το οποίο θα ανοίξει τις πόρτες του στους "εκτός των τειχών" (άνεργους, ελαστικά απασχολούμενους, κοινωνικά αποκλεισμένους), θα αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στον κυβερνητικό-εργοδοτικό και στον κομματικό συνδικαλισμό, και θα ανοίξει μέσα από αγωνιστικό δρόμο την προοπτική αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος των αυτόνομων - ταξικών - ριζοσπαστικών δυνάμεων στα συνδικάτα.

Στην ηγεσία της ΠΑΣΚΕ εδραιώνεται ενόψει μάλιστα και της προεκλογικής περιόδου η κυριαρχία των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που στηρίζουν τις πολιτικές της κυβέρνησης και υπονομεύουν τους κοινωνικούς αγώνες. Η κατάσταση αυτή όμως δημιουργεί διαδικασίες αμφισβήτησης της ηγετικής ομάδας της ΠΑΣΚΕ από τα κάτω, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τις δυνάμεις μας στην κατεύθυνση της ανάπτυξης των αγώνων.

Η ΔΑΚΕ λόγω της εξάρτησής από το Ν.Δ. και της ιδεολογικοπολιτικής επικάλυψής της σε πολλά ζητήματα από την ΠΑΣΚΕ δεν μπορεί, ακόμα και να θέλει, να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση στην ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ. Όμως θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ενδεχόμενες διαφοροποιήσεις της σε ορισμένα ζητήματα λόγω προεκλογικής συγκυρίας, που ωστόσο δεν μπορεί να έχουν μονιμότητα και δεν ανοίγουν σταθερές προοπτικές.

Η ΕΣΑΚ-Σ επιχειρεί με τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ να ηγεμονεύσει στα πλαίσια της Αριστεράς και να το εντάξει. στο γενικότερο μέτωπο που προωθεί το ΚΚΕ, υποτάσσοντας τα εργατικά συμφέροντα σε πρόσκαιρες μικροκομματικές επιδιώξεις. Θεωρεί πρωταρχικό της στόχο την εξαφάνιση των δικών μας δυνάμεων. Ο συντονισμός όμως μέσα στο σ.κ. σε αντιπαράθεση με την κυρίαρχη γραμμή του έχει μόνο τότε νόημα, όταν γίνεται σε ισότιμη βάση και ο σκοπός του είναι να προωθήσει την αγωνιστική δράση των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους ενώσεων. Είμαστε σε αντιπαράθεση με τον τρόπο, που αξιοποιεί η ΕΣΑΚ-Σ το ΠΑΜΕ, θεωρούμε, ότι δεν βοηθάει τον ισότιμο διάλογο και την συσπείρωση των Αριστερών δυνάμεων στο σ.κ., στην αλλαγή των συσχετισμών στο σ.κ. και στην κοινή δράση των εργαζομένων, που είναι αναγκαία όσο ποτέ σήμερα με την υπέρβαση ιδεολογικών και κομματικών τοποθετήσεων, και γι' αυτό δεν συμμετέχουμε σ' αυτό.

Θα επιμείνουμε να αναπτυχθεί η λειτουργία και η δράση των αυτόνομων σχημάτων, στα οποία συμμετέχουμε, και να δημιουργήσουμε μέχρι τα τέλη του Φλεβάρη του 1999 ένα σταθερό πανελλαδικό δίκτυό τους, ενιαίο για ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Σ' αυτό θα επιδιώξουμε να συμμετέχουν ευρύτερες δυνάμεις, που θέλουν να αντιπαρατεθούν στον κυβερνητικό-εργοδοτικό και κομματικό συνδικαλισμό (ανένταχτοι ανεξάρτητοι συνδικαλιστές, ριζοσπαστικές συσπειρώσεις, δυνάμεις του ΔΗΚΚΙ, της ΑΚΟΑ και της ευρύτερης Αριστεράς, διαφοροποιημένοι της ΠΑΣΚΕ). Βασική προϋπόθεση για την συγκρότησή του είναι η ενεργοποίηση των μελών του ΣΥΝ μέσα στο σ.κ.

Η τακτική των δυνάμεών μας που δρούν μέσα στο σ.κ. το επόμενο διάστημα θα στηριχθεί στις εξής κατευθύνσεις:

• Ενίσχυση του αυτόνομου και διακριτού ρόλου της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ με συνεχή δημόσια παρέμβαση αλλά και δράση της σ' όλη την κλίμακα του σ.κ. και σ' όλους τους κοινωνικούς αγώνες. Η συγκρότηση του δικτύου των Αυτόνομων Κινήσεων θα βοηθήσει αυτό το στόχο.

• Αντιπαράθεση και αποκάλυψη του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που ασκείται από τις ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και ανάδειξη των ευθυνών τους για το βάθεμα της κρίσης και για την παραλυσία του σ.κ. Η αντιπαράθεσή μας με τις ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ είναι στρατηγικής σημασίας για την υπέρβαση της κρίσης του σ.κ και για τον αγωνιστικό και σύγχρονο ταξικό προσανατολισμό του.

• Κριτική και αντιπαράθεση με την ΕΣΑΚ-Σ/ΚΚΕ για τη σεχταριστική πολιτική τους, που οδηγεί σε κατακερματισμό και διάσπαση το εργατικό κίνημα και τις δυνάμεις της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ που δρουν μέσα σ' αυτό. Η αντιπαράθεσή μας με την ΕΣΑΚ-Σ δεν είναι στη λογική του διμέτωπου, αλλά γίνεται από θέσεις αρχών και αξιών της Αριστεράς με σκοπό την διεύρυνση των κοινών πρωτοβουλιών για θέματα που συμφωνούμε μέσα όμως στα πλαίσια του σ.κ. και με στόχο να το στρέψουμε σε αγωνιστική κατεύθυνση. Εμείς θα επιδιώξουμε άμεσα τέτοιες κοινές πρωτοβουλίες για τα ζητήματα της παιδείας, της επίσκεψης Κλίντον κλπ.

• Γενναίο άνοιγμα στις συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΔΗΚΚΙ, ΑΚΟΑ και των άλλων δυνάμεων της ανένταχτης αριστεράς καθώς και σε ριζοσπαστικές συσπειρώσεις εργαζομένων και ανέργων.

• Αλλαγή των συσχετισμών δύναμης μέσα στο σ.κ. υπέρ του αυτόνομου ταξικού πόλου που δρα μέσα σ' αυτό και σε βάρος του κυβερνητικού - εργοδοτικού και του κομματικού-σεχταριστικού συνδικαλισμού.

• Θαρραλέο άνοιγμά μας στους “εκτός των τειχών” του σ.κ. σήμερα (άνεργοι, μετανάστες, γυναίκες, νέοι, κοινωνικά αποκλεισμένοι, μερικά - προσωρινά απασχολούμενοι κλπ), που η ενεργοποίησή τους μπορεί να δώσει νέα δυναμική στο σ.κ.

• Αναζήτηση κοινής δράσης και συνθέσεων με όλες τις άλλες δυνάμεις που δρουν στο σ.κ. πάνω στη βάση των προβλημάτων και αγωνιστικών στόχων δράσης χωρίς να υποβαθμίζουμε την κριτική μας προς αυτές. Μέσα από την κοινή δράση θα αποδεικνύεται στους εργαζόμενους ο ρόλος της κάθε δύναμης και ποιος είναι με ποιόν.

Οι τρεις κεντρικοί μας στόχοι για το επόμενο διάστημα είναι

α) η ανάπτυξη των αγώνων και η ενιαία δράση των ριζοσπαστικών-αριστερών προοδευτικών δυνάμεων που δρουν μέσα στο σ.κ. καθώς και όλων των εργαζομένων στη βάση των προβλημάτων,

β) η συγκρότηση ενιαίου πανελλαδικού δικτύου των αυτόνομων ριζοσπαστικών κινήσεων που δραστηριοποιούνται στους χώρους που καλύπτονται συνδικαλιστικά από την ΓΣΕΕ και από την ΑΔΕΔΥ και

γ) η αλλαγή συσχετισμών μέσα στα συνδικάτα και η ενίσχυση του αυτόνομου ριζοσπαστικού ρεύματος που υπάρχει και δρα μέσα σ' αυτά.

Προτεραιότητές μας, που θα δραστηριοποιηθούμε να υιοθετηθούν από το σ.κ. ως διεκδικήσεις του στην προεκλογική περίοδο και με τη μορφή της πίεσης στα πολιτικά κόμματα για να πάρουν θέση γι' αυτές είναι:

1. Η στήριξη των διεκδικήσεων των σεισμοπαθών για την ουσιαστική και άμεση αποκατάστασή τους. Η αποκατάσταση από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς όσων έμειναν άνεργοι από αυτή την αιτία και η προστασία από τους εργοδοτικούς εκβιασμούς όσων εργάζονται σε κτίρια επιχειρήσεων που έχουν πάθει ζημιές.

2. Η ανατροπή των σημερινών κοινωνικά αδικών και αδιέξοδων κυβερνητικών πολιτικών, και η προώθηση μιας εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής με έμφαση στην ανάπτυξη με απασχόληση, με κοινωνική προστασία, με προστασία του περιβάλλοντος και με αναβάθμιση της μισθωτής εργασίας.

3. Η αποτροπή της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ των τραπεζών και άλλων φορέων του δημοσίου, η κατάργηση της τροπολογίας για την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων σε αυτές και η προώθηση μέτρων για την ανάπτυξη και για τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό τους με διασφάλιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα τους και της ποιότητας των υπηρεσιών τους καθώς και του ρόλου τους ως βασικού μοχλού ανάπτυξης της χώρας.

4. Η αντιμετώπιση της ανεργίας με την προώθηση του 35ωρου χωρίς μείωση των αποδοχών και χωρίς ελαστικότητες, με πολιτικές ανάπτυξης, η προστασία των ανέργων και η αντιπαράθεση με την πολιτική της Κυβέρνησης, που επιχειρεί μέσα από το λεγόμενο Εθνικό Σχέδιο για την Απασχόληση και από τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης να απορυθμίσει ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις και να μοιράσει την ανεργία. Η στήριξη της προσπάθειας των ανέργων, των συσπειρώσεων και των κινήσεών τους για συντονισμό τους σε πανελλαδικό επίπεδο, για κοινή τους δράση με το σ.κ. και για συμμετοχή τους σε αυτό. Η προώθηση δομών στα πλαίσια του σ.κ. για το άνοιγμα διαύλων επικοινωνίας, στήριξης και ενίσχυσης των ανέργων.

5. Η προστασία και αναβάθμιση του κράτους πρόνοιας και του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των φορέων πρόνοιας και η λειτουργία τους προς όφελος των χρηστών.

6. Η προώθηση δημοκρατικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, που να ισχυροποιούν τη σταθερή και πλήρη απασχόληση, η κατάργηση των άρθρων 1 έως 5 του νόμου 2639/98, που απορυθμίζουν την αγορά εργασίας, και η εφαρμογή της ήδη ισχύουσας εργατικής νομοθεσίας που παραβιάζεται ασύστολα από την εργοδοσία με την ανοχή των κρατικών υπηρεσιών.

7. Η ριζική αναδιανομή εισοδημάτων σε όφελος της μισθωτής εργασίας μέσω της ουσιαστικής αύξησης των μισθών και της ριζικής φορολογικής μεταρρύθμισης.

8. Η ολοκλήρωση της νομιμοποίησης των αλλοδαπών εργαζομένων στη χώρα μας και η καταπολέμηση των φαινομένων ξενοφοβίας και ρατσισμού.

9. Η προστασία της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων και η ανάληψη δράσης και πρωτοβουλιών για την εφαρμογή της σχετικής εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

10. Η προστασία του περιβάλλοντος (φυσικού - οικιστικού, τροφικής αλυσίδας κλπ), που ως αξία θα πρέπει να διαπερνά όλο τα πλέγμα των διεκδικήσεων του σ.κ.

11. Η υπεράσπιση και αναβάθμιση του δημόσιου τομέα των υπηρεσιών υγείας, με προτεραιότητα στη δημιουργία πρωτοβάθμιας περίθαλψης και με στόχο την πρόληψη και την προαγωγή της υγείας με ταυτόχρονη αύξηση των δημόσιων δαπανών που διατίθενται γι' αυτούς τους σκοπούς.

12. Η υπεράσπιση και αναβάθμιση αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, που έχει ως προϋπόθεση την κατάργηση της νεοφιλελεύθερης αντιμεταρρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση. Η προώθηση άμεσων μέτρων, που θα αμβλύνουν τις δραματικά επώδυνες συνέπειες της εκπαιδευτικής πολιτικής σε βάρος των παιδιών των εργαζομένων.

13. Η αναβάθμιση των Δημοσίων Υπηρεσιών, ώστε να εγγυώνται τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών και να εξυπηρετούν τις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας. Ο εκσυγχρονισμός και ο εκδημοκρατισμός της Δημόσιας Διοίκησης, η ουσιαστική αποκέντρωση και οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων σε κάθε επίπεδο Διοίκησης (κεντρική, Νομαρχιακή, τοπική), η θεσμοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων και διαδικασιών για την αξιοκρατική στελέχωση των υπηρεσιών και για τις υπηρεσιακές μεταβολές του προσωπικού, ώστε να περιοριστούν οι πελατειακές σχέσεις στο Δημόσιο.

Επίσης το ίδιο διάστημα στις προτεραιότητές μας θα είναι:

1. Η καταδίκη της Αμερικανονατοϊκής επέμβασης τη Γιουγκοσλαβία, η αποχώρηση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια, η διασφάλιση των υπαρχόντων συνόρων, η αλληλεγγύη σε όλα τα θύματα της επέμβασης, η προώθηση της ανασυγκρότησης των Βαλκανίων χωρίς να εξαιρείται η Γιουγκοσλαβία με κριτήριο τα συμφέροντα των λαών του και όχι των πολυεθνικών, η διασφάλιση της ειρήνης, της συνεργασίας και της ανάπτυξης στα Βαλκάνια. Ενόψει της επίσκεψης Κλίντον στην Ελλάδα τον ερχόμενο Νοέμβρη τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΝ θα πρέπει να πρωτοστατήσουν στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν για την καταγγελία των Αμερικανονατοϊκών επεμβάσεων στα Βαλκάνια και σε ολόκληρο τον πλανήτη.

2. Η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του μιλιταρισμού και η ανάπτυξη φιλειρηνικών κινημάτων και πρωτοβουλιών με στόχο τη μείωση των πολεμικών δαπανών κυρίως στην Ελλάδα και στην Τουρκία και την εξοικονόμηση πόρων για αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές.

3. Η διάλυση του ΝΑΤΟ, η ενίσχυση του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ και η επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα στα πλαίσια ενός νέου συστήματος ασφάλειας και συνεργασίας.

4. Η αντιπαράθεση με την σημερινή πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, όπως αυτή προσδιορίζεται και από τη νέα συνθήκη του Αμστερνταμ - Λουξεμβούργου και από τις αποφάσεις των οργάνων της Ε.Ε. για πλήρη ευθυγράμμιση και συμμετοχή στην Αμερικανονατοϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και η προώθηση μέσα από τη δράση των κοινωνικών κινημάτων και δημιουργώντας τα αντίστοιχα μέτωπα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο ενός εναλλακτικού δρόμου για την Ευρώπη με όρους κοινωνικής και πραγματικής οικονομικής σύγκλισης, οικολογικής προστασίας και Δημοκρατίας. Η στήριξη και η ενίσχυση του δικτύου των Ευρωπορειών.

5. Η αποφασιστική αντιμετώπιση των συνεπειών της ΟΝΕ και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εκπορεύονται στο όνομά της.

Οι κεντρικές μας αυτές προτεραιότητες είναι σε αντιπαράθεση με τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές οποιασδήποτε απόχρωσης.

Μέχρι το συνέδριο του ΣΥΝ, θα πρέπει να κάνουμε εξόρμηση με συγκεκριμένο σχέδιο συγκρότησης τμημάτων εργατικής πολιτικής στις Ν.Ε., στις οποίες δεν υπάρχουν, και αναζωογόνησής τους εκεί που ήδη έχουν συγκροτηθεί με τη διοργάνωση και δημόσιων εκδηλώσεων για τα ζητήματα της ανεργίας, του 35ωρου και της κοινωνικής ασφάλισης.

Στις προσεχείς εκλογές όλες οι δυνάμεις του τμήματος θα διατεθούν για τη στήριξη της προσπάθειας του ΣΥΝ για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Για την ενίσχυση του ΣΥΝ που θα σημαίνει ενίσχυση των προϋποθέσεων για την ήττα των σημερινών κυβερνητικών πολιτικών και για εναλλακτική πολιτική προοδευτικής κατεύθυνσης.

Στηρίζουμε την απόφαση, που πάρθηκε στην ΚΠΕ του τον περασμένο Ιούνη, σύμφωνα με την οποία: "Οι υπάρχοντες συσχετισμοί, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, οι προσανατολισμοί της ηγεσίας του και η κυβερνητική πολιτική δεν αφήνουν περιθώρια συγκλίσεων και συνεργασίας. Γι αυτό και η προώθηση της δικής μας προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης προϋποθέτει ήττα του κυβερνητικού κόμματος και της πολιτικής του, ήττα της Ν.Δ., αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, ενίσχυση του ΣΥΝ…..Στα πλαίσια προγραμματικής μας αντιπολίτευσης θα επιδιώξουμε μορφές συντονισμού και κοινής δράσης με το ΚΚΕ, ΔΗΚΚΙ, τις δυνάμεις της μη κοινοβουλευτικής αριστεράς, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων στα σημεία όπου υπάρχουν ή μπορούν να διαμορφωθούν συμπτώσεις χωρίς βέβαια να αφομοιωθούμε στη δική τους στρατηγική κατεύθυνση."

Απευθύνουμε ενωτικό προσκλητήριο σε όλες τις δυνάμεις του κόμματος να συστρατευτούν στην κρίσιμη εκλογική μάχη, που πρέπει να δοθεί από ολόκληρο τον ΣΥΝ με ενιαίο πολιτικό λόγο.

Επιστροφή στις ΘΕΣΕΙΣ για την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ