Το πολιτικό κλίμα αλλάζει στην Ευρώπη. Ο μύθος του θριαμβεύοντος καπιταλισμού διαλύεται. Ο αιώνας μας τελειώνει μέσα σε κινδύνους, αλλά κυρίως με την ορμή ισχυρών φιλοδοξιών για να αλλάξουμε τις κοινωνίες μας και τον κόσμο. Η χωρίς διακρίσεις προώθηση της θέσης γυναικών και ανδρών, η δημοκρατία και η ιδιότητα του πολίτη, τα δικαιώματα του ατόμου και ειδικότερα ο αντιρατσισμός, ο σεβασμός των φυσικών ισορροπιών και της βιώσιμης ανάπτυξης, οι ειρηνικές ισότιμες και αλληλέγγυες διεθνείς σχέσεις: όλες αυτές οι αξίες κερδίζουν έδαφος στις χώρες μας, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους. Οι καταστροφικές επιπτώσεις που είχε η παγκόσμια χρηματονομισματική κρίση στους λαούς των "αναδυόμενων χωρών" αποκάλυψαν στην κοινή γνώμη την ανικανότητα του νεοφιλελεύθερου συστήματος να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ανθρωπότητας. Επιπλέον, όλο και ευρύτερα αμφισβητείται η λογική που διαπνέει οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή συμφωνίες όπως η Πολυμερής Συμφωνία για τις Επενδύσεις. Εκτός αυτού, όλο και συχνότερα ακούγονται φωνές καταδίκης της αλαζονείας - οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής - των Ηνωμένων Πολιτειών στη διεθνή σκηνή, καθώς και του εγωισμού των ηγετών της χώρας αυτής στην αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων του πλανήτη. Τέλος, η αντίθεση ανάμεσα στο τεράστιο μέγεθος των δαπανών για εξοπλισμούς και στη σταθερή πτώση της αναπτυξιακής βοήθειας προκαλεί ένα υγιές κύμα διαμαρτυρίας. Αυτή η αναζωογόνηση του κριτικού πνεύματος και της θέλησης για αλλαγή εκδηλώνεται επίσης - ιδιαίτερα εκ μέρους των φορέων του κοινωνικού κινήματος - απέναντι στη σημερινή ευρωπαϊκή οικοδόμηση που εδράζεται στη λογική του Μάαστριχτ και της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Εκδηλώνεται σε κοινωνικό επίπεδο απέναντι σε έναν νεοφιλελεύθερο και μονεταριστικό προσανατολισμό που έχει δημιουργήσει σχεδόν 20 εκατ. ανέργους και πάνω από 50 εκατ. φτωχούς. Εκδηλώνεται στο επίπεδο της δημοκρατίας, ως εναντίωση στη συστηματική απομάκρυνση των κέντρων λήψης αποφάσεων από τους πολίτες. Εκδηλώνεται στο επίπεδο του πολιτισμού, που σήμερα αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα, όπως πολλά άλλα. Εκδηλώνεται στο επίπεδο της οργάνωσης της ασφάλειας της ηπείρου, που σήμερα σχεδιάζεται αποκλειστικά από στρατιωτική σκοπιά. Έτσι, υπάρχουν σήμερα οι συνθήκες για την επιβεβαίωση της βούλησης για βαθύ μετασχηματισμό της σημερινής ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Στο πνεύμα αυτό, και πέρα από τις διαφορές καταστάσεων που χαρακτηρίζουν τις χώρες μας και τις ποικίλες προσεγγίσεις που υπάρχουν μεταξύ των κομμάτων μας, διατυπώνουμε μεγάλους κοινούς χρόνους για τους οποίους έχουμε τη θέληση να δράσουμε, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τους περισσότερους από εμάς ή εκτός του πλαισίου της για ορισμένους από μας. Ο προοδευτικός αναπροσανατολισμός της ευρωπαϊκής οικοδόμησης είναι μία προοπτική που αφορά ολόκληρη την ήπειρο. Μαζί, θέλουμε να εργαστούμε για μία Ευρώπη κοινωνική και οικολογική, μία Ευρώπη δημοκρατική, μία Ευρώπη της αλληλεγγύης και της ειρήνης. Μία Ευρώπη κοινωνική και οικολογική πρέπει να στηρίζεται σε μία πραγματική προτεραιότητα στην απασχόληση, στην επαγγελματική κατάρτιση για όλους και για όλες και στην υγιή, μη παραγωγιστική ανάπτυξη. Ανάπτυξη που θα στοχεύει συστηματικά στην ισότητα γυναικών και ανδρών και στη διασφάλιση των συνθηκών ζωής και την ισορροπία της φύσης. Αυτό απαιτεί αλλαγές στην οικονομική και νομισματική πολιτική, όπως την αναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Σταθερότητας, ώστε να οδηγηθούμε σε μία πολιτική για την ανάπτυξη και την απασχόληση που θα έρθει σε ρήξη με τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και θα λαμβάνει υπόψη της την απαίτηση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, αλλαγές όπως η αναθεώρηση της αποστολής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η κοινή φορολόγηση των κινήσεων κεφαλαίου (με μεθόδους όπως ο φόρος Tobin). Συνεργασία μεταξύ των κοινωνικών υπηρεσιών και ενίσχυσή τους, αντίθετα με τη σημερινή τάση για ιδιωτικοποιήσεις. Μέτρα που να προωθούν την αισθητή μείωση του χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση των μισθών και με δημιουργία σταθερών θέσεων απασχόλησης, με εναρμόνιση των κοινωνικών προτύπων προς τα πάνω. Επιλογή για βιώσιμη ανάπτυξη που θα στηρίζεται στην αύξηση και όχι στη μείωση των δημόσιων, μισθολογικών και κοινωνικών δαπανών, καθώς και αλλαγή των κριτηρίων χρήσης των ευρωπαϊκών ταμείων ενίσχυσης των περιφερειών σύμφωνα με αυτές τις νέες προτεραιότητες. Ήδη, η εμπειρία της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης επιβεβαιώνει κατά θεαματικό τρόπο την ανάγκη να χρησιμοποιείται διαφορετικά το χρήμα, λιγότερο για χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία και περισσότερο για τους ανθρώπινους πόρους και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Μία δημοκρατική Ευρώπη αποτελεί κεντρικό στόχο του ευρωπαϊκού μας προγράμματος. Πρέπει ιδίως να μεταφρασθεί σε συστηματικά βήματα για να έρθουν τα κέντρα λήψης αποφάσεων πιο κοντά στους πολίτες ακόμα και στον τόπο εργασίας τους. Τούτο θέτει το ζήτημα της απαραίτητης ανακατάκτησης της πολιτικής και δημόσιας παρέμβασης στην οικονομία - σε επίπεδο κυβερνήσεων και κοινοβουλίων - απέναντι στις υπερβολικά μεγάλες εξουσίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γενικότερα, οι εργαζόμενοι και οι πολίτες πρέπει κατά τη γνώμη μας να αποκτήσουν μία ποιοτικά νέα θέση στη διαδικασία επεξεργασίας και υλοποίησης των κοινοτικών αποφάσεων: η κατάκτηση νέων δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην πληροφόρηση, τη διαπραγμάτευση, την παρέμβαση, την αξιολόγηση και τον έλεγχο, βρίσκεται κατά τη γνώμη μας στην ημερήσια διάταξη. Στο ίδιο πνεύμα, θεωρούμε το αναλογικό εκλογικό σύστημα ως το δικαιότερο για τις ευρωπαϊκές εκλογές, διότι εξασφαλίζει το μεγαλύτερο βαθμό άμεσης επιρροής. Μία Ευρώπη της αλληλεγγύης και της ειρήνης πρέπει να κινηθεί σε μία οπτική αλληλοβοήθειας και όχι ανταγωνισμού, συνεργασίας και όχι "οικονομικού πολέμου", αφοπλισμού και όχι στρατιωτικοποίησης της ηπείρου. Έτσι, μέσα στην Ένωση, οι ανθρώπινες ανταλλαγές θα κερδίσουν εφόσον διαπνέονται από αυτό το πνεύμα και εφόσον καταπολεμήσουμε σθεναρά το ρατσισμό, τη ξενοφοβία, τον εθνικισμό και κάθε μορφή μισαλλοδοξίας. Από την άποψη αυτή μας ανησυχεί το λεγόμενο "πνεύμα του Σέγκεν". Ζητούμε τη ριζική αναθεώρηση αυτής της συμφωνίας, καθώς και την ενίσχυση των αντιρατσιστικών νομοθετικών μέτρων. Εκτός αυτού, είναι απαράδεκτο οι αναπτυξιακές ανισότητες μεταξύ περιφερειών, ιδίως στον Νότο της Ευρώπης, να διευρύνονται αντί να καλύπτονται. Η αρχή της αλληλεγγύης και της ειρήνης πρέπει επίσης να εκφρασθεί στις σχέσεις της Ένωσης με τους εξωτερικούς εταίρους της. Θέλουμε τη διεύρυνση προς τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και την Κύπρο να επιτύχει, κάτι που προϋποθέτει τη ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση που ακολουθεί αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση στο θέμα αυτό και το σεβασμό ης ελεύθερα εκφρασμένης θέλησης των ενδιαφερόμενων λαών. Πέρα από αυτό, τίθεται το ζήτημα της οργάνωσης ολόκληρης της ηπείρου: εκτιμούμε ότι το τέλος του ψυχρού πολέμου επιβάλλει την υπέρβαση του ΝΑΤΟ και την αντικατάστασή του από έναν ανανεωμένο ΟΑΣΕ ως περιφερειακού οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών. Σε κάθε περίπτωση τασσόμαστε υπέρ του σεβασμού της παράδοσης ουδετερότητας και αδέσμευτης θέσης ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών. Επιπλέον, οι σχέσεις Ευρώπης - Νότου αποτελούν μείζονα παράμετρο για την εξέλιξη των διεθνών σχέσεων: ζητούμε την ποιοτική βελτίωση της σύμβασης του Λομέ (Αφρική, Καραϊβική, Ειρηνικός) και της διαδικασίας ευρωμεσογειακής συνεργασίας της Βαρκελώνης. Τέλος, τασσόμαστε υπέρ της διαγραφής του χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών. Παράλληλα, τασσόμαστε υπέρ της ποιοτικής αναθεώρησης της αντίληψης που επικρατεί σήμερα στα κοινοτικά θεσμικά όργανα όσον αφορά τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, Πολυμερής Συμφωνία για τις Επενδύσεις, Νέα Υπερατλαντική Αγορά). Τέλος, απευθύνουμε έκκληση για την ενεργητική δέσμευση της Ένωσης και των κρατών μελών της υπέρ της ουσιαστικής υλοποίησης των κατευθύνσεων που χάραξε η διεθνής κοινότητα στις συνόδους κορυφής ου Ρίο και του Κιότο (περιβάλλον, ανάπτυξη), της Κοπεγχάγης (κοινωνική ανάπτυξη), του Πεκίνου (προώθηση της θέσης των γυναικών) και στις άλλες διασκέψεις του ΟΗΕ. Κρίνουμε ότι ένας τέτοιος προοδευτικός αναπροσανατολισμός της ευρωπαϊκής οικοδόμησης ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας, καθώς και στην ελπίδα πολλών λαών σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνεισφέροντας στις αλλαγές αυτές, έχουμε τη θέληση να εργαστούμε συγκεκριμένα για την ανάδειξη ενός κόσμου ειρήνης. Η έκκλησή μας αυτή συνιστά μία νέα προέκταση των θετικών εμπειριών συνεργασίας στα διάφορα φόρα που όλα εμπλούτισαν τη δραστηριότητα και την ακτινοβολία της ομάδας της "Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς -ΒορειοΕυρωπαϊκής Πράσινης Αριστεράς" στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχουμε τη θέληση να συνεχίσουμε και να διευρύνουμε ακόμη περισσότερο αυτή τη συνεργασία μετά τις εκλογές του επόμενου Ιουνίου. Η φιλοδοξία μας είναι σαφής: να ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να φέρουμε την Ευρώπη σταθερά στα αριστερά. Την έκκληση που υπογράφηκε στο Παρίσι, στις 15 Ιανουαρίου 1999, συνυπογράφουν τα παρακάτω κόμματα: Αριστερό Κόμμα Σουηδίας ΑΚΕΛ Κύπρου Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ενωμένη Αριστερά Ιστανίας Ελβετικό Κόμμα Εργασίας Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού Γερμανίας Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών Κομμουνιστική Επανίδρυση Ιταλίας Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας Κομμουνιστικό Κόμμα Βελγίου Πορτογαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Πρωτοβουλία - Οι Πράσινοι της Καταλωνίας (Ισπανία) Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς και της Προόδου (Ελλάδα)

Η έκκληση υπογράφτηκε κατά τη συνάντηση αντιπροσωπειών των κομμάτων που έγινε μετά από πρόσκληση του ηγέτη του γαλλικού Κουμμουνιστικού Κόμματος Ρομπέρ Υ.

Ο Συνασπισμός εκπροσωπήθηκε από τους
Γιάννη Δραγασάκη, βουλευτής και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ,
Πάνο Τριγάζη, μέλος της Κ.Π.Ε. και υπέυθυνος Διεθνών Σχέσεων του κόμματος και
Αλίκη Παπαδομιχελάκη, υπεύθυνη της Γραμματείας του Τμήματος Εξωτερικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ.