ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 1999
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Να αλλάξουμε την Ευρώπη
Να αλλάξουμε την Ελλάδα

Φεβρουάριος 1999

• Η Ελλάδα φτάνει στην μετά ΟΝΕ εποχή με αδύνατη οικονομία και με εξασθενημένη την κοινωνία. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων κυρίως του ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε για 14 χρόνια αλλά και της ΝΔ για την περίοδο 90-93 είναι κολοσσιαίες, γιατί διαχειρίστηκαν μια ευνοϊκή για την χώρα μας περίοδο κατά την οποία συνέρευσαν εξαιρετικά αυξημένοι για τα ελληνικά δεδομένα πόροι από την ΕΟΚ και την ΕΕ. Αυτοί οι πόροι δεν αξιοποιήθηκαν ώστε να ανασυγκροτηθεί εκ βάθρων η ελληνική οικονομία, να καταστεί η χώρα ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον και ικανή να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και να σταθεροποιήσει τη θέση της στην Ευρώπη.

• Οι κυβερνήσεις της χώρας μας αντί να δουν την ΟΝΕ ως ένα κίνητρο για να επιχειρηθούν με θάρρος, αποφασιστικότητα και φαντασία, οι μεγάλες αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και τομές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία είδαν την ένταξη στην ΟΝΕ ως αυτοσκοπό και μετέφρασαν την αναγκαία σύγκλιση ως άλλοθι για τη μετάθεση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των δικών τους ευθυνών για την παραπομπή της λύσης των κρίσιμων προβλημάτων στο μέλλον.

• Αντιθέτως ο ΣΥΝ ήδη από το 1992 με το “ανορθωτικό του σχέδιο” είχε προτείνει όπως η αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή ενταχθεί σ΄ένα ευρύτερο “ανορθωτικό σχέδιο” που οι μεταρρυθμίσεις στη φορολογία, τη διοίκηση, την εκπαίδευση και το κοινωνικό κράτος θα αποτελούσε την αιχμή του. Αν η προσπάθεια της σύγκλισης ξεκινούσε με μια τολμηρή φορολογική και διοικητική μεταρρύθμιση, σήμερα η χώρα μας θα αντιμετώπιζε από ισχυρότερες θέσεις και την ένταξη στην ΟΝΕ και τη βιώσιμη συμμετοχή της σ΄αυτήν.

Αυτές οι αναγκαίες τομές ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν.

• Σήμερα η κυβέρνηση Σημίτη υποτάσσει την ένταξη της ΟΝΕ στις εκλογικές της σκοπιμότητες. Εξωραίζοντας το χθες και το σήμερα για να καλύψει τις μεγάλες ευθύνες της που η χώρα φτάνει απροετοίμαστη στη νέα περίοδο, είναι φυσιολογικό να ωραιοποιεί το μέλλον. Αυτή όμως η “μαγική εικόνα” δεν έχει σχέση με τις προκλήσεις που περιέχει η μετά την ΟΝΕ εποχή ούτε με την πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι Έλληνες και Ελληνίδες. Με αόριστες υποσχέσεις για μελλοντικά οφέλη για όλους, η κυβέρνηση θέλει να καλύψει τις πληγές που δημιούργησε η πολιτική της στην παιδεία, την υγεία, την απασχόληση, στην κοινωνική ασφάλεια των πολιτών, στην ίδια τη συνοχή της κοινωνίας.

Η αλήθεια όμως είναι ότι το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής έπεσε κυρίως στα πιο αδύνατα στρώματα. Η ανεργία μονιμοποιήθηκε σε υψηλά επίπεδα και ο χαρακτήρας της έγινε πιο μακροχρόνιος, ενώ η κοινωνική συνοχή κλονίστηκε. Την ίδια στιγμή τα εντεινόμενα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού και περιθωριοποίησης συνυπάρχουν με καταστάσεις χλιδής και προκλητικού πλουτισμού και νεοπλουτισμού κατά κανόνα αφορολόγητου. Ταυτόχρονα αυξάνονται υπέρογκα οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς.

Μπαίνουμε σε μια Νομισματική Ένωση με εγγενή προβλήματα και προκλήσεις που παρέχει δυνατότητες αλλά δημιουργεί και δυσκολίες. Η ΟΝΕ χωρίς μία γενικότερη κοινωνική στροφή της Ευρώπης δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της Ένωσης. Τόσο οι δυνατότητες όσο και οι δυσκολίες θα λειτουργούν άνισα ανάλογα με τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνατότητες της κάθε χώρας.