Δευτερολογία
του Θεόδωρου Πάγκαλου Μέλους του Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ στην
4η Σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι κατ' αρχήν θέλω να ευχαριστήσω
όλους όσους πήραν μέρος σε αυτή τη συζήτηση. Εχω την
εντύπωση ότι ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες που
έχουμε κάνει στα πλαίσια αυτής της Κεντρικής Επιτροπής.
Θέλω να ευχαριστήσω και όλους όσους μου απέδωσαν συνήθως
προς τιμήν, ενίοτε ως ψόγο την πατρότητα αυτού του κειμένου.
Πρέπει να πω ότι αυτό το κείμενο ήταν συλλογικό από
την αρχή του και θα παραμείνει συλλογικό, μέχρι τον
τελικό του προορισμό.
Εχουν συμβάλλει σημαντικά -γι' αναφέρω μερικούς- ο
σύντροφος Γιώργος Κατηφόρης, ο Νίκος Θέμελης, πολλοί
σύντροφοι Υπουργοί οι οποίοι μας έστειλαν σημειώματα,
άλλοι μας έστειλαν όλο το υλικό του Υπουργείου τους
που ήθελε 6 μήνες για να διαβαστεί και επομένως ελήφθη
λιγότερο υπόψη και βεβαίως συνέβαλε και το Εκτελεστικό
Γραφείο κάνοντας μια πολύ εκτεταμένη συζήτηση, μερικές
μέρες πριν.
Θέλω να πω ότι η παράδοση του κειμένου που μερικοί
σύντροφοι σωστά επεσήμαναν την παραμονή της συζήτησης,
είναι προφανώς μια αδυναμία. Εκανα ό,τι μπορούσα για
να έχω το κείμενο νωρίτερα, οι προθεσμίες ήταν αρκετά
συντετμημένες. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να δεσμευτώ
το κείμενο που θα δοθεί στη Συνδιάσκεψη, να δοθεί αρκετές
μέρες πριν.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω και όσους επεσήμαναν το
βάρος μου, η μορφή δεν κάνει τον άνθρωπο, αλλά δυστυχώς
φαίνεται ότι επηρεάζει αυτούς που σε βλέπουν. Αυτό εξάλλου
ενοούσε ο Ζαν Πολ Σατρ όταν έλεγε: "la ferce est
autre" η κόλαση είναι ο άλλος, δεν εννοούσε ότι
ο άλλος σε ενοχλεί, αλλά ότι σε καθορίζει με το βλέμμα
του. Κανείς δεν έχει πει ποτέ "είναι γάτα, είναι
γάτα, ο χοντρός με τη γραβάτα", όπως ξέρετε.
Φίλες και φίλοι θα ήθελα να κάνω την έκκληση, πολλές
από τις απόψεις που ακούστηκαν -και άλλες που ενδεχόμενα
δεν πρόλαβαν ν' ακουστούν, είτε γιατί όσοι τις σκέπτονται
δεν είχαν διαμορφώσει ολοκληρωμένα την άποψή τους, είτε
γιατί δεν πρόλαβαν να μιλήσουν- θα ήθελα να κάνω την
παράκληση όλα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής να μην
διστάσουν να στείλουν γραπτές τις παρατηρήσεις, ολοκληρωμένες,
γύρω από τα θέματα που νομίζουν ότι θέλουν να επισημάνουν.
Τι δεν είναι αυτό το κείμενο και τι κατά την άποψή
μου δεν μπορεί να γίνει αυτό το κείμενο. Κατ' αρχήν
δεν μπορεί ν' αναθεωρήσει ουσιαστικές και βασικές θέσεις
του Κινήματος, οι οποίες μπορούν ν' αναθεωρηθούν από
Συνέδριο.
Και πολύ σωστά, ο Ακης επεσήμανε στην ομιλία του,
γιατί αυτή η Συνδιάσκεψη δεν είναι Συνέδριο. Διότι δεν
συγκροτείται από εκλεγμένους συνέδρους. Δεν είναι λοιπόν
κυρίαρχο όργανο και μ' αυτή την έννοια δεν μπορεί ν'
αλλάξει βασικές μας θέσεις και δεσμεύσεις προγραμματικού
χαρακτήρα που περιλαμβάνονται στα κείμενα των προηγουμένων
Συνεδρίων μας.
Επίσης το κείμενο αυτό δεν μπορεί να είναι ένας απολογισμός
κυβερνητικής δράσης και ένα προεκλογικό πρόγραμμα και
θέλω να το επισημάνω αυτό, γιατί η Συνδιάσκεψη θα γίνει
κατά πάσα πιθανότητα στο τέλος Ιανουαρίου, θα είμαστε
πολύ κοντά σε πολιτικά γεγονότα κρίσιμα, τα οποία όλοι
γνωρίζετε.
Και επειδή η θέση μας είναι και πρέπει να μείνει μέχρι
το τέλος, ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβρη του 2000,
δεν θα πρέπει με τη Συνδιάσκεψη, να δώσουμε την εντύπωση
ότι κάνουμε μια προεκλογική διαδικασία.
Εξάλου πιστεύω ότι πολλοί από σας επισημάνατε τη διαφορετική
ποιότητα που πρέπει να έχει αυτό το κείμενο. Να στοχεύει
δηλαδή στο μέσο και απότερο ορίζοντα και όχι στον ορίζοντα
της επομένης εκλογικής αντιπαράθεσης, ο οποίος είναι
ετήσιος μέχρι τον Οκτώβριο.
Από εκεί και πέρα θέλω να επισημάνω ότι το θέμα της
παιδείας είναι προφανώς ένα καίριο θέμα, το επεσήμαναν
πάρα πολλοί σύντροφοι και νομίζω ότι θα ήταν κακό να
παραμείνουμε στην επικαιρότητα των καταλήψεων, οι οποίες
αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζονται από τα Μέσα Ενημέρωσης
ως πρώτο θέμα.
Αλλά θα μου επιτρέψετε να κάνω μια σκέψη. Επειδή ακούω
την άποψη ότι η παιδεία μπορεί να περιμένει και δεν
χρειάζονται δραστικές παρεμβάσεις. Υπάρχει μεγαλύτερη
ομολογία αποτυχίας του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης,
όταν αυξάνεται με τους ρυθμούς που αυξάνεται η ιδιωτική
εκπαίδευση; Και όταν δίπλα στη δημόσια εκπαίδευση λειτουργεί
η παραπαιδεία, που ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή είναι
ο χώρος στον οποίο δαπανώνται οι κύριες προσπάθειες
των μαθητών, οι βασικές φιλοδοξίες πολλών εκπαιδευτικών
και το μεγαλύτερο τμήμα του εισοδήματος που δαπανάται
για την παιδεία.
Είναι δυνατόν να λέμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με
την παιδεία, όταν είμαστε η μόνη αναπτυγμένη χώρα που
έχει στο εξωτερικό δεκάδες χιλιάδες φοιτητές; Χαρακτηριστικό
γνώρισμα υπανάπτυκτης χώρας.
Αντί να λειτουργούν στην Ελλάδα Πανεπιστήμια και θα
έλεγα γιατί όχι και αγγλόφωνα, ρωσόφωνα, γαλλόφωνα Πανεπιστήμια
και να είναι η παιδεία μια μεγάλη βιομηχανία εισαγωγής
συναλλάγματος για την ελληνική οικονομία, όπως γίνεται
σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι, λοιπόν, όταν υπάρχουν αυτά τα χειροπιαστά παραδείγματα
αποτυχίας, δυνατόν να συζητούμε για τη δυνατότητα να
μείνουν τα πράγματα όπως είναι έτσι; Θέτω αυτό το ερώτημα,
γιατί νομίζω ότι πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρά γύρω
από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και οπωσδήποτε με
βάση αυτές τις διαπιστώσεις και με όσους θέλουν να δουν
την πραγματικότητα, γιατί μ' αυτούς που θέλουν να πηγαίνουν
προς το μέλλον με κλειστά μάτια, δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε
αυτές τις συμμαχίες που επικαλέστηκε ο σύντροφος Μανίκας,
πολύ σωστά, μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Θέλω να πω, ότι κάποιος σύντροφος είπε, ότι μετά τις
εκλογές και μετά τη Συνδιάσκεψη είναι ανάγκη ο προβληματισμός
που θα εμπεριέχεται σ' αυτές τις θέσεις να συνεχιστεί.
Εχω την εντύπωση ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε και ότι
οπωσδήποτε θα χρειαστεί να υπάρξουν ημερίδες, σεμινάρια,
συζητήσεις για να εμβαθύνουμε σε μερικά θέματα που αυτή
τη στιγμή είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε και είναι
καινούργια θέματα.
Ο σύντροφος Ακης ανέφερε παραδείγματος χάριν την παγκοσμιοποίηση.
Βεβαίως η παγκοσμιοποίηση, όπως το λέει και το κείμενο,
είναι ένας μηχανισμός συγκέντρωσης εισοδήματος από τους
πολλούς στα χέρια των λίγων. Και μ' αυτή την έννοια
πρέπει να είμαστε γενικά ως γενική θέση επιφυλακτικοί
απέναντί της.
Δεν είναι όμως τόσο απλές οι αντιφάσεις, όπως δεν
ήταν ποτέ απλές στις διαδικασίες του σύγχρονου καπιταλισμού.
Παραδείγματος χάριν η Ελλάδα έχει δύο βασικά προβλήματα
στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης στα πλαίσια του Παγκόσμιου
Οργανισμού Εμπορίου.
Δεν ξέρω ποιός είναι στο Σιάτλ και αν είναι κανείς,
αλλά αυτός που είναι εκεί είμαι σίγουρος ότι έχει δύο
φακέλους: ο ένας είναι ο φάκελος "γεωργία"
και ο άλλος είναι ο φάκελος "κλωστοϋφαντουργία".
Και στα δύο αυτά θέματα δεν συγκρουόμαστε μόνον, στη
γεωργία π.χ., με τις μεγάλες παραγωγές, σε χαμηλό κόστος
των μεγάλων αγροτικών χωρών Αμερική - Καναδάς, συγκρουόμαστε
και με χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Το λάδι μας ας πούμε δεν έχει ως εχθρό τη Γερμανία,
τη Γαλλία ή την Αμερική, έχει ως εχθρό την Τυνησσία
και άλλες τέτοιες χώρες. Η κλωστοϋφαντουργία μας έχει
ως εχθρό και ως απειλή τον Τρίτο Κόσμο.
Πρέπει αυτά τα πράγματα να τα δούμε κάπως πιο σύνθετα
και πιο συγκεκριμένα, γιατί η εποχή παρουσιάζει μία
μεγάλη και περίπλοκη πραγματικότητα μπροστά μας την
οποία πρέπει να διερευνήσουμε.
Το ίδιο ισχύει -και αναφέρομαι πάντα στον Ακη, γιατί
αυτός έκανε αυτές τις επεκτάσεις αν θέλετε προς ορισμένους
πολύ ενδιαφέροντες χώρους- ανάμεσα στην εθνική και την
ευρωπαϊκή στρατηγική. Υπάρχει μία συνέχεια, αλλά υπάρχουν
και αντιφάσεις.
Δεν είναι πάντα εύκολο να προωθείς ταυτόχρονα την
ευρωπαϊκή σου στρατηγική και την εθνική σου στρατηγική.
Είναι μάλιστα μερικές φορές και θα επικαλεστώ ως παράδειγμα
το χειρισμό του Σκοπιανού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη
- Σαμαρά δυνατόν να προωθείς αυτό που νομίζεις ότι αποτελεί
εθνική σου στρατηγική με τρόπο τέτοιο, ώστε να καταστρέφεις
ολοκληρωτικά την οποιαδήποτε δυνατότητά σου να ακουστείς
σε ότι αφορά τις γενικότερες ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Επίσης το Χρηματιστήριο και οι επενδύσεις. Βέβαια
έχει ένα κερδοσκοπικό χαρακτήρα το Χρηματιστήριο. Δεν
είναι όμως πάντα κερδοσκοπικό το Χρηματιστήριο. Οταν
-ας πούμε- γίνονται αυξήσεις κεφαλαίου κι αυτό γίνεται
αυτή τη στιγμή και γι' αυτό υπάρχει σταθερότητα, με
κοιτάει ο Παντελής Οικονόμου και μιλώ υπό τον έλεγχό
του, όταν υπάρχει αυτή η στασιμότητα, υπάρχει γιατί
αυξάνεται η επενδυτική σημασία του Χρηματιστηρίου εις
βάρος της κερδοσκοπικής σημασίας και έτσι αυτοί που
θέλουν να κερδοσκοπήσουν οι πολλοί και τυχαίοι τοποθετητές
χρημάτων, δεν προσέρχονται.
Εχουμε εκεί θέματα τα οποία δεν τα είχαμε αντιμετωπίσει
όταν κάναμε το τελευταίο μας Συνέδριο, γιατί δεν ήταν
στην επικαιρότητα, γιατί η ζωή και η ιστορία προχωρούν
με πολύ γοργούς ρυθμούς και πρέπει να κάνουμε επίκαιρο
το μήνυμά μας όχι μόνο για τις εκλογές και για τον πολιτικό
διάλογο που θα τονωθεί με την ευκαιρία των εκλογών,
αλλά και γενικότερα για τον ίδιο τον εαυτό μας και τις
προοπτικές μας, τη δυνατότητα να επιδράσουμε πάνω στα
πολιτικά πράγματα.
Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη που είπε ο σύντροφος
Γείτονας, ότι ΕΣΥ και Ασφαλιστικό Σύστημα πρέπει να
συζητηθούν παράλληλα και κυρίως πρέπει να συζητηθεί
παράλληλα το θέμα του ΙΚΑ και το θέμα του ΕΣΥ.
Ο σύντροφος Νάσος Αλευράς επεσήμανε ένα άλλο μεγάλο
θέμα, το θέμα του μη μισθολογικού κόστους εργασίας στην
Ελλάδα, το οποίο είναι τεράστιο, εντελώς δυσανάλογο
με οτιδήποτε άλλο υπάρχει σε όλες τις άλλες χώρες της
Ευρώπης και που προφανώς αποτελεί μία αδυναμία που μπορεί
να λυθεί με διαρθρωτικές παρεμβάσεις, γιατί το μισθολογικό
κόστος εργασίας είναι το βιωτικό επίπεδο των εργαζομένων.
Εμείς δεν μπορούμε ποτέ να έχουμε ως στόχο και ως προοπτική
τη μείωση του πραγματικού βιωτικού εισοδήματος των εργαζομένων.
Νομίζω, ότι ο σύντροφος Παπουτσής συνόψισε την εμπεριστατωμένη
ομιλία του για τα εξωτερικά θέματα και την εξωτερική
πολιτική με δύο φράσεις που εκφράζουν όλους μας, επισήμανση
της τουρκικής αδιαλλαξίας, εμπιστοσύνη στον Πρωθυπουργό.
Νομίζω, αυτό πρέπει να είναι η άποψη όλως μας.
Σε ότι αφορά τώρα τους μετανάστες που επεσήμανε ο
σύντροφος από το Βέλγιο. Υπάρχει αυτή τη στιγμή μια
εκκρεμότητα, υπάρχει το ΣΑΕ και δεν ήθελα ενώ λειτουργούμε
παράλληλα ουσιαστικά με το ΣΑΕ, το οποίο αρχίζει αν
δεν κάνω λάθος αύριο το πρωί, να έρθουμε να διαμορφώσουμε
μια θέση.
Ξέρω ότι το ΣΑΕ θα είναι μια ανοιχτή διαδικασία, ότι
υπάρχουν πολλά προβλήματα και νομίζω, ότι θα είναι καλό
να περιλάβουμε θέσεις για τους μετανάστες οπωσδήποτε,
συμφωνώ μαζί του, αλλά αφού έχουμε την ολοκλήρωση αυτής
της διαδικασίας. Είναι το 1ο Συνέδριο του ΣΑΕ και πολλοί
περιμένουν να υπάρξουν εκεί θέσεις, είναι το πρώτο που
έχει αυτή την αντιπροσωπευτικότητα όμως, γιατί τα προηγούμενα
δεν αντιπροσωπεύοντο πράγματι όλοι οι Ελληνες, ήταν
μονάχα Συνέδρια ενός τμήματος, είναι το 1ο Συνέδριο
όλου του Ελληνισμού, αλλά είναι το πρώτο που έχει αυτή
τη διάσταση και που νομίζω θα πάει και στο λάθος σε
ορισμένα θέματα.
Τώρα για την ιδιωτικοποίηση. Βέβαια εμείς δεν μπορούμε
να έχουμε ως στόχο μας την πάση θυσία ιδιωτικοποίηση
ως αυτοσκοπό. Ομως σύντροφοι, υπάρχει και μια ιδιόμορφη
ιδιωτικοποίηση. Είναι η κατάληψη ενός δημόσιου φορέα,
ώστε να λειτουργεί εις βάρος του λαού με το κόστος που
επιβάλλει προς όφελος των εργαζομένων εις αυτό το δημόσιο
φορέα.
Είναι μια συλλογική αν θέλετε ιδιωτικοποίηση, η οποία
έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις, δεν θέλω τώρα να
αρχίσω να λέω τίτλους και ονόματα, όλοι έχετε στο μυαλό
σας κάποιες εταιρείες ή κάποιους φορείς του Δημοσίου
και αυτό επίσης δεν είναι παραδεκτό και πρέπει να το
αντιμετωπίσουμε.
Μπορούμε να πούμε, ότι θα διατηρήσουμε, εφ' όσον δεν
συνεργάζονται οι εργαζόμενοι, εφ' όσον δεν βοηθάνε οι
προοπτικές και τα αντικειμενικά γεγονότα, γιατί υπάρχουν
και αντικειμενικά γεγονότα που δεν εξαρτώνται από τη
θέλησή μας που θα μπορούμε να δεχτούμε ότι ο λαός θα
πληρώνει για κάποιους φορείς και κάποια όργανα οικονομικής
δραστηριότητας, τα οποία δρουν εις βάρος των πολλών.
Δεν θέλω να πω κάτι για την Ολυμπιακή. Για την Ολυμπιακή,
οι θέσεις μου είναι γνωστές. Ξέρετε όταν πληρώνει φόρους
ένας κάτοικος των Ανω Λιοσίων έχει ελάχιστες πιθανότητες
να ταξιδέψει με αεροπλάνο στην ζωή του δύο ή τρεις.
Στην πραγματικότητα πληρώνει φόρους για να λειτουργεί
η εταιρεία, να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων
σ' αυτήν και για να ταξιδεύουν οι υπόλοιποι, εμείς.
Οι πολλοί πληρώνουμε για τους λίγους, αυτό δεν είναι
Σοσιαλισμός.
Εγώ ξέρω ότι ο Σοσιαλισμός είναι να πληρώνουν οι λίγοι
και να μεταφέρεται το εισόδημα στους πολλούς. Οταν γίνεται
το αντίστροφο αυτό για μένα είναι ένα αλάνθαστο κριτήριο
για να διαπιστώσω ότι δεν είναι Σοσιαλιστική η πρακτική
μας. Ο,τι και να μου πείτε, δεν θα με πείσετε ποτέ ότι
όταν οι πολλοί πληρώνουμε για τους λίγους, αυτό είναι
Σοσιαλιστική πρακτική. Αυτό αποκλείεται να το δεχθώ.
Απ' όσα συνέδρια και αν περάσει θα μειοψηφίσω με όλη
μου την ψυχή.
Ο σύντροφος Μαγκούφης επεσήμανε δυο πράγματα που νομίζω
έχουν σημασία μεγάλη. Το ένα είναι τα ναρκωτικά πράγματι
πρέπει να υπάρξει ένα θέμα για τα ναρκωτικά και ελπίζω
οι σύντροφοι, οι οποίοι έχουν μια μεγάλη παρουσία στην
αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου ο σύντροφος Μανίκας,
ο σύντροφος Γείτονας, άλλοι σύντροφοι, ο σύντροφος Σκουλάκης
να μπορέσουν να διαμορφώσουν μία άποψη για το θεμελιώδες
αυτό θέμα, η οποία να είναι κοινά αποδεκτή, ώστε να
μην εμφανιζόμαστε ότι έχουμε διάφορες απόψεις και ότι
ορισμένοι είναι πιο φιλελεύθεροι και πιο προοδευτικοί,
ενώ άλλοι είναι πιο συντηρητικοί και λιγότερο φίλοι
του ανθρώπου, λιγότερο φιλάνθρωποι ας το πω έτσι.
Επίσης ο σύντροφος Μαγκούφης επεσήμανε την σχέση οικονομίας
και πολιτικής. Αναμφισβήτητα μπορεί να επισήμανα την
σημασία της οικονομίας για τις μεταρρυθμίσεις που θέλουμε
να κάνουμε, αλλά η πολιτική καθορίζει την οικονομία,
αυτό είναι κάτι που μας διαφοροποιεί από τους δογματικούς
μαρξιστές και αυτό νομίζω ήταν δεδομένο από την πρώτη
στιγμή της ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ, το είχε επανειλημμένα
επαναλάβει ο Ανδρέας Παπανδρέου και σε ό,τι με αφορά
δεν θα ξεχάσω ποτέ μια από τις σημαντικότερες στιγμές
της ζωής μου, όταν το 1974 είχα την τύχη να συμμετάσχω
σε μια συζήτηση με τον Ανδρέα Παπανδρεου, τον Σγούζη
και τον Πουλαντζά γι' αυτό το θέμα ακριβώς.
Νομίζω ότι πρέπει να πούμε ακόμα ότι τώρα για το κάπνισμα
που ανέφερε η συντρόφισσα Πανοπούλου, εγώ θέλω να πω
ότι το έβαλε αυτό το πράγμα μεσ' το κείμενο, ενώ είμαι
καπνιστής. Επομένως θέλω παρακαλώ να γνωριστεί η ατομική
μου ανιδιοτέλεια, εν πάση περιπτώσει. Και βαρύς καπνιστής
μάλιστα.
Τώρα για το θέμα των γυναικών, εγώ δεν θέλω να μπω
στο θέμα των εκλογικών αποφάσεων, που θα πάρουμε για
τις γυναίκες. Θέλω να θυμίσω όταν ήμουνα, είναι ένας
τίτλος, τον οποίον διεκδικώ υπερηφάνως σε όλη μου την
ζωή, είμαι ο πρώτος που μίλησε για την ποσόστωση σε
συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν γυναίκα, ήμουν εγώ και
μάλιστα τότε οι γυναίκες, θυμάμαι την Μαρία την Κυπριωτάκη,
επειδή δεν είναι πια εδώ, καθόταν εδώ πέρα πριν και
αυτό το επιβεβαίωνε, οι γυναίκες μου επιτέθησαν και
μου είπαν ότι δεν θέλουμε να μας απελευθερώσουν οι άνδρες
με ποσοστώσεις, θέλουμε ν' απελευθερωθούμε οι ίδιες.
Ηταν μια θέση, η οποία είχε ενδιαφέρον, αλλά οπωσδήποτε
κατά την άποψή μου η ποσόστωση είναι ορθη και πρέπει
να εφαρμοστεί και να ενισχυθεί ως πρακτική του κινήματος.
Να μην φτάσουμε όμως στην άλλη άκρη.
Πρέπει νομίζω οι γυναίκες και ο τομέας πρέπει να κάνει
αυτό το πράγμα να πειστούν να ψηφίζουν γυναίκες. Οι
γυναίκες είναι το μισό εκλογικό Σώμα. Να μπουν στα ψηφοδέλτια,
γι' αυτό λέω να εφαρμοστεί η ποσόστωση, να μπουν στα
ψηφοδέλτια.
Τώρα επί της ουσίας, είδα αυτό τον κατάλογο που μας
μοίρασε η Αννα. Είναι γεγονός, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα
στην ανάδειξη των γυναικών μέσα στην κοινωνία και την
πολιτική. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα 44% των εργαζομένων
είναι γυναίκες.
Ενώ έχουμε φτάσει σχεδόν σε ισότητα απέναντι στην
εργασία, ενώ έχουμε λύσει πιστεύω σε μεγάλο βαθμό το
θέμα της αμοιβής γιατί και η αμοιβή δεν παρουσιάζει
μεγάλη διαφορά έχουμε μία δυσκολία που οφείλεται προφανώ
σε πολιτικούς και πολιτιστικούς λόγους, ανάδειξή τους
γενικώς σε διευθυντικές θέσεις της επιχειρήσεις, σε
διοικήσεις, σε πολιτικές θέσεις, αποφασιστικές.
Και αυτό είναι κάτι που το Κίνημα πρέπει να το αντιμετωπίσει.
Είναι βασικό πολιτικό θέμα και πρέπει να δούμε με ποιόν
τρόπο θα οργανώσουμε μια σειρά από δραστηριότητες που
θα προωθούν την εκπροσώπηση των γυναικών. Δεν είναι
δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να έχει τον ίδιο αριθμό γυναικών βουλευτών
με την Νέα Δημοκρατία. Που είναι το Κόμμα της κοινωνικής
αντίδρασης και επομένως το Κόμμα των φαυλοκρατών, εδώ
είναι το Κόμμα των προοδευτικών και φωτισμένων ανδρών
και γυναικών. Ευχαριστώ.
