Βιογραφικό σημείωμα
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης


Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1918 στα Χανιά της Κρήτης. Είναι παντρεμένος με την Μαρίκα Γιαννούκου, με την οποία έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά και δώδεκα εγγόνια.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προέρχεται από οικογένεια Κρητών με μακρά παράδοση στην πολιτική.
Είναι ανηψιός του μεγάλου πολιτικού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μιλάει γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά.
Πολέμησε ως Εφεδρος Ανθυπολοχαγός στη Μακεδονία, κατά τη διάρκεια της εισβολής των Γερμανών στην Ελλάδα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής συμμετείχε στην Αντίσταση κατά των κατακτητών ως κατακτητών ως ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης. Για τη δράση του αυτή φυλακίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο από τους Γερμανούς. Κατά τη δεύτερη φυλάκιση, σώθηκε με ανταλλαγή του με Γερμανούς αιχμαλώτους, η οποία συμφωνήθηκε σε ανώτατο στρατιωτικό επίπεδο.
Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε το 1986 από το Βρετανικό Κοινοβούλιο.
Στη διάρκεια της κατοχής αναλαμβάνει και τις πρώτες πολιτικές του πρωτοβουλίες που από τότε διαπνέονταν από το πνεύμα της Εθνικής Συμφιλίωσης. Πρωταγωνιστεί στις προσπάθειες για την υπογραφή συμφωνίας ανάμεσα στις κρητικές εθνικιστικές και αριστερές αντιστασιακές οργανώσεις με σκοπό τον συντονισμό του αντιστασιακού αγώνα και την αποφυγή της αλληλοσφαγής. Αποτέλεσμα αυτών των συμφωνιών ήταν να αποφευχθεί ο εμφύλιος πόλεμος στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Μετά την κατοχή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκλέγεται, σε ηλικία 28 ετών, για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το Κόμμα των Φιλελευθέρων ή τα Κόμματα του Κέντρου έως το πραξικόπημα του Απριλίου 1967.
Αναλαμβάνει Υφυπουργός Οικονομικών το Φεβρουάριο του 1951 στην Κυβέρνηση Πλαστήρα. Αργότερα αναλαμβάνει και τα Υπουργεία Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων .
Υπουργός Οικονομικών στις Κυβερνήσεις της Ενώσεως Κέντρου το 1963 και 1964. Στις Κυβερνήσεις του 1965-1966 είναι Υπουργός του Συντονισμού.
Το βράδυ του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου του 1967, συλλαμβάνεται από τους πρώτους. Στις 15 Αυγούστου διαφεύγει κρυφά με πλοιάριο, διασχίζει το Αιγαίο και φθάνει στην Τουρκία. Από κει θα φθάσει στο Παρίσι όπου θα παραμείνει εξόριστος για τα επόμενα έξη χρόνια. Εκεί συνεργάζεται με όλες τις αντιδικτατορικές δυνάμεις.
Συνεργάζεται στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με την άρση του Στρατιωτικού Νόμου το Φθινόπωρο του 1973 φθάνει στην Ελλάδα.
Φυλακίζεται ξανά από το καθεστώς Ιωαννίδη στις φυλακές Χανίων. Αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση και την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα.
Το 1977 εκλέγεται Βουλευτής, επικεφαλής του μικρού κεντρώου κόμματος των Νεοφιλελεύθερων.
Την Άνοιξη του 1978 προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία και αναλαμβάνει το Υπουργείο Συντονισμού στην κρίσιμη περίοδο της ένταξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Στη συνέχεια, το 1980, αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών επί Κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη μέχρι τις εκλογές του 1981.
Από τον Οκτώβριο του 1981 μέχρι τον Αύγουστο του 1984 διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 εκλέγεται Πρόεδρος του κόμματος από την Κοινοβουλευτική, Ομάδα, με μεγάλη πλειοψηφία.
Στις Εκλογές του Ιουνίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του εκλέγεται πρώτο κόμμα με 44,2% χωρίς να συγκεντρώσει αυτοδυναμία λόγω του εκλογικού συστήματος. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την ηγεσία του Συνασπισμού, της Αριστεράς, το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Για να διευκολυνθεί ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης δέχεται να μην είναι ίδιος πρωθυπουργός και προτείνει στη θέση αυτή τον βουλευτή Αθηνών, Τζαννή Τζαννετάκη. Η κυβέρνηση Τζαννετάκη δημιούργησε το απαραίτητο κλίμα συναίνεσης για να τεθεί οριστικά τέλος στις διχαστικές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου.
Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται ξανά πρώτο κόμμα, με το αυξημένο ποσοστό 46,19%, αυτή τη φορά, χωρίς όμως και πάλι να συγκεντρώσει αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα την Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στήριζε.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ορκίστηκε Πρωθυπουργός της Ελλάδος στις 11 Απριλίου του 1990 μετά την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 9 Απριλίου 1990 με ποσοστό 46,88%. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έθεσε σε εφαρμογή ένα δυναμικό πρόγραμμα απελευθέρωσης της οικονομίας από διοικητικούς περιορισμούς και κυβερνητικές παρεμβάσεις σε συνδυασμό με έντονη προσπάθεια δημοσιονομικής πειθαρχίας και ιδιωτικοποίησης των υπό δημόσιο έλεγχο οργανισμών και επιχειρήσεων. Παράλληλα καταρτίσθηκε και άρχισε να εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα σύγκλισης με τις οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πόροι της οποίας μαζί με εθνικούς πόρους χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση για το σχεδιασμό και εκτέλεση μακράς σειράς μεγάλων έργων υποδομής (μετρό της Αθήνας, δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, αεροδρόμιο Αθηνών, ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου, κ.α.). Επίσης ετέθησαν οι βάσεις σημαντικών μεταρρυθμίσεων στους τομείς της παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Στον τομέα εξ" άλλου της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής άρχισε να εφαρμόζεται με επιτυχία σχέδιο εκσυγχρονισμού και ενίσχυσης των Ενόπλων μας Δυνάμεων, ενώ αποκαταστάθηκε το διεθνές κύρος της χώρας και δημιουργήθηκαν σταθερά ερείσματα στον χώρο της Ευρώπης και της Αμερικής.
Μετά τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 και την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας παραιτείται από Πρωθυπουργός.
Συνεπής προς την προεκλογική του δέσμευση, παραιτήθηκε στις 26-10-93 και από Πρόεδρος της Ν.Δ. για να του απονεμηθεί στις 3-11-93 ο τίτλος του Επιτίμου Προέδρου του Κόμματος.