Αντώνης Τρακατέλλης
Ευρωβουλευτής

Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1931 ο Χρήστος και η Γεωργία Τρακατέλλη, απέκτησαν το δεύτερο γιο τους Αντώνη, ενώ ο πρωτότοκος Δημήτριος πλησίαζε τα τέσσερα. Το σπίτι τους, ένα τριώροφο νεοκλασικό στη γωνία των οδών Φιλίππου και Παλαιολόγου, βρισκόταν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης που διατηρούσε ακόμη τον πολυεθνικό χαρακτήρα της και είχε δεχθεί λίγα χρόνια πριν ένα κύμα 70.000 προσφύγων από τη Μικρά Ασία.
Ο Χρήστος Τρακατέλλης, που καταγόταν από τη Βάβδο Χαλκιδικής, ονομαστό παραθεριστικό κέντρο της εποχής και η σύζυγός του Γεωργία, το γένος Αδαμοπούλου, Θεσσαλονικιά, ήθελαν πάνω απ" όλα να εξασφαλίσουν σωστή παιδεία στα παιδιά τους. Ο Αντώνης Τρακατέλλης εγγράφηκε, μετά από εξετάσεις, στο δημοτικό του Πειραματικού Σχολείου του Α.Π.Θ., όπου ολοκλήρωσε και τις γυμνασιακές σπουδές, με οδηγό και συμπαραστάτη πλειάδα φωτισμένων δασκάλων.
Η φοίτηση των δύο παιδιών στο πανεπιστήμιο Αθηνών ήταν η αιτία της οριστικής μετεγκατάστασης της οικογένειας στην πρωτεύουσα, αν και για τον Αντώνη Τρακατέλλη θα αποδειχθεί τελικά προσωρινή. Το 1949 επέτυχε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών της οποίας αναδείχθηκε διδάκτορας το 1958, τρία χρόνια μετά τη λήψη του πτυχίου. Από το 1956, όμως, παράλληλα με την ειδίκευση στη Μικροβιολογία - Βιοχημεία άρχισε τη φοίτηση στο τμήμα Χημείας, από το οποίο αποφοίτησε το 1961. Αυτή τη χρονιά ολοκλήρωσε και την τριετή θητεία του ως επίκουρος σημαιοφόρος ιατρός του πολεμικού ναυτικού.
Επόμενος σταθμός οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου σε μια δωδεκάχρονη σταδιοδρομία κατέλαβε όλες τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής ιεραρχίας. Αναλυτικότερα: Από το 1961 ως το 1965 εργάστηκε διαδοχικά ως ερευνητής και ως επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου του Pittsburg της Πενσυλβανίας. Στη συνέχεια και για μια τριετία ήταν ερευνητής - εταίρος (associate scientist) στο τμήμα Βιοχημείας του Ιατρικού Ερευνητικού Κέντρου του Εθνικού Εργαστηρίου Ερευνών των ΗΠΑ στο Brookhaven της Νέας Υόρκης. Από το 1968 ανέλαβε μόνιμη θέση αναπληρωτή και στη συνέχεια τακτικού καθηγητή στην Ιατρική σχολή Mount Sinai του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, από την οποία παραιτήθηκε το 1972, επειδή ένα χρόνο πριν εξελέγη καθηγητής Βιοχημείας στην Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. Τη θέση αυτή διατήρησε μέχρι την πρόσφατη συνταξιοδότησή του.
Ωστόσο, η "επανασύνδεση" με τη γενέθλια πόλη έγινε μερικά χρόνια πριν, στη Νέα Υόρκη, όταν γνώρισε τη σύζυγό του, Τάνια Πολυχρονιάδη, κόρη γνωστής οικογένειας της Θεσσαλονίκης, με την οποία απέκτησε τρία κορίτσια, τη Μυρτώ, τη Χριστίνα (γεννήθηκαν στη Νέα Υόρκη) και τη Λυδία. Στη γενέτειρα συνέχισε με επιτυχία την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Έχει να επιδείξει ένα πλούσιο ερευνητικό έργο με πάνω από 130 δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά και βιβλία, με περισσότερες από 1500 αναφορές των εργασιών σε κλασικά βιβλία και περιοδικά του κλάδου. Είναι ο συγγραφέας του κεφαλαίου "Νουκλεϊκά οξέα και δραστηριότητα των γονιδίων" στο συλλογικό έργο Best & Taylors: The physiological basis of medical practice, από τα πιο διαδεδομένα συγγράμματα εισαγωγής στις βασικές ιατρικές επιστήμες. Την υπογραφή του φέρει και το βιβλίο "Βιοχημεία", που διανέμεται στους φοιτητές των Ιατρικών σχολών της χώρας.
Όμως, η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη αποτέλεσε την αφετηρία και μιας ευρύτερης δραστηριότητας. Διετέλεσε πρόεδρος για δύο τριετίες του Νοσοκομείου Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης, μέλος του Κρατικού Εργαστηρίου Ελέγχου Φαρμάκων την περίοδο της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (1974), μέλος ειδικών εκλεκτορικών σωμάτων για την εκλογή καθηγητών στις νεοσύστατες ιατρικές σχολές (Πάτρας - Ιωαννίνων - Λάρισας), μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας, πρώτος εκπρόσωπος της Ελλάδας στην επιτροπή για την έρευνα και την τεχνολογία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1980) και από το 1992 εθνικός αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε θέματα βιοϊατρικής έρευνας.
Ο συνδυασμός ακαδημαϊκής και κοινωνικής δραστηριότητας διευρύνθηκε, ως φυσική συνέπεια κατά τον στοχασμό του Αριστοτέλη, με την σταδιακή είσοδό του σ" ένα νέο πεδίο: την πολιτική. Το 1986 και αφού είχε διατελέσει επί μια διετία διευθυντής του Λειτουργικού Κλινικοεργαστηριακού Τομέα του Ιατρικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, αποφάσισε να δοκιμάσει και τις διοικητικές του ικανότητες. Εκλέχθηκε πρόεδρος του τμήματος, θητεία που ανανεώθηκε μια φορά, αλλά και επιβραβεύθηκε αφού ακολούθησε, το 1988, η ανάδειξή του σε πρύτανη του ιδρύματος και η επανεκλογή του, με αυξημένο μάλιστα ποσοστό, για δεύτερη τριετία. Η πρυτανεία του θεωρείται σταθμός στην πορεία του ιδρύματος, αφού με τα μεγάλα έργα υποδομής που έγιναν και τις συνεργασίες που εγκαινιάστηκαν απέκτησε τη δυναμική που το ανέδειξε στην πρωτοπορία των ελληνικών πανεπιστημίων και το καταξίωσε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στο τέλος της θητείας αυτής περιελήφθη στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στη διάρκεια της πρώτης πενταετίας διετέλεσε μέλος των Επιτροπών α) Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Προστασίας Καταναλωτών, β) Γεωργίας, γ) Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης και Ενέργειας, δ) της εξεταστικής επιτροπής για τη Σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια βοοειδών. Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος της μικτής Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Ε.Ε. Ρουμανίας και της Διακοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας για τις χώρες της Υπερκαυκασίας (Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν). Στην αρχή της νέας θητείας εξελέγη παμψηφεί πρόεδρος της Ομάδας Αξιολόγησης Τεχνικών και Επιστημονικών Επιλογών (STOA panel), διάκριση που δεν έχει προηγούμενο για Έλληνα ευρωβουλευτή και του προσφέρει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει, κατά πληρέστερο τρόπο, την ακαδημαϊκή γνώση και εμπειρία στην άσκηση της "τέχνης" της πολιτικής, που κατά την αντίληψή του έχει θεμέλιο και στόχο συγχρόνως το ευ ζην για κάθε πολίτη.
Η αντίληψη αυτή είναι αποτέλεσμα της παιδείας του Αντώνη Τρακατέλλη που συνδυάζει τη βαθιά επιστημονική γνώση, με την αισθητική αγωγή. Παίζει πιάνο, όργανο και ακορντεόν και έχει μελοποιήσει αγαπημένους του ποιητές. Από μικρός διάβαζε πολύ, συνήθεια που δεν εγκατέλειψε. Διαθέτει ένα τεράστιο όγκο βιβλίων, μεταξύ των οποίων αρκετές σπάνιες εκδόσεις, που εξασφαλίζει ως μέλος της Folio Society. Αξιόλογη είναι και η συλλογή έργων τέχνης, που άρχισε να συγκεντρώνει από το 1964, με τη βοήθεια της συζύγου του, η οποία ίδρυσε γκαλερί στη Θεσσαλονίκη, δραστηριότητα που διέκοψε με τη γέννηση της τρίτης κόρης. Η συλλογή αυτή αριθμεί σήμερα περί τα 180 έργα ζωγραφικής και χαρακτικής.
Κινούμενος μεταξύ Βρυξελλών Στρασβούργου Θεσσαλονίκης, ενίοτε και Αθήνας, τα τελευταία έξι χρόνια, ο Αντώνης Τρακατέλλης διαθέτει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Ωστόσο, έμαθε να δίνει το παρών όταν πιστέψει ότι αξίζει να συνδράμει μια προσπάθεια κι απολαμβάνει το ελάχιστο που διαθέτει, συντροφιά με τη σύζυγο, τους στενούς φίλους και βεβαίως τα παιδιά του, όταν κι αυτά μπορούν αφού η Μυρτώ, δρ της Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, παίρνει ειδικότητα, η Χριστίνα είναι υποψήφια διδάκτωρ της ίδιας σχολής και η Λυδία εκπονεί επίσης διδακτορική διατριβή στην αρχαιολογία. Στην Αθήνα συναντά και τη μητέρα του, η οποία γεύθηκε την τελευταία χρονιά του αιώνα άλλη μια επιτυχία των παιδιών της. Ο Δημήτριος Τρακατέλλης αναδείχθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο Αμερικής. Ο Αντώνης Τρακατέλλης επανεξελέγη στο ευρωκοινοβούλιο για να μπορέσει να αξιοποιήσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του, έχοντας την εμπειρία της πρώτης θητείας.