Οι επίδοξοι νεκροθάφτες των αγροτικών κινητοποιήσεων

Άρθρο του Σπύρου Στριφτάρη, μέλους του ΠΓ του ΚΚΕ στον "Ριζοσπάστη"
(22 - 2 - 1998)

Είναι πραγματικά άπιαστοι. Απ' όπου και αν τους πιάσεις, λερώνεσαι. Λόγος γίνεται για τους επίδοξους νεκροθάφτες των αγροτικών κινητοποιήσεων. Γι' αυτούς, που μετά την ολοκλήρωση μιας φάσης του αγώνα των μικρομεσαίων αγροτών, πήραν υπό την προστασία τους, τους "εξαπατημένους", "δυστυχισμένους", αγρότες, το αγροτικό κίνημα συνολικά και συκοφαντούν, βρίζουν και ειρωνεύονται τις Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα (ΣΕΑ), εγκαλούν το ΚΚΕ για τα "βασανιστήρια" που υποβάλλει τα μέλη και στελέχη του με την "επαναστατική γυμναστική" που συμπαρασύρει και απλούς και αθώους αγρότες και τους φέρνει σε σύγκρουση με το "κοινωνικό σύνολο". Διάβαζε μεγαλοεισαγωγείς και εξαγωγείς, βιομήχανους, ξενοδόχους και άλλες "παραγωγικές τάξεις".

Όλοι αυτοί, οι μοιραίοι, άβουλοι και οσφυοκάμπτες, είτε καθοδηγούνται από το επαναστατικό δίδυμο του ΕΚΚΕ Τσουκάτο και Πανταγιά, είτε από τ' αφεντικά τους μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεκδότες, είτε από εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή ΝΔ και ΣΥΝ, που ακούνε τη λέξη αγώνας και βγάζουν σπυράκια, ή όταν βλέπουν μια κάπως δυναμική μορφή πάλης, πετούν αμέσως τις μάσκες και σπεύδουν ν' αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας τον αγώνα και τα αιτήματα των αγροτών, έχουν ένα και μόνο στόχο.

Αφού η κυβέρνηση με τους διαλόγους - απάτη, την ωμή τρομοκρατία των ΕΚΑΜ και ΜΑΤ, τα "αγροτοδικεία", τον εκβιασμό και τη συκοφαντία δεν μπόρεσε ν' αποτρέψει τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες να βγουν στο δρόμο, με απώτερο σκοπό και στόχο να τσακίσει το κίνημά τους και τις αγωνιστικές τους διαθέσεις, ανέλαβαν αυτοί τον άχαρο ρόλο να ψάλουν τον "επικήδειο" στο αγροτικό κίνημα. Οι ίδιοι, που κατά τη διάρκεια του αγώνα δεν κάνανε τίποτα άλλο από το να παραποιούν τα αιτήματα, να καλλιεργούν τον "κοινωνικό αυτοματισμό" και να δίνουν παραμορφωμένη την εικόνα της μαζικότητας και ενότητας, της αποφασιστικότητας των αγροτών και της σιγουριάς για το δίκιο τους, έρχονται μια μέρα μετά την κινητοποίηση, που ήταν πραγματικά πρωτόγνωρη σε όγκο, μορφές πάλης, ευελιξία, πρωτοβουλία δράσης, αυτοπειθαρχία και δημοκρατία, να κάνουν την κηδεία του αγροτικού κινήματος. Θρηνολογούν για το "Βατερλό" που οδήγησαν οι ΣΕΑ και το ΚΚΕ τους "συμπαθητικούς" σ' αυτούς αγρότες.

Και αφού αυτή τη φορά δε "βγήκε" στους μεγαλοκαναλάρχες, γιατί δεν είχε "σόου" ο αγώνας, δε βρήκαν αγανακτισμένους πολίτες σαν τον κ. Πέτρο Κωστόπουλο, ή φιγούρες σαν το Νικολάρα, για να βγάλουν στα κανάλια τους να κατακεραυνώσουν τους "αγροίκους" με τη μορφή που διεκδικούν το δίκιο τους. Εφταναν ίσως γι' αυτό οι κ. κ. Καραμανλής, Κωνσταντόπουλος και Σαμαράς.

* * *

Για κακή τους τύχη δεν πέτυχαν "κρητικούς παραγωγούς" να κυνηγάνε ναυτεργάτες. Αντίθετα, είδαν τους πραγματικούς παραγωγούς της Κρήτης να καταλαμβάνουν αεροδρόμια, λιμάνια και Νομαρχίες, κόντρα στον "καθωσπρεπισμό" του Συνασπισμού και της ΝΔ. Ούτε έναν υπερεπαναστάτη από τη "μαχόμενη αριστερά" δεν ψάρεψαν να καταγγείλει στο πανελλήνιο τον προδοσία και τη συνθηκολόγηση των ΣΕΑ. Προτίμησαν φαίνεται και αυτοί την καταγγελία να την κάνουν σε μερικά πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, γιατί μπροστά στους αγρότες δεν τολμούν.

Τι απογοήτευση, τι διχασμό, τι απέχθεια για τους αγώνες είδαν και κατέγραψαν, τι γκρίνια και ανευθυνότητα στις ΣΕΑ, τι καυγάδες στα στελέχη του ΚΚΕ, και άλλα φαιδρά και ανούσια. Το μόνο που δεν είδαν ή εσκεμμένα ξέχασαν, ότι υπάρχει για τις εφημερίδες τους αρχείο και δυστυχώς γι' αυτούς το έχουν και οι αγρότες. Και είτε διαβάζουν τους τίτλους και τα ρεπορτάζ των εφημερίδων του Μάρτη του 1995, του Δεκέμβρη του '96, του Φλεβάρη του 1997 και του Φλεβάρη του 1998, βλέπουν τα ίδια πράγματα. Μόνιμο μοτίβο για όλους ήταν το παρακάτω ή το παρόμοιο:

"Θα περάσουν πολλά χρόνια να ξανασηκώσει κεφάλι το αγροτικό κίνημα. Νικημένοι φεύγουν από τα μπλόκα οι στρατηγοί του κάμπου. Ανάμνηση θα είναι πια τα μπλόκα. Απογοήτευση και κατήφεια στους αγρότες. Απολογηθείτε αγροτοπατέρες".

Κανένας όμως από τους μεγαλοεκδότες και τους καλούς ρεπόρτερ δεν πήγε την άλλη μέρα στα χωριά του κάμπου να κάνει ρεπορτάζ για το πώς είδαν και βλέπουν τον αγώνα τους οι ίδιοι οι αγρότες. Εχασαν τη γενική συνέλευση του μπλόκου της Κοινότητας Μαραχάδων της Καρδίτσας. Υπάρχει όμως χρόνος. Αν θέλουν μπορούν να παρηγορηθούν με τις συνελεύσεις που έχουν προγραμματιστεί για την αποτίμηση του αγώνα και το σχεδιασμό του από εδώ και στο εξής. Τη βδομάδα που έρχεται έχουν προγραμματιστεί τέτοιες συνελεύσεις στο Πεδινό, στην Αστρίτσα, στο Γοργορίτη, στη Σέκλιζα, στο Ζάρκο, στο Κεραμύδι, στα Κείμενα, στα Μάλγαρα, στο Στίβο, στους Γόνους και σ' εκατοντάδες χωριά και συνοικισμούς. Εκεί θα ήταν χρήσιμο και θα πουλούσε κιόλας να δείξουν τα κανάλια τους τις εργασίες αυτών των συνελεύσεων, για να δουν και οι άλλοι εργαζόμενοι.

* * *

Τέτοια ρεπορτάζ και εκπομπές δεν κάνουν αυτοί που κόπτονται για το καλό των αγροτών.

Γιατί εκεί θα δουν πραγματικά την οργή να ξεχειλίζει, όχι όμως την απογοήτευση. Γιατί έχουν καταλάβει "οι αθώοι" πια ότι ο αγώνας δε γίνεται μόνο για να πάρουν κάτι παραπάνω ή παρακάτω. Γίνεται για να ανατραπεί η λογική των μονόδρομων της ΕΕ, του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ. Συγκρούεται πραγματικά ο μικρός και μεσαίος αγρότης με τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματά του.

Κατανοείται πιο πολύ και από πιο πολλούς ότι ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος. Γίνεται λόγος για κοινούς αγώνες με τους εργάτες, τους μικρέμπορους, βιοτέχνες επαγγελματίες, μαθητές και φοιτητές. Γνωρίζουν ότι το δέντρο δεν πέφτει με μια τσεκουριά. Θα χρειαστεί πολλούς και από πολλές πλευρές να χτυπάνε. Και είναι σίγουροι ότι θα βρεθούν. Και αυτός ο αγώνας τους βοήθησε να αποκτήσουν μεγαλύτερη πείρα στο σχεδιασμό και την οργάνωση, στις μορφές πάλης και ξέρουν να βλέπουν τις αδυναμίες τους. Οχι όμως για ν' απογοητευτούν, αλλά να τις μειώσουν και αν είναι δυνατόν να τις εξαλείψουν. Γνωρίζουν τους συμμάχους τους και μ' αυτούς που θα πορευτούν αύριο μαζί, όχι μόνο να παλέψουν για καλύτερες τιμές ή λιγότερη ληστεία στον ιδρώτα τους, αλλά για ν' αλλάξουν και τους πολιτικούς συσχετισμούς.

* * *

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, για άλλη μια φορά φορτώνονται ευθύνες. Πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για τη μαζικοποίηση των αγροτικών συλλόγων, τη δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κάθε χωριό. Να εντάξουν νέους και νέες αγωνιστές και αγωνίστριες στις γραμμές του Κόμματος. Να παλέψουν να 'χει συνέχεια η αγωνιστική διάθεση των μικρομεσαίων αγροτών, και να βοηθήσουν στην οργάνωση των νέων αγώνων.

Μπροστά στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές να πρωτοστατήσουν, να ηττηθούν οι λογικές του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας. Να κερδίσουν τα ψηφοδέλτια που εκφράζουν τις διαθέσεις των μπλόκων, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική και όσους τους "άδειασαν" και τους συμβούλευαν ν' αφήσουν τους δρόμους. Οι δρόμοι για τη φτωχή και μεσαία αγροτιά, όπως και για όλους τους εκμεταλλευόμενους ανοίγουν με τα μπλόκα στις πολιτικές που γεννούν τη φτώχεια και τη μιζέρια για τους πολλούς και τα αμύθητα πλούτη για τους λίγους.

Και γι' αυτό έχουν καθήκον να πείσουν οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες, οι κνίτες και οι κνίτισσες.

Κατανοείται πιο πολύ και από πιο πολλούς αγρότες, ότι ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος. Γίνεται λόγος για κοινούς αγώνες με τους εργάτες, τους μικρέμπορους, βιοτέχνες επαγγελματίες, μαθητές και φοιτητές. Γνωρίζουν ότι το δέντρο δεν πέφτει με μια τσεκουριά. Θα χρειαστεί πολλούς και από πολλές πλευρές να χτυπάνε. Και είναι σίγουροι ότι θα βρεθούν.