Ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, στο 25ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή
Πανεπιστημιούπολη Ιλίσια 19 Σεπτεμβρίου 1999

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, κνίτες και κνίτισες, σύντροφοι και συντρόφισσες

Tο Φεστιβάλ βρίσκει την ΚΝΕ στην πιο ελπιδοφόρα φάση της 10ετίας του ‘90. Η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας είναι πιο έμπειρη, κυρίως είναι ανανεωμένη με χιλιάδες νέα μέλη, που προέρχονται από το καμίνι των κινητοποιήσεων για τη γνώση και τη μόρφωση, την ειρήνη και τα σύνορα, το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του, κόντρα στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, στο πλιάτσικο που γίνεται στα Βαλκάνια. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς όλους και όλες που διαθέτετε την τέχνη, την φλόγα σας για να συνεχίσει αυτός ο θεσμός να αναπτύσσεται και να συγχρονίζεται συνεχώς. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ χρωστάμε σε όλους εκείνους που χωρίς αμοιβή, χάνοντας ακόμα και μεροκάματα, έστησαν το Φεστιβάλ.
Στο επίκεντρο του αγώνα η λαϊκή στέγη και η αντισεισμική θωράκιση
Η πρόταση μας για το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο
Τέσσερις βασικοί άξονες συσπείρωσης
Η αντίληψή μας για το ΜΕΤΩΠΟ, ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ.

Στο επίκεντρο του αγώνα η λαϊκή στέγη και η αντισεισμική θωράκιση

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Η ΚΝΕ, πριν λίγες μέρες, δεσμεύτηκε δημόσια να στηρίξει και υλικά την επισκευή σχολικών κτιρίων, που δέχτηκαν τα χτυπήματα του Εγκέλαδου. Είμαστε κοντά στους γονείς και στα παιδιά των παιδικών κρατικών σταθμών, που δεν μπορούν σήμερα να χρησιμοποιηθούν. Το κόκκινο και το κίτρινο, που αντικρίζουμε έξω από εκπαιδευτικά κτίρια, είναι ένας άλλος δείκτης, ένα είδος συμβολισμού, που αποδεικνύει πόσο ταξικό είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα, σε ποια θεμέλια στηρίζεται η λεγόμενη δημόσια παιδεία, για την οποία πάλεψε σκληρά η νεολαία κι ο λαός μας.

Εκ μέρους της ΚΕ σάς καλούμε να στηρίξετε αυτή τη νεανική πρωτοβουλία. Ακόμα πιο δυνατά να σταθούμε στο πλευρό των σεισμοπλήκτων, στην οργάνωση της καθημερινής τους ζωής, στην αυτοοργάνωση των καταυλισμών.

Να μην επιτρέψουμε να βρει ο χειμώνας την Αθήνα με σκηνές και καταυλισμούς, με πρόχειρα ιατρεία και συσσίτια. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες, που έχασαν τα εργοστάσιά τους θα βρουν τρόπο να αναπληρώσουν τις ζημίες, έχουν κάνει ήδη μεγάλες ασφάλειες και θα αποζημιωθούν στο 100%. Υστερα, μην ξεχνάτε ότι αυτοί οι επιχειρηματίες ζουν και δρουν στο δικό τους έδαφος. Επομένως, έτσι και αλλιώς έχουν συμπαραστάτη τους την κυβέρνηση, η οποία βασικό δείκτη ανάπτυξης θεωρεί τα επιχειρηματικά κέρδη, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εξαγορές και συγχωνεύσεις.
Τι θα γίνει, όμως, με την οικογένεια του εργάτη και της εργάτριας, του μικρομεσαίου που χτυπήθηκε, ξεσπιτώθηκε ή έχασε τη δουλιά του;
Εμείς θα παλέψουμε να αλλάξει θέση η κυβέρνηση και να μην ισχύσουν οι αναιμικές οικονομικές της εξαγγελίες. Με 130.000 δραχμές το τετραγωνικό, δεν κτίζεται σπίτι της προκοπής, εκτός αν ο άστεγος βάλει στο κεφάλι του νέα χρέη. Οσο για το επίδομα των 200.000 δραχμών είναι γελοίο. Η κυβέρνηση όφειλε να δώσει τουλάχιστον 500.000 δραχμές στη λαϊκή οικογένεια, με προσαύξηση 100.000 για κάθε παιδί.
Δε θα υποκύψουμε σε όλους εκείνους που διακηρύσσουν ότι πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τη συζήτηση για τις πολιτικές ευθύνες, να ριχτούμε στην επιδεικτική φιλανθρωπία, στους τηλεμαραθώνιους, στις αμφίβολες δωρεές μπροστά στις κάμερες. Το σύγχρονο τέρας της Αθήνας, όλων των μεγάλων αστικών κέντρων, οι παραβιάσεις ακόμα και των ελλιπών κανόνων στον τομέα των κατασκευών, δεν έγιναν με ευθύνη των λαϊκών στρωμάτων, αλλά με την εμπορευματοποίηση των αναγκών τους, με την αξιοποίηση της άγνοιάς τους.

Το αστικό κράτος - "φονιάς", το αστικό πολιτικό σύστημα - "φονιάς", η "οικονομία της αγοράς", που λειτουργεί για τα κέρδη και τα κεφάλαια, είναι οι υπεύθυνοι και υπαίτιοι για την έλλειψη θωράκισης των πόλεων. Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ώστε να διαμορφωθεί ένα κίνημα πλατύ και ενωτικό, με επίκεντρο την αντιμετώπιση του προβλήματος της λαϊκής στέγης, την αντισεισμική θωράκιση της χώρας.
Και όταν λέμε λαϊκές στέγες εννοούμε:

Εξασφάλιση φτηνής γης.
Καθορισμό των χρήσεων γης προς όφελος των εργαζομένων, που σημαίνει πράσινο, ελεύθεροι χώροι.
Ελεγχο εδαφολογικό, εδαφοτεχνικό με δαπάνη του Δημοσίου.
Ελεγχο συστηματικό των οικοδομικών υλικών, καθώς και των τιμών τους.
Ελεγχο στις τιμές γης.
Ελεγχο στις τιμές των ενοικίων.

Ο φορέας που θα αναλάβει τη μελέτη, εκτέλεση, διαχείριση πρέπει να είναι ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, σε συνεργασία με άλλον αρμόδιο, δημόσιο πάντα, φορέα και με δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, για να μην εξαφανιστούν τα λεφτά των εργαζομένων που ουσιαστικά συντηρούν τον Οργανισμό".
Αυτός είναι ο καπιταλισμός

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι
Αξίζει να προβληματιστούμε όλοι για την πολιτική που ακολουθήθηκε, ιδιαίτερα τις μεταπολεμικές 10ετίες του '50 και του '60: Το σύστημα των αντιπαροχών, το οποίο σημειωτέον σε καμία άλλη ευρωπαϊκή καπιταλιστική χώρα δεν εφαρμόστηκε. Την αυθαιρεσία στους συντελεστές δόμησης, την τακτική απέναντι στα αυθαίρετα, στο χαρακτηρισμό ή αποχαρακτηρισμό της χρήσης γης, στην ελεύθερη εγκατάσταση βιομηχανιών παντού. Ολα αυτά ήταν δολώματα, για να ενσωματωθούν τα δυσαρεστημένα λαϊκά στρώματα στη λεγόμενη χρυσή εποχή της καπιταλιστικής εκβιομηχάνισης, με μοχλό το ξένο κεφάλαιο. Ηταν τα δολώματα, για να ξεχάσουν τα δυσαρεστημένα λαϊκά στρώματα τα ανεκπλήρωτα οράματα της ΕΑΜικής Αντίστασης, να δώσουν κάποια ανοχή στο στυγνό μετεμφυλιακό καθεστώς.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός! Τέτοιου είδους αμφίβολες και επικίνδυνες παροχές, τέτοιους παραπλανητικούς ελιγμούς μπορεί να κάνει, προκειμένου να χειραγωγεί τη λαϊκή συνείδηση, να διασπά τη λαϊκή ενότητα. Ο λαός πληρώνει τώρα αυτά τα γραμμάτια, και μάλιστα με τη ζωή του, με την καταστροφή της ατομικής του περιουσίας.
Τα ίδια και χειρότερα θα συμβούν στο άμεσο μέλλον με τις λαϊκές αποταμιεύσεις, που παγιδεύονται στο Χρηματιστήριο, με το πλαστικό χρήμα, με τον κάθε λογής τζόγο, με τις πελατειακές σχέσεις που έχουν κοντά ποδάρια.
Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι δεν πρέπει να πάμε εκεί που θέλουν να μας πάνε, να μας κάνουν δειλούς, μοιραίους και άβουλους αντάμα".

Τέσσερις βασικοί άξονες συσπείρωσης

"Εμείς από καιρό τώρα έχουμε αναδείξει την αναγκαιότητα συσπείρωσης στους παρακάτω βασικούς άξονες:

1. Να φέρουμε στο επίκεντρο του αγώνα τα προβλήματα που προκαλούνται από τις αναδιαρθρώσεις. Η πάλη πρέπει να ενταθεί στη λεγόμενη μετά - ΟΝΕ εποχή, γιατί τότε ακριβώς θα ενταθούν οι αρνητικές συνέπειες, για το λαό, θα ενταθούν τα αντιδραστικά μέτρα με πρόσχημα τη διατήρησή της.
Βασικό πυρήνα των αναδιαρθρώσεων αποτελούν οι εργασιακές σχέσεις που ήδη είναι σε πορεία ανατροπής, η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, εξαγορών και συγχωνεύσεων που καταπίνουν κυριολεκτικά πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, παρεμποδίζουν την αξιοποίηση των αναπτυξιακών της δυνατοτήτων, επιβαρύνουν τη δυνατότητα της χώρας να οργανώσει ακόμα και την άμυνα και την ασφάλειά της. Δεν είναι εύκολη ούτε συνηθισμένη μια τέτοια μάχη. Οι αναδιαρθρώσεις δεν αποτελούν μια υποκειμενική επιλογή του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, ή άλλων κομμάτων. Δεν πρόκειται για αποτυχημένες ή αυθαίρετες επιλογές, πολύ περισσότερο δεν καθορίζονται από κάποια στενά κομματικά συμφέροντα.
Πρόκειται για επιλογές απόλυτης ανάγκης για το μονοπωλιακό κεφάλαιο, είναι συνυφασμένες με την ίδια τη φύση του ιμπεριαλισμού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη επιλογή από το να παλέψει ο λαός ώστε να παρεμποδίζει τα αντιδραστικά σχέδια, να περιορίζει τα τετελεσμένα, να μειώνει - όσο μπορεί - τις τραγικές συνέπειες. Να μη νομιμοποιήσει στη συνείδησή του την ΟΝΕ ως εθνικό στόχο ή ακόμα και ως αναγκαίο κακό. Για το λαό δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις που απαιτούνται, ώστε οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας, της κοινωνικής πολιτικής και της άμυνας της χώρας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει η χώρα να ανήκουν στο λαό, να είναι στην πράξη και όχι στα λόγια λαϊκή περιουσία. Να ενταχθούν σε ένα δημόσιο λαϊκό τομέα οικονομίας που τον κατευθύνει μια διαφορετική κυβερνητική εξουσία, μια λαϊκή κυβερνητική εξουσία με κότσια να συγκεντρώσει και να αντιπαραθέσει τις μέγιστες δυνάμεις απέναντι στα μονοπώλια, στους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού. Μακριά από εμάς η πλάνη ότι μια χώρα μόνη της - και μάλιστα σε συνθήκες ενός εχθρικού περίγυρου - μπορεί να λύσει με αυτάρκεια τα οικονομικά και αναπτυξιακά της προβλήματα, να είναι ανεξάρτητη. Υπάρχει δυνατότητα και ανάγκη, ακριβώς επειδή ο συσχετισμός δε θα αλλάξει με μιας σε όλες τις χώρες μαζί, κάθε χώρα, δηλαδή κάθε λαός, να αξιοποιεί και να αναπτύσσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του, ώστε αυτή να μη γίνεται φτερό στον άνεμο, έρμαιο των διεθνών επιλογών, της κρίσης. Για την Ελλάδα, χώρα ενδιάμεση και εξαρτημένη στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, το ζήτημα αυτό, εμφανίζεται με ιδιαίτερη οξύτητα .

2. Ο αγώνας για τα οξυμένα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, τα προβλήματα της νεολαίας, των γυναικών, της μισθωτής διανόησης. Από τα ίδια τα πράγματα σήμερα, ο αγώνας αυτός πρέπει να έχει αφετηρία την αμφισβήτηση των 4 ελευθεριών της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αφού αυτές είναι που καθορίζουν τι πολιτική θα ακολουθηθεί στην εργασία - απασχόληση, στο εισόδημα, στην κοινωνική πολιτική, στην παιδεία, υγεία, λαϊκή στέγη, στον πολιτισμό, αθλητισμό, στο περιβάλλον. Η θέση μας είναι σαφής. Είναι εντελώς ουτοπικές οι διακηρύξεις περί δημόσιου συστήματος υγείας, κοινωνικής ασφάλισης, πρόνοιας, παιδείας, περί λαϊκού αθλητισμού και λαϊκής στέγης, όταν στους τομείς αυτούς υπάρχει και αναπτύσσεται συνεχώς ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας. Λένε ψέματα όσοι διακηρύσσουν ότι μπορεί να συνυπάρχουν στους καίριους - για τη ζωή του λαού - τομείς οι δημόσιοι και οι ιδιωτικοί φορείς, μονοπωλιακοί όμιλοι. Κοροϊδεύουν το λαό και παίζουν με την άγνοια όταν ισχυρίζονται ότι σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να υπάρξει "υγιής ανταγωνισμός" και μάλιστα ότι ο ανταγωνισμός αυτός θα εξελιχθεί υπέρ του λαού.
Εμείς παλεύουμε για μια πολιτική που οδηγεί στην κατάργηση της καπιταλιστικής επιχειρηματικής δραστηριότητας στους τομείς της υγείας, της παιδείας, γενικότερα σε ό,τι λέμε κοινωνική πολιτική. Οι μικρομεσαίοι στην πόλη και στην ύπαιθρο δεν μπορούν να σταθούν αν δε συνενωθούν σε λαϊκούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς, αν αυτοί οι συνεταιρισμοί δεν ενταχθούν στον συνολικό προγραμματισμό, ώστε να μπορούν να προστατεύονται - όσο γίνεται - από την πίεση, την επιθετικότητα των μονοπωλίων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, από τους μεγαλοεισαγωγείς.

3. Η πάλη κατά των επιλογών και δεσμεύσεων που προκύπτουν από τη συμμετοχή και ενσωμάτωση της χώρας σε τοπικούς και διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ιδιαίτερα ΝΑΤΟ- ΕΕ.. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από την καθολική πρακτική εναντίωση σε όλες εκείνες τις δεσμεύσεις και συμφωνίες που σχετίζονται με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, με την ΚΕΠΠΑ της ΕΕ. Ο ελληνικός λαός να διεκδικήσει, να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης, στα τάγματα του πολέμου και του θανάτου που μετατρέπονται σε στρατό κατοχής ύστερα από την υπογραφή ιμπεριαλιστικών συμφωνιών με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να αμφισβητήσει έμπρακτα το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Νοτιανατολική Ευρώπη. Την υπαγωγή της άμυνας της χώρας στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Ναι, είναι σωστό ότι πρέπει να μειωθούν οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί στη χώρα μας, και σωστό το αίτημα να το κάνει και η Τουρκία. Αλλά εμείς δε θα κρύψουμε από τον ελληνικό λαό ολόκληρη την αλήθεια. Οι πανάκριβοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί, με τις τεράστιες μίζες μάλιστα, δε γίνονται για να διασφαλιστεί η άμυνα της Τουρκίας και της Ελλάδας, η ασφάλεια των δύο λαών. Στο μεγαλύτερο μέρος τους επιβάλλονται προκειμένου οι δύο χώρες να συνδράμουν στις επιθετικές και τρομοκρατικές ανάγκες του ΝΑΤΟ.
Επομένως το θέμα της μείωσης των εξοπλισμών καθορίζεται από περισσότερους παράγοντες πέραν από το σημαντικό να υπάρξει ανάμεσα στις δύο χώρες συμφωνία που σέβεται τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Από αυτό το βήμα υπενθυμίζουμε στον ελληνικό λαό, στον τουρκικό λαό, ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουν καθώς η ελληνική και η τουρκική κυβέρνηση βεβαιώνουν ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο οι μεταξύ τους συνομιλίες. Επιβάλλεται άμεση επαγρύπνηση γιατί πάει να κλείσει αρνητικά η υπόθεση του Αιγαίου και του Κυπριακού. Κι αν υπάρξει μια ύφεση στις σχέσεις των δύο χωρών, αυτή θα είναι προσωρινή.
Απορρίπτουμε τις απόψεις και την κινδυνολογία ότι θα απομονωθεί η Ελλάδα αν κάνει προσπάθειες να αντισταθεί, αν επιλέξει να μη συμμετέχει στις επιθετικές ενέργειες σε βάρος των λαών, στο πλιάτσικο που γίνεται σήμερα στα Βαλκάνια. Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα από την ελληνική κυβέρνηση - και δυστυχώς δεν αμφισβητείται επί της ουσίας από άλλα κόμματα - είναι αυτή που οδηγεί την Ελλάδα στο ρόλο του θύτη και ταυτόχρονα στο ρόλο του θύματος.

4. Ο αγώνας για τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού με αφετηρία τη δημοκρατία στους χώρους εργασίας, κατά της κρατικής και ιδιωτικής τρομοκρατίας και καταπίεσης.. Μέτρο και κριτήριο για το πόση δημοκρατία υπάρχει στην Ελλάδα, είναι η δημοκρατία στους εργασιακούς χώρους.
Κριτήριο για μας είναι αν ο εργάτης και η εργάτρια, οι υπάλληλοι μπορούν να βρουν το δίκαιο τους έναντι της εργοδοσίας. Σήμερα η καπιταλιστική εργοδοσία είναι πλήρως ελεύθερη από ορισμένες αναιμικές δεσμεύσεις που είχε στο παρελθόν κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος και τους αναγκαίους ελιγμούς ορισμένων κυβερνήσεων.
Να σηκώσουμε το λαϊκό μας ανάστημα και να μην αφήσουμε την ελληνική κυβέρνηση με ελεύθερα τα χέρια, να υπογράψει την επίσημη και τυπικά, συμμετοχή της στη λεγόμενη επιχείρηση κατά της τρομοκρατίας. Η υπόθεση Οτσαλάν είναι νωπή ακόμα. Η πάλη κατά της τρομοκρατίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πολιτική ταμπέλα των ιμπεριαλιστών με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τη ΣΙΑ, τις ειδικές υπηρεσίες των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών που στοχεύουν να κτίσουν ένα παγκόσμιο μηχανισμό για να τσακίσουν κάθε τι προοδευτικό στον κόσμο, για να βάλουν στο γύψο τα λαϊκά κινήματα, να διαμορφώνουν ένα σύγχρονο βάρβαρο καθεστώς στο εσωτερικό των χωρών.
Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να αντιπαλέψουμε τη Συνθήκη Σένγκεν, που είναι μια έκφραση της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας στην Ευρώπη".

Η αντίληψή μας για το ΜΕΤΩΠΟ, ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ.

Eίναι ΣΥΜΜΑΧΙΑ στο ταξικό - κοινωνικό επίπεδο, ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα.
Στο επίπεδο του κινήματος, ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και τα κινήματα της αγροτιάς και των άλλων μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης, διευρύνεται με τα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, της διανόησης, όλων των εργαζομένων που καταπιέζονται και υφίστανται σκληρή εκμετάλλευση.
Είναι ΣΥΜΜΑΧΙΑ στο πολιτικό επίπεδο, ανάμεσα σε κόμματα, πολιτικές κινήσεις και άλλους σχηματισμούς με πολιτικούς σκοπούς και στόχους. Στηρίζεται και αξιοποιεί κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες που δεν εντάσσονται σε πολιτικούς σχηματισμούς, κατανοούν την ανάγκη του οργανωμένου μαζικού πολιτικού αγώνα.
Το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο είναι Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ, που μπορεί να συνενώσει τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να την εφοδιάσει με πολιτικό σχέδιο ανατροπής της σημερινής κατάστασης, να της δώσει ΔΥΝΑΜΗ για να αντιμετωπίσει την πανίσχυρη πλουτοκρατία και τα κόμματά της, τις επεμβάσεις των διεθνών οργανισμών.

Το Μέτωπο, χωρίς ούτε στιγμή να μειώνει, ούτε κατά το ελάχιστο, την προσοχή και την ευθύνη του για την ανάπτυξη των καθημερινών αγώνων, θα δουλεύει με προοπτική ώστε μέσα από την πάλη να αναδυθεί και να περάσει στην ημερήσια διάταξη το πρόβλημα, από τη λύση του οποίου εξαρτάται η τύχη του λαού μας και η θετική προοπτική της χώρας: Το πρόβλημα της διακυβέρνησης, το πρόβλημα της εξουσίας .

Στο σημείο αυτό ειδικά, φαίνεται η μεγάλη διαφορά της δικής μας πρότασης με προτάσεις συνεργασίας που κατατίθενται μπροστά στο λαό από άλλα κόμματα, ευκαιριακά, προεκλογικά, για λόγους εντυπώσεων ή στενού κομματικού συμφέροντος.
Εμείς δε μιλάμε απλά για μια συνηθισμένη κυβερνητική εναλλαγή, να αλλάξει δηλαδή ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς. Αλλωστε, υπάρχει πολύτιμη σύγχρονη πείρα, που δείχνει ότι κάθε κυβερνητική αλλαγή δε σημαίνει και αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.
Τι άλλαξε, δηλαδή, στην πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας με την πτώση της Θάτσερ και του Μέιτζορ επειδή νίκησε ο Μπλερ;
Τι άλλαξε στη ζωή του γερμανικού λαού επειδή έχασε ο Κολ και κέρδισε ο Σρέντερ με τον Φίσερ;
Μήπως είναι τυχαίο ότι τώρα αρχίζει πιο καθαρά μια μεγάλη συζήτηση στη Γερμανία για έναν νέο συνασπισμό ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία και τη χριστιανοδημοκρατία;
Τι άλλαξε στη ζωή του γαλλικού λαού επειδή ανέβηκε ο Ζοσπέν, και πόσο ο Ζοσπέν έβαλε νερό στο κρασί του επειδή στην κυβέρνηση συμμετέχουν και άλλες δυνάμεις, ανάμεσά τους και το ΓΚΚ;
Τι άλλαξε ο Ντ' Αλέμα στην Ιταλία;

Ας θυμηθούμε ένα πράγμα μόνο, ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ: Πήραν ενεργό μέρος μαζί με την κυβέρνηση Σημίτη στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, κατασκεύασαν μάλιστα από κοινού με τους Κλίντον και Σία τα προσχήματα της βρώμικης επίθεσης.
Οι λαοί της Ευρώπης έχουν ζήσει το κλασικό δικομματικό αστικό πολιτικό σύστημα. Σήμερα, με εξαίρεση ως τώρα την Ελλάδα και τη Μεγάλη Βρετανία, κυριαρχούν κυβερνήσεις συνεργασίας, οι λεγόμενες κεντροαριστερές και της κεντροδεξιάς.
Ξεκαθαρίζουμε τα ζητήματα μπροστά στο λαό. Ο άλλος δρόμος δεν εξασφαλίζεται από μια κυβέρνηση που δε θέλει να πάρει διαζύγιο από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που δε θέλει να χαλάσει το χατίρι της πλουτοκρατίας, που θεωρεί ότι η αντίθεση προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι ουτοπία, ή και δογματισμός.
Ο τόπος μας χρειάζεται μια λαϊκή διακυβέρνηση που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που γνωρίζει ότι κάθε βήμα προς τα εμπρός απαιτεί ΕΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ: Το χτύπημα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.
Δεν απλουστεύουμε τα πράγματα. Η πρότασή μας για το Μέτωπο θα έχει τις δικές της δυσκολίες, με τις εσωτερικές διαφορές που αναπόφευκτα θα υπάρχουν αλλά και τις εξωτερικές επεμβάσεις που επίσης θα οξυνθούν. Αλλά εδώ θα κριθούμε και εμείς και οι όποιοι σύμμαχοι: Πώς τα βγάζουμε πέρα στις δυσκολίες, πώς βρίσκουμε τρόπους να τις αντιμετωπίζουμε χωρίς να βάζουμε σε απειλή τη δυναμικότητα του λαϊκού κινήματος.
Η οικοδόμηση του Μετώπου, έτσι κι αλλιώς, θα αποτελέσει μια νέα σελίδα αναγέννησης και ελπίδας για το λαό. Μια νέα σελίδα πολύτιμης σύγχρονης προσπάθειας και εμπειρίας. Αλλιώς τα πράγματα θα γίνουν πολύ πολύ χειρότερα".

Στο έδαφος των ταξικών αγώνων
" Η συμμαχία που προτείνει το ΚΚΕ δεν απαιτεί συμφωνία στο επίπεδο της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό.
Δεν απαιτούμε δηλαδή να συμφωνήσουν όλοι με τη δική μας θέση, ότι η έκβαση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού αγώνα πρέπει να συνδεθεί με το σοσιαλισμό .
Απαιτούμε - ας μας επιτραπεί να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη - να υπάρξει συμφωνία δράσης που να στρέφεται κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.
Για άλλη μια φορά δηλώνουμε ότι η καθημερινή μας δράση και προσπάθεια έχει ένα στόχο σήμερα: Την οικοδόμηση του Μετώπου. Από αυτήν και μόνο την οπτική αντιμετωπίζουμε τα πλαστά και κυρίως εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης "ΟΝΕ ή χανόμαστε"! Η υπόθεση του Μετώπου καθορίζει τη στάση μας σε όλες τις μεγάλες ή μικρότερες πολιτικές αναμετρήσεις, και στις εθνικές εκλογές όποτε και αν γίνουν.
Για το λαό δεν πρέπει να έχει σημασία, λόγου χάρη, αν στις επόμενες εκλογές θα έρθει πρώτο το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ. Αυτό που έχει σημασία είναι και τα δύο κόμματα να πέσουν όσο γίνεται πιο κάτω. Εχει και θα έχει σημασία η δύναμη του ΚΚΕ, όχι ως εκλογική δύναμη - αυτοσκοπός, αλλά ως στοιχείο που βοηθάει στην πορεία στο κτίσιμο του Μετώπου. Επομένως, το κρίσιμο ζήτημα είναι προς τα πού θα στραφούν οι λαϊκές δυνάμεις που θα γυρίσουν την πλάτη στα κόμματα αυτά .

Εμείς αυτές τις λαϊκές δυνάμεις τις καλούμε να στηρίξουν ολόπλευρα την πολιτική πρόταση για το Μέτωπο, αλλιώς θα χαθεί και άλλος πολύτιμος χρόνος, όπως παλαιότερα με τις πλάνες για τα σκαλοπάτια και τους τρίτους δρόμους.
Από αυτό το βήμα καλούμε να ξεκινήσει μια πιο συστηματική προσπάθεια για το Μέτωπο, από τα κάτω και από τα πάνω, με γνώμονα πάντα ότι το καλύτερο έδαφος για να καρπίσει μια τέτοια μεγάλη, αναγεννητική για το λαϊκό κίνημα, προσπάθεια είναι το έδαφος των ταξικών αγώνων, των κοινωνικών κινημάτων, των συσπειρώσεων.
Εμείς δε θεωρούμε τον εαυτό μας μοναδική και αποκλειστική πηγή πρωτοβουλίας. Σε κάθε βήμα μας θέλουμε τη συμμετοχή του λαού και της νεολαίας, τη γνώμη και την κριτική τους. Είμαστε πρόθυμοι να στηρίξουμε και να ενθαρρύνουμε πρωτοβουλίες άλλων που συμβάλλουν στην υπόθεση του Μετώπου, στη λαϊκή χειραφέτηση από τα διάφορα ψεύτικα εναλλακτικά σενάρια.
Οχι μόνο δε μας φοβίζει η λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια, αλλά αντίθετα τις θεωρούμε σαν λίπασμα για να κτιστεί το Μέτωπο.
Εμείς θέλουμε να συναντηθούμε με όσο γίνεται ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Εξαρτάται και από εμάς αλλά και από όλους εκείνους που δε θα διστάσουν να συζητήσουν μαζί μας και να δράσουν μαζί μας.

Νέοι και νέες,

Δε σας αποχαιρετάμε σήμερα, απλά σας λέμε ότι θα συναντηθούμε αύριο και μεθαύριο, στη λεωφόρο του καθημερινού αγώνα, εκεί που υπάρχει η ελπίδα και ο πόθος για μια καλύτερη ζωή. Ο κόσμος που ζούμε μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει".