Το εμπορικό έλλειμμα όλων των Βαλκανικών χωρών με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εκτιναχθεί, όπως επίσης το εξωτερικό τους χρέος. Το ΑΕΠ, η βιομηχανική και αγροτική παραγωγή υπολείπονται παντού ακόμα και του επιπέδου της 10ετίας του ΄70. Η επίσημη ανεργία κυμαίνεται από 22%-45%, οι μισθοί είναι δεκάδες φορές πιο χαμηλοί από το επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η κυρίαρχη εικόνα της περιοχής με εξαίρεση τη Σερβία και τη Σλοβενία. Ταυτόχρονα ευθύνες έχουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα που υιοθέτησαν, στήριξαν και συμφώνησαν με την πολιτικές του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, καθώς και του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις χώρες αυτές.
Ταυτόχρονα σημειώνεται τεράστια συσσώρευση πλούτου στα χέρια μιας μικρής ομάδας καπιταλιστών, σε διαπλοκή και εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο και τα κέντρα του ιμπεριαλισμού. Αυτοί είναι που πρωτοστατούν στην πίεση των κυβερνήσεων για αντιδραστικά μέτρα. Η ιδιωτικοποίηση στη βιομηχανία έχει προχωρήσει στο 40-50%, ενώ στο εμπόριο και στην αγροτική οικονομία στο 90%, με αποτέλεσμα να ενταθεί το μεταναστευτικό ρεύμα. Μειώνονται όλο και πιο πολύ οι όποιες αντιστάσεις υπήρχαν, ιδιαίτερα στη Γιουγκοσλαβία, απέναντι στις πιέσεις του ΔΝΤ και εξ αιτίας των δυσκολιών που έφεραν οι κυρώσεις. Όλο και πιο πολύ οι χώρες πέφτουν στις πιέσεις και εξαρτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.