Η συζήτηση για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές αναζωπυρώνεται καθημερινά από τον αστικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό. Διάφοροι που δρουν ως "μεσσίες" περιτρέχουν τα κανάλια και μιλάνε επί παντός επιστητού. Αυτοί δεν κάνουν άλλο τι, από το να προωθούν την κυρίαρχη αντίληψη, που έρχεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και υλοποιείται από την κυβέρνηση, βοηθούμενη από τη ΝΔ και το ΣΥΝ, αποφεύγοντας να μπουν στην ουσία των προβλημάτων.
Αυτοί, τη δουλιά τους κάνουν. Τα ΜΜΕ τους προβάλλουν έχοντάς τους στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αφού με αυτόν τον τρόπο προωθούν την πολιτική που υποστηρίζουν.
Το ζητούμενο είναι τι κάνουν οι κομμουνιστές, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που έχουν άλλη αντίληψη για το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ), αλλά και διαφορετική άποψη για τη ζωή, την κοινωνία, τις εξελίξεις.
Απέναντι στα "αλαλάζοντα τύμπανα" της συναίνεσης, της υποταγής, της ιδιωτικοποίησης, της κοινωνικής απομόνωσης, οι κομμουνιστές αντιπαραθέτουν την αντίληψή τους για τον άνθρωπο, για τη ζωή του, για τη δουλιά και τη μόρφωσή του, για τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία του, για την κοινωνική αλληλεγγύη. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Πρώτο. Εδώ και ένα χρόνο περίπου ο κ. Σημίτης υποστήριξε ότι οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές αποτελούν μια σημαντική πολιτική μάχη, που το αποτέλεσμά της θα επιδιώξει να το εμφανίσει ως στήριξη του λαού στην πολιτική του. Στην πορεία προς τις εκλογές και για την επιτυχία του κυβερνητικού κόμματος, άρχισαν να διαθέτουν κονδύλια σε διάφορες περιοχές της χώρας για την επίτευξη αυτού του στόχου. Παράλληλα, χρησιμοποιούν το ρουσφέτι, τους διορισμούς, τους εκβιασμούς και γενικότερα την αθλιότητα που ονομάζεται πελατειακές σχέσεις. Ταυτόχρονα, αποπροσανατολίζουν το λαό με τη μεγαλύτερη υποκρισία για τις προθέσεις τους. Μιλάνε για "τοπικές κοινωνίες", για δημοκρατία, για συμμετοχικές διαδικασίες και επιβάλλουν θέσεις και λύσεις από τα πάνω για πρόσωπα και επιλογές. Και όταν οι λεγόμενες τοπικές κοινωνίες αντιδρούν, τότε χαρακτηρίζονται, ακόμα και τα στελέχη τους "λαϊκιστές", "καθυστερημένοι", "επηρεαζόμενοι" από τους κομμουνιστές κλπ.
Στη λογική της "κεντροαριστεράς", το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να δεσμεύει ανθρώπους στην αντίληψή του, με το προσωπείο της δήθεν προοδευτικότητας και της "αριστεράς". Με τα διπλά ψηφοδέλτια θα επιδιώξει να καταγραφεί η διαμαρτυρία εσωτερικά και να συγκρατηθεί, να απορροφηθεί η δυσαρέσκεια από την αντιλαϊκή του πολιτική γενικά και ειδικότερα στην ΤΑ.
Δεύτερο. Η ΝΔ δίνει τη μάχη κυρίως για τις νομαρχίες, χωρίς να υποτιμά τη δουλιά για τους δήμους. Εχει, ουσιαστικά την ίδια πολιτική με το ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτή καθορίζεται από τη λογική της συναίνεσης, την πολιτική που απορρέει από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, από την πρακτική της "νέας τάξης πραγμάτων". Σε μερικούς δήμους συνδιοικεί με το ΠΑΣΟΚ (από θέσεις αντιδημάρχων) και φαίνεται ότι προσανατολίζεται σε ανοίγματα προς "συγγενείς" π. χ. με την ΠΟΛ. ΑΝ.
Τρίτο. Ο ΣΥΝ εκτιμά ότι η συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1994 πήγε πολύ καλά. Οι εκπρόσωποί του εξυπηρέτησαν την πολιτική της κυβέρνησης και συχνά υπερακόντιζαν. Σήμερα στα πλαίσια της "κεντροαριστεράς" επιδιώκει γενικότερη συμφωνία μαζί του στους βασικούς δήμους και νομαρχίες, με σκοπό να ωφεληθεί με θέσεις ορισμένων δημάρχων στο Λεκανοπέδιο και μερικούς σε πόλεις της επαρχίας. Ενδεχομένως να έχει δημάρχους, όχι όμως και πλειοψηφία στα Δημοτικά Συμβούλια. Αυτή θα ανήκει στο συνεταίρο του, στο ΠΑΣΟΚ.
Τέταρτο. Το κύριο για τους κομμουνιστές, μέλη και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι η δράση των δυνάμεων που έχουν άλλη αντίληψη για την ΤΑ, που είναι μια υπολογίσιμη δύναμη. Οχι μόνο λόγω του αγωνιστικού παρελθόντος, αλλά και της σημερινής μαχητικής διεκδικητικής, παρουσίας.
Η άλλη αντίληψη για την Αυτοδιοίκηση δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά εντελώς συγκεκριμένη πρακτική και στάση. Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε την πόλη, την κοινότητα, το δήμο, τη νομαρχία ως σύνολα οικιστικά και μόνον. Δεν είναι για μας το κύριο τα κτίρια, οι δρόμοι και οι κήποι, εάν και εφόσον υπάρχουν. Πριν απ' όλα και κυρίως για μας είναι οι άνθρωποι, η ζωή και η δράση τους. Για μας το όποιο έργο, η όποια επιλογή κρίνεται από το κατά πόσον εξυπηρετεί και με ποια προτεραιότητα τα προβλήματα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Οι άνθρωποι και η ελευθερία τους δεν είναι για μας αφηρημένες έννοιες. Η ελευθερία για παράδειγμα έχει και μια σημαντικότατη διάσταση κι αυτή είναι η οικονομική. Δεν είναι ελεύθερος ο άνθρωπος, όταν είναι άνεργος. Ποια ελευθερία έχει ο νέος, όταν δεν μπορεί να σπουδάσει; Πόσο ελεύθερος είναι ο νέος, όταν βγαίνει με εφόδια στη ζωή και το καπιταλιστικό σύστημα και οι διαχειριστές του, του κλείνουν τις πόρτες; Ποια ελευθερία έχει να απολαύσει την ομορφιά, με άδειο στομάχι;
Και στο χώρο της ΤΑ ενδιαφερόμαστε για τον άνθρωπο, όχι με τη γενική έννοια. Αλλά με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Τον εργαζόμενο και τα προβλήματά του. Με τον άνεργο που ψάχνει να βρει δουλιά και ορισμένοι δήμαρχοι του πουλάνε ψεύτικες ελπίδες μέσα από τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να περάσουν και μέσω των ανέργων την κατάργηση των υφισταμένων εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών συμβάσεων, των κοινωνικών ασφαλίσεων. Να καταργήσουν κάθε κατάκτηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Είναι φανερό ότι αυτοί οι δήμαρχοι και νομάρχες, που υλοποιούν αυτές τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης, δεν έχουν σχέση με τους αιρετούς που βρίσκονται μαζί με το λαό και μάχονται για την επίλυση των προβλημάτων του σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
Πέμπτο. Τα προβλήματα της νεολαίας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντός μας. Στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ πάντα ήταν ενταγμένοι νέοι εργάτες, άλλοι και νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές και σπουδαστές. Αυτή η συμμετοχή και η δράση των νέων στις Δημοτικές Κινήσεις που δρουν οι κομμουνιστές, βοηθάει νέους ανθρώπους να γνωριστούν με το χώρο, αλλά και δίνει μια άλλη αίσθηση και ζωντάνια. Οι νέοι υποψήφιοι επικοινωνούν καλύτερα με νέους ανέργους, εργαζόμενους, μαθητές και φοιτητές. Επειδή τα προβλήματα της νεολαίας είναι πολλά, οι δυνάμεις της συναίνεσης τα εκμεταλλεύονται, για να κερδίσουν ψήφους από τους νέους. Τα θέματα του αθλητισμού, του πολιτισμού, της ψυχαγωγίας, μαζί με τα καίρια ζητήματά τους, που είναι η ανεργία, η μόρφωση και η απασχόληση, η πάλη κατά των ναρκωτικών συνολικά και ειδικά ενάντια στο διαχωρισμό τους, βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής των Κινήσεων.
Έκτο. Η δράση μας δεν είναι καινούρια. Εχουμε μια πλούσια εμπειρία, που έρχεται από μακριά. Αγωνιζόμαστε για τον άνθρωπο. Διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις συγκρότησης ενός αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, στην προοπτική της σοσιαλιστικής αλλαγής της κοινωνίας. Αυτή την πορεία δεν την περπατάμε και ούτε θέλουμε να τη βαδίσουμε μόνοι μας. Παλεύουμε για τον άνθρωπο σημαίνει για μας ότι πριν απ' όλα και κυρίως συζητάμε με τους ανθρώπους. Και το πιο βασικό, αφουγκραζόμαστε τις γνώμες και τις αγωνίες τους. Τους βρίσκουμε στο εργοστάσιο, στο γιαπί, στο γραφείο, στο χωράφι, στη δουλιά, στο καφενείο, στο σπίτι και συζητάμε για όλα τα προβλήματα που τους απασχολούν. Από το μεροκάματο, από την πρόοδο των παιδιών τους στο σχολείο, από την έλλειψη κοινωνικών παροχών, που είναι υποχρέωση του κράτους, από τους φόρους και τα υπέρογκα δημοτικά τέλη που επιβάλλει ο δήμαρχος, μέχρι τα θέματα του πολέμου και της ειρήνης, τις επεμβάσεις των Αμερικανοευρωπαίων στην περιοχή μας, μέχρι τη νέα δομή του ΝΑΤΟ. Προβλήματα, που η αστική αντίληψη προσπαθεί να τα διαχωρίζει από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για όλα και τους απασχολούν όλα.
Εβδομο. Το κύριο είναι οι Δημοτικές Κινήσεις να καταπιάνονται με όλα τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα, αλλά και με τα ευρύτερης σημασίας, όπως είναι η ανεργία, η αγροτική παραγωγή, η πολιτική της λιτότητας, της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της ειρήνης και εθνικής ανεξαρτησίας, των επιπτώσεων από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, της Συμφωνίας Σένγκεν κλπ. κλπ. Αυτή η δράση δημιουργεί τις προϋποθέσεις να προσεγγίσουν, να ενταχθούν και δραστηριοποιηθούν στις Κινήσεις άνθρωποι που έχουν αγωνιστική δράση στο κίνημα. Ταυτόχρονα κατανοείται ότι κανένα πρόβλημα δε βρίσκεται έξω από μια συνολική αντίληψη.
- Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, της αγροτιάς, της νεολαίας, δεν μπορεί να μη στηρίζονται από τους αγωνιστές υποψήφιους. Οι Κινήσεις αναπτύσσουν δημιουργικές σχέσεις με συνδικάτα και άλλες οργανώσεις των εργαζομένων, των επαγγελματοβιοτεχνών, μικρεμπόρων και συνταξιούχων.
Οι Κινήσεις συσπειρώνουν στο χώρο τους όλους όσοι μπορεί να βοηθήσουν και να τις συνδράμουν με οποιονδήποτε τρόπο. Αναπτύσσουν την αντίληψη της δουλιάς του μυρμηγκιού, άνθρωπο τον άνθρωπο, δουλιά που φέρνει αποτελέσματα.
Υπάρχουν ομάδες ανθρώπων, που διαχωρίζουν τη θέση τους από την πολιτική πρακτική των κομμάτων τους για την ΤΑ. Θα ήταν ωφέλιμο να συζητήσουμε και να δράσουμε μαζί τους.
Υπάρχουν δραστήριοι αγωνιστές, που παλέψαμε μαζί κατά του "Καποδίστρια" με την ευρύτερη λογική που προβάλλαμε. Συζητάμε μαζί τους την αντίληψή μας για την Αυτοδιοίκηση κι όχι στη στενή λογική της "αντικαποδιστριακής" αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Οι εκλογές αποτελούν μια ακόμα αφορμή για άπλωμα της δουλιάς της κομματικής οργάνωσης, για επαφή με περισσότερους ανθρώπους. Η αξιοποίηση της θετικής εμπειρίας αξίζει να γενικευτεί. Χιλιάδες άνθρωποι θα συμφωνήσουν με τη θέση μας ότι δε δεχόμαστε τα κοινωνικά αγαθά, η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια κλπ. να γίνουν εμπόρευμα. Οτι παλεύουμε να μη γίνει το ιδιωτικό κέρδος κυρίαρχο σε βάρος του συλλογικού συμφέροντος. Αν μάλιστα δίνουμε πιο απλά και πιο καθημερινά το περιεχόμενο αυτών των θέσεων, τότε θα έχουμε χιλιάδες νέους αγωνιστές στην προσπάθειά μας να κάνουμε αυτές τις θέσεις πράξη.
Απέναντι στα "αλαλάζοντα τύμπανα" της συναίνεσης, της υποταγής, της ιδιωτικοποίησης, της κοινωνικής απομόνωσης, οι κομμουνιστές αντιπαραθέτουν την αντίληψή τους για τον άνθρωπο, για τη ζωή του, για τη δουλιά και τη μόρφωσή του, για τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία του, για την κοινωνική αλληλεγγύη