Το θέμα της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, η λεγόμενη άμυνα και ασφάλεια της Ευρώπης

Όλες οι τελευταίες συνθήκες που έχουν υπογραφεί στα πλαίσια της ΕΕ και οι παράλληλες συνθήκες και ειδικές αποφάσεις του ΝΑΤΟ στηρίζονται σε μια βασική αρχή, ότι μια χώρα μόνη της δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις και να διαχειριστεί μεγάλα προβλήματα που την αφορούν, αν αυτές οι επιλογές δεν είναι ακριβώς μέσα στα πλαίσια των αποφάσεων των διεθνών οργανισμών. Ακόμα και για θέματα άμυνας και ασφάλειας δεν μπορεί να κάνει την δική της επιλογή, ακόμα και αν οι διεθνείς οργανισμοί δεν την καλύπτουν. Ακόμα και αν μια χώρα μέλος του ίδιου οργανισμού την απειλεί.

Η ελληνική κυβέρνηση μας λέει το γνωστό παραμύθι ότι και η ελληνική ασφάλεια και άμυνα καλύπτεται είτε από το πλαίσιο της ΕΕ είτε του ΝΑΤΟ. Τι είδους ασφάλεια γνωρίζουμε, στα φλεγόμενα Βαλκάνια, στο διαμελισμένο Αιγαίο, στη διχοτομημένη Κύπρο, στην περίφημη συμφωνία Ντέυτον κ.λ.π.

Με τις αναπροσαρμογές στην συνθήκη του Άμστερνταμ και τις αποφάσεις της ΔΕΕ έχει αποφασισθεί ότι η άμυνα της Ευρώπης θα διαφυλάσσεται από στρατιωτικές δυνάμεις που τελικά θα βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του ΝΑΤΟ που αναγορεύεται ο μηχανισμός διαχείρισης των κρίσεων.

Ρωτάμε από ποιόν κινδυνεύει η ασφάλεια και ή άμυνα της Ευρώπης; Όλα τα ντοκουμέντα που έχουν ψηφισθεί δείχνουν ότι η αντίληψη που πρυτανεύει είναι μια : Η Ευρώπη κινδυνεύει από τους λαούς που την κατοικούν, από τους λαούς των γειτονικών ηπείρων. Γι΄ αυτό και όλα τα μέτρα για την ασφάλεια και την άμυνα που παίρνει η Ευρώπη είναι μέτρα στρατιωτικών επεμβάσεων και μηχανισμών καταστολής, όπως η ΣΕΝΓΚΕΝ.

Η ΕΕ δεν αφαιρεί κυριαρχικά δικαιώματα μόνο στα θέματα της άμυνας και της ασφάλειας, αλλά και στον τομέα της οικονομίας.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αφαιρούν από τα χέρια μιας κυβέρνησης σημαντικούς μοχλούς παρέμβασης, στην περίπτωση που θέλει να χρησιμοποιήσει είτε προς όφελος του λαού είτε έστω για μια διάχυση των συνεπειών της κρίσης.

Τέτοιου τύπου εκχωρήσεις σήμερα δεν συναντούν αντιρρήσεις , κυρίως από την ελληνική πλουτοκρατία, και κατά συνέπεια από τα κόμματα που την υπηρετούν. Ελπίζουν όλοι στο αντάλλαγμα από τη λεία των κερδών που αποσπώνται από ευρύτερες πια περιοχές, ακόμα και από την άλλη άκρη της γης σε βάρος βεβαίως όλων των λαών.Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν χάνει και τι η ελληνική ολιγαρχία από την διεθνή κερδοσκοπία, αλλά κυρίως τι χάνουν οι λαοί και ο ελληνικός.

Η απάντηση στην ΟΝΕ είναι το ενιαίο ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Η παγκοσμιότητα των προβλημάτων, η παγκοσμιότητα των αντιλαϊκών συνταγών δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά το γεγονός ότι στις αντίστοιχες χώρες εξουσιάζουν και κυβερνούν οι δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου. Ενας λόγος παραπάνω για να βρούν οι λαοί τη δική τους παγκόσμια συνταγή.

Στην παγκοσμιότητα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, να αντιταχθεί η παγκοσμιότητα της δράσης και της αντεπίθεσης των εργαζομένων.

Το ότι τα προβλήματα είναι παγκόσμια δεν είναι λόγος για να μην αντιδρά και να μην αντιστέκεται ο λαός στη χώρα του, όταν μάλιστα η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία έχει πέσει πάνω του, για να του αφαιρέσει και το τελευταίο ψίχουλο.

Ενιαίο Μέτωπο Πάλης που δεν περιορίζεται στην άμυνα, όσο και αν αυτή έχει μεγάλη σημασία σήμερα που προωθούνται βαθιές αλλαγές, αλλά αντεπιτίθεται, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για αλλαγή πολιτικής , που σημαίνει αλλαγή βάρδιας στην εξουσία προς όφελος των λαϊκών δυνάμεων που έχουν να νικήσουν τα μονοπώλια και τους φορείς τους. Στο δρόμο αυτό μπορεί να υπάρξουν κατακτήσεις μερικότερες ή σημαντικότερες, ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης, που θα γίνουν στέρεες και βιώσιμες αν ο λαός προχωρήσει τον αγώνα του νικηφόρα ως το τέλος.

Μέτωπα συσπείρωσης, συμπαράταξης και αγώνα

Ιδιωτικοποιήσεις. Εργασιακές σχέσεις. Τομέας κοινωνικών υπηρεσιών.

Η σημασία της πάλης κατά της πώλησης στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην ελληνική πλουτοκρατία.

Παιδεία, Υγεία.

Κατά του ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, της νέας τάξης πραγμάτων που υλοποιείται και από την ΕΕ.

Δημοκρατία, συνδικαλιστικές, πολιτικές ελευθερίες, εργατικά δικαιώματα στους χώρους δουλειάς.

Ανασύνταξη, ανασυγκρότηση συνδικαλιστικού κινήματος, κοινωνικές συμμαχίες εργατοϋπαλλήλων, αγροτιάς, μικρομεσαίων, κοινωνικών κινημάτων νεολαίας, γυναικών, φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Βαλκάνια απόκρουση επεμβάσεων.

Ειδικό ζήτημα η πάλη κατά των στρατιωτικών πολυεθνικών δυνάμεων, ταγμάτων ασφαλείας του ΝΑΤΟ.

Προηγούμενη σελίδα