Ο υποκινητής
Η αιτία που «υποκίνησε» τις κινητοποιήσεις είναι η γενικότερη κρίση στην παιδεία, η συσσώρευση προβλημάτων σε όλο το «σώμα» της. Καταντήσατε την παιδεία όπως την καταντήσατε και τώρα ζητάτε και τα ρέστα, όπως κάνετε και για τα ελλείμματα και τα χρέη, την κακοδιαχείριση σε ορισμένες κρατικές επιχειρήσεις. Το ίδιο παραμύθι , τα ίδια μέτρα κατά των εργαζομένων, λύκοι οι αγωνιστές, πρόβατα εσείς και η πολιτική σας.
Χαμένες ώρες στην παιδεία υπάρχουν, είτε είναι ανοικτά , είτε κλειστά τα σχολεία. Αυτό οφείλεται στην κατάσταση της ΠΑΙΔΕΙΑΣ και στους νόμους που την χειροτερεύουν.
Δεν σας ανησυχούν τα κλειστά σχολεία. Αυτό που σας φοβίζει είναι ότι η νεολαία αρχίζει να χειραφετείται από τα ψέματα και τις κοροϊδίες σας. Φοβάστε τις κινητοποιήσεις γιατί αυτές αποτελούν με τα σημερινά δεδομένα το βαρόμετρο για την ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών και το επίπεδο της δημοκρατίας.
Ο υπουργός παιδείας γενικεύει ορισμένα περιστατικά που αποτελούν στην πλειοψηφία τους στημένες προβοκάτσιες και μιλά για άθλια σχολεία. Τα σχολεία είναι σε άθλια κατάσταση εξ αιτίας της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΝΑΕ ( Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων) κατήγγειλε την κυβέρνηση για την περικοπή το 1998 κατά 51% των επιχορηγήσεων για την σχολική στέγη, πράγμα που δεν είναι άσχετο και με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΚ. Επισυνάπτω στα πρακτικά την σχετική σελίδα.
Τώρα με την ευκαιρία των κινητοποιήσεων θυμηθήκατε και τα ναρκωτικά, ότι τάχα μπαίνουν μέσα στα σχολεία με το δήθεν χάος που δημιουργούν οι κινητοποιήσεις. Ποιος τα λέει αυτά; Μια κυβέρνηση που ανέδειξε υπουργούς που δεν διστάζουν χάριν προφίλ να υπερηφανεύονται γιατί κάποτε κάτι δοκίμασαν ως νέοι. Τα λέει αυτά μια κυβέρνηση με υπουργούς που ανερυθρίαστα βγαίνουν ανοικτά και καμαρώνουν με τις προτάσεις τους να καλλιεργείται το χασίς στις γλάστρες των σπιτιών.
Σπινθήρας των κινητοποιήσεων αποδείχθηκε η λεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που όχι μόνο δεν δίνει απάντηση στα χρόνια προβλήματα, αλλά προχωρά σε μια νέα μεγάλη αναπροσαρμογή που μετατρέπει την παιδεία σε μοχλό ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, σε βασικό μοχλό όλων των αναδιαρθρώσεων που παραδίδουν τον κοινωνικό τομέα πλήρως στο μεγάλο κεφάλαιο. Τέλος τα μέτρα της παιδείας στοχεύουν στην διαπαιδαγώγηση ραγιάδων και υποτελών σε μια αντιδραστική ταξική πολιτική που σημαδεύεται από την συγκέντρωση του πλούτου από την μια σε λιγότερα χέρια, και στη φτώχεια σε πολύ περισσότερους από κάθε άλλη φάση της μεταπολεμικής περιόδου.
Τέλος πιστεύουμε ότι η στάση της μαθητικής και γενικότερα της σπουδάζουσας νεολαίας καθορίζεται και από το σύνολο των παραγόντων της ζωής τους, την αρνητική πορεία του βιοτικού επίπεδου και των δικαιωμάτων των γονιών τους. Οι κινητοποιήσεις εκφράζουν γενικότερη αγανάκτηση και δυσαρέσκεια παιδιών που ανήκουν σε λαϊκά στρώματα, δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα παιδιά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Ο πολιτικός χαρακτήρας του προβλήματος
Λέγεται από την κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι η παιδεία είναι εθνικό πρόβλημα, ότι τάχα δεν σχετίζεται με την ιδεολογία και την πολιτική, με ταξικά συμφέροντα. Είναι ψέμα και παραπλάνηση ή επικίνδυνη αυταπάτη. Είναι μύθος και απάτη. Γιατί σήμερα σώνει και καλά πρέπει να ξεχάσουμε την μάχη που δόθηκε στη χώρα μας για το γλωσσικό ζήτημα; Ο εκπαιδευτικός αγώνας είναι πολιτικός , καλύτερα λοιπόν να μιλήσουμε με όρους αντικειμενικούς και όχι με φανταστικές απόψεις.
Τα οικονομικά προβλήματα της παιδείας δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Αναμφισβήτητα συνιστούν στοιχείο οξυμένης κρίσης, όχι όμως και το μοναδικό πρόβλημα. Αν και έχουμε στην πρώτη γραμμή των αιτημάτων μας την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης στο 15%, δεν μένουμε μόνο εκεί, γιατί το καθαρά οικονομικό δεν αποτελεί και τον μοναδικό κρίκο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της παιδείας. Το θέμα είναι ποια παιδεία, για ποια κοινωνία. Από την άποψη αυτή μας ενδιαφέρει και το περιεχόμενο των σπουδών, ποια θα είναι η θέση στην κοινωνία του νέου και της νέας που αποφοιτεί, μας ενδιαφέρουν οι ταξικοί φραγμοί που υπάρχουν στην παιδεία, οι οποίοι αναπαράγουν και οξύνουν τους ταξικούς διαχωρισμούς που υπάρχουν στην κοινωνία.
Άρα το θέμα δεν λύνεται γενικά με ένα διάλογο και διακομματική συνεννόηση, εκτός αν λυθεί με συνεννόηση ανάμεσα σε αυτούς που συμφωνούν στη μια ή την άλλη κατεύθυνση της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής ζωής
Το ΚΚΕ δεν αποκλείει εξ ορισμού τον διάλογο, όταν αυτός γίνεται με πραγματικούς όρους, στην κατάλληλη στιγμή. Έγκαιρα το κόμμα μας παίρνει μέρος και εξαντλεί κάθε δυνατότητα να επιδράσει θετικά σε αποφάσεις. Σήμερα στην πρώτη γραμμή δεν είναι ο διάλογος αλλά οι συγκεκριμένες, αποφασισμένες επιλογές της κυβέρνησης, και η στάση των άλλων κομμάτων. Με την έννοια αυτή , έτσι όπως προβάλλεται το θέμα του διαλόγου, αποτελεί αποπροσανατολισμό και παραπλάνηση.
Επειδή δεν πάσχουμε από το διάλογο και την κατάθεση προτάσεων, επειδή έχουμε βασικές αντιρρήσεις με την όλη δομή, λειτουργία και αποστολή του ΕΣΥΠ, επειδή υπερασπιζόμαστε και διεκδικούμε σαν πολιτικό κόμμα την αναβάθμιση ουσιαστικά του διαλόγου εκεί που ουσιαστικά παίρνονται οι αποφάσεις, στο Κοινοβούλιο και στις αρμόδιες Κοινοβουλευτικές επιτροπές, και επειδή δεν συμμεριζόμαστε την άποψη, τις ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να δοθεί διέξοδο από το ΕΣΥΠ, σ΄ αυτή τη φάση του αγώνα, γι’ αυτό δεν παίρνουμε μέρος σ΄αυτό, χωρίς να παύουμε να δημοσιοποιούμε υπεύθυνα τις απόψεις μας.
Η απόσυρση του νόμου και η κατάργησή του είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση. Δεν διορθώνεται ούτε με την λιγότερη ύλη, ούτε με τις πιο ελαφρές εξετάσεις. Το θέμα δεν είναι να γίνει ένας προσωρινός ελιγμός για να περάσει ο νόμος στη γενική του κατεύθυνση
Με τα σημερινά δεδομένα εμείς θεωρούμε ότι διαγράφονται θετικές προϋποθέσεις αντιμετώπισης ή άμβλυνσης ορισμένων προβλημάτων μόνο όταν το θέμα ΠΑΙΔΕΙΑ γίνει άμεση υπόθεση της πάλης όλων όσων θίγονται, κυρίως της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όλου του Λαού και της νεολαίας, του συντονισμένου αγώνα τους, ενός ευρύτερου Λαϊκού Μετώπου πάλης. Δεν έχουν εξαντληθεί τα όρια της αντίθεσης και της πίεσης, οι μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις απλώς άνοιξαν το θέμα.
Η ριζική αντίθεση σε ένα εκπαιδευτικό νόμο, η θέση για κατάργησή του έχει επαληθευτεί αρκετές φορές στο κίνημα παιδείας. Αλίμονο να μη μπορεί το λαϊκό κίνημα να ζητά από μια κυβέρνηση να πάρει πίσω ένα νόμο της. Η αστική δημοκρατία, που στο όνομά της πίνετε νερό, δεν το αποκλείει. Αυτό που το αποκλείει είναι τα συμφέροντα της καπιταλιστικής αγοράς που περιφρουρείτε εσείς και τα διαφυλάσσετε.
Αν τελικά δεχθούμε όλοι - εμείς δεν το κάνουμε- σαν δεδομένο ένα νόμο, τότε ουσιαστικά βάζουμε ταφόπλακα στα όνειρα και στα οράματα του λαού. Με τον αγώνα περιορίζεις συνέπειες, δεν νομιμοποιείς μια αρνητική κατάσταση, βάζεις σοβαρές υποθήκες για το άμεσο μέλλον. Αν σήμερα κινηθούν τα πράγματα σε μια τέτοια κατεύθυνση, αν διασφαλιστεί η μέγιστη λαϊκή συσπείρωση και σταθερή αντίδραση στο νόμο, δεν είναι καθόλου εξωπραγματικό να περιορισθούν οι αρνητικές συνέπειες, να ανοίξει ο δρόμος για καλύτερες μέρες όχι μόνο στην παιδεία αλλά και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Το θέμα δεν είναι να κλείσει η σελίδα του αγώνα για να μη χάνονται ώρες. Το θέμα αυτό μπορεί να είναι υπαρκτό, αλλά μόνο υποκριτικά το λέτε, για να διασφαλίσετε την άνευ όρων υποταγή της νεολαίας, προκειμένου να την αντιπαραθέσετε και να την φέρετε σε σύγκρουση με τους γονείς της. Κανένα δικαίωμα στην παιδεία δεν χαρίστηκε, κατακτήθηκε με αγώνες.
Eίναι γκαιμπελισμός να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι το ΚΚΕ θέλει να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, και να μην αλλάξει τίποτε.
Και εμείς και η κυβέρνηση, θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα, μόνο που έχουμε ριζικά διαφορετική άποψη και πολιτική για το τι σημαίνει αλλαγή.
Μήπως είναι οπισθοδρομικό το αίτημα για κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής παιδείας από την προσχολική αγωγή μέχρι τα μεταπτυχιακά, μέχρι όλες τις μορφές παρεχόμενης παιδείας και σε όλες τις ηλικίες;
Είναι οπισθοδρομικό να υποστηρίζει το ΚΚΕ ότι σε μια εποχή έκρηξης των γνώσεων και της πληροφόρησης το υποχρεωτικό σχολείο πρέπει να γίνει 12χρονο; Είναι οπισθοδρομικό να υποστηρίζουμε ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν σήμερα ανάγκη από μεγαλύτερο όγκο γνώσεων αλλά και μεγαλύτερη ικανότητα κριτικής επεξεργασίας και προσανατολισμού; Είναι οπισθοδρομικό να καταγγέλλουμε την κυβέρνηση ότι για τους πολλούς, δηλαδή για τα παιδιά της εργατικής τάξης, την αυριανή απασχολήσιμη και αναλώσιμη «μαστοράντζα» ζητά να ολοκληρώνουν την μόρωση στα 9 χρόνια, ενώ για κάποιους άλλους στα 12 και μέσα από μια άλλη βαθμίδα;
Είναι οπισθοδρομικό να υποστηρίζουμε ότι το δεύτερο κλαδευτήρι σε βάρος των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων θα λειτουργεί μέσα στα Πανεπιστήμια, για εκείνα τα παιδιά δηλαδή που με απίστευτες θυσίες των γονιών τους θα καταφέρουν να περάσουν στην αντίπερα όχθη, αλλά θα «πνιγούν» στο πρώτο, ή δεύτερο έτος σπουδών;
Τρία παραδείγματα της λογικής της κυβέρνησης που μετατρέπει το μαύρο σε άσπρο
Τα περί παιδείας «ανοικτών θυρών και ελεύθερης πρόσβασης»
Το σύνολο της πολιτικής που ακολουθείται δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί, ωστόσο ορισμένα πράγματα είναι πασίδηλα. Εμείς με όλη την ευθύνη λέμε ότι η παιδεία θα κλείσει για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, όχι μόνο στο επίπεδο των ΑΕΙ αλλά και των Λυκείων.
Τα τελευταία χρόνια 40.000 παιδιά αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν το Λύκειο και τα ΤΕΕ. Για το ζήτημα αυτό κουβέντα, κανένας απολογισμός δεν γίνεται από την πλευρά της κυβέρνησης. Σκεφθείτε τι έχει να γίνει από εδώ και εμπρός.
Ο υφυπουργός Παιδείας κ. Ανθόπουλος καλά θα κάνει να μη κραυγάζει ότι γίνεται παραπληροφόρηση όταν οι αγωνιζόμενοι μαθητές φωνάζουν ότι σήμερα αποφοιτούν από το Λύκειο 120.000 μαθητές , τους οποίους η κυβέρνηση προτίθεται μέσα από τις εξετάσεις του Ενιαίου Λυκείου να μειώσει στις 75.000-80.0000! Τα δήθεν ψεύτικα στοιχεία τα δίνει το ίδιο το υπουργείο Παιδείας στο φυλλάδιο «ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 2000» , στο οποίο λέει επί λέξει : « Toν Ιούνιο του 1996 οι τελειόφοιτοι της Γ΄ Λυκείου ήταν περίπου 120.000. Από αυτούς στις Γενικές Εξετάσεις έλαβαν μέρος 85.000 ενώ, λόγω των αποφοίτων των παρελθόντων ετών, το σύνολο των υποψηφίων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ήταν 150.000». Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνονται και για τους αποφοίτους του επόμενου σχολικού έτους, από τα στοιχεία του Τμήματος Επιστημονικών Ερευνών και Στατιστικής του υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με τα οποία οι απόφοιτοι του Λυκείου τον Ιούνη του 1997 ήταν 115.732.
Ο αριθμός 75.228 είναι ο αριθμός μόνο όσων ήταν υποψήφιοι στις Γενικές Εξετάσεις από τις δέσμες και όταν επικαλείται αυτόν τον αριθμό δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώνει ότι το «νέο» ταξικό Λύκειό τους απευθύνεται μόνο σε ορισμένους από όσους λογαριάζουν να συνεχίσουν σπουδές στα Πανεπιστήμια. Το ερώτημα όμως που για άλλη μια φορά επανέρχεται αμείλικτο, είναι ποιος τελικά ψεύδεται και παραπληροφορεί;
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι το 2000 οι μισοί από τους 125.000 μαθητές θα απορριφθούν ή θα εγκαταλείψουν το λύκειο ως δήθεν ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Το πιο σημαντικό, για το οποίο θα επανέλθουμε και παρακάτω πιο συγκεκριμένα είναι ότι με το νέο σύστημα η κυβέρνηση επιδιώκει να εξασφαλίσει μόρφωση και κατάρτιση για τον υποταγμένο στην μοίρα του «απασχολήσιμο». Αν ήθελε την ανοικτή μόρφωση τότε μπορούσε να καθιερώσει το 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο, και όχι το ταξικό εξεταστικό σύστημα που προοδευτικά θα μειώσει τους επιθυμούντες να φθάσουν ως τα ΑΕΙ.
Αν δεχθούμε ότι μπορεί να γίνει αυτό που λέει ο υπουργός, δηλαδή να αυξηθεί ο αριθμός αυτών που θα φθάνουν με την θέλησή τους ως την πύλη των ΑΕΙ, να μπαίνουν σε αυτά, δεν σημαίνει ότι θα βγαίνουν κιόλας τελειόφοιτοι, ότι θα γίνονται δηλαδή επιστήμονες, ούτε ότι θα σταματήσει ο ανταγωνισμός και η φοιτητική μετανάστευση. Ένα απλό παράδειγμα είναι ότι δεν υπάρχει υποδομή, ούτε πρόθεση να υπάρξει κατάλληλη υποδομή τέτοια που θα δίνει την δυνατότητα ολοκλήρωσης και αυτής της βαθμίδας. Τα νέα τμήματα που φτιάχνονται είναι τόσο πρόχειρα που καμμία σχέση δεν έχουν με Πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδές.,
Ότι τάχα γίνεται περιττή η προσφυγή στα φροντιστήρια, τα περί του θαύματος που θα επιτελέσει η ενισχυτική διδασκαλία
Το εξουθενωτικό ανταγωνιστικό Λύκειο της κυβέρνησης, η έκφραση δηλαδή της αγοράς στον τομέα της παιδείας, θα εξωθήσει σε ακόμα «περισσότερο φροντιστήριο». Το παιχνίδι είναι στημένο αφού μέσω της κυβερνητικής λεγόμενης μεταρρύθμισης θα φθάσουμε στο σημείο ο αριθμός των αποφοίτων να είναι καθορισμένος, όπως δείξαμε με τα προηγούμενα στοιχεία. Ένας μεγάλος αριθμός μαθητών θα πρέπει να απορριφθεί, όσο γίνεται πριν το νήμα του τερματισμού. Για τους υπόλοιπους ο βαθμός σε μια και μόνο από τις 28 εξεταστικές δοκιμασίες μπορεί να αποβεί μοιραίος, στερώντας οριστικά, για μερικά εκατοστά μορίων , τη δυνατότητα του μαθητή να εισαχθεί στη σχολή επιλογής του.
Ακόμα και αν εφαρμοσθεί η ενισχυτική διδασκαλία με βάση τα μεγάλα και παχιά λόγια της κυβέρνησης δεν μπορεί να ανταγωνισθεί τα φροντιστήρια, και ας μη βιαστεί ο υπουργός, η κυβέρνηση να ισχυρισθεί ότι με την θέση μας αυτή ενισχύουμε τα φροντιστήρια. Όχι μόνο είμαστε πολέμιοι τους, αλλά ζητάμε εδώ και τώρα να τεθεί ζήτημα κατάργησης όλης της ιδιωτικής παιδείας και της παραπαιδείας.
Επισυνάπτω στα πρακτικά ένα φυλλάδιο που εξέδωσε το Κέντρο Έρευνας και Επιμόρφωσης για το Φροντιστήριο του 2000.
Τα φροντιστήρια στα χέρια των αετονύχηδων και εμπόρων της γνώσης ταιριάζουν δυστυχώς στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα, πράγμα που δεν μπορεί να το κάνει η ενισχυτική διδασκαλία. Είναι ένα αναπόφευκτο απόστημα που αντιμετωπίζεται μόνο με την θεραπεία στην ρίζα του και όχι με γιατροσόφια της πλάκας, με συγχωρείτε για την έκφραση. Τα φροντιστήρια προσφέρονται δυστυχώς σήμερα γιατί συμπληρώνουν το είδος της παιδείας που έχουμε και της παιδείας που πάει να γίνει με την λεγόμενη μεταρρύθμιση. Το φροντιστήριο δεν επιχειρεί να δώσει γνώσεις, ούτε και να βοηθήσει στην αφομοίωση γνώσεων, αλλά να διευκολύνει την απομνημόνευση, και να δώσει μια κονσέρβα λύσεων έως και κονσέρβα σκέψης αφού ετοιμάζει μέχρι και για τις εξετάσεις στην έκθεση. Η ενισχυτική το πολύ να τραβήξει για ένα μικρό διάστημα κάποια παιδιά που έτσι και αλλιώς οι οικογένειές τους δεν θα τα έστελναν στα φροντιστήρια.
Είχαμε διατυπώσει και εμείς ως κόμμα θέση για την ενισχυτική διδασκαλία αλλά με διαφορετικό στόχο, για πολύ συγκεκριμένες ανάγκες ορισμένων παιδιών, και όχι σαν υποκατάστατο και μάλιστα ψεύτικο των έτσι και αλλιώς κενών και αναχρονισμών που σημαδεύουν την παιδεία μας.