Εργογραφία

REQUIEM (Χορωδιακό-Εκκλησιαστικό) ΑΣΤ 266
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ
Για σοπράνο, κοντράλτο, τενόρο, μπάσο, μικτή χορωδία και παιδική χορωδία

Ετος Σύνθεσης Τόπος Σύνθεσης Ποίηση
1983-84 Αθήνα-Βραχάτι Κείμενο του Ιωάννη Δαμασκηνού

ROMANOS
τηλ. 9246024
fax 9241362
Παπαγρηγορίου-Νάκας
τηλ. 3251144
fax 3222742
  1989, ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ
Κική Μορφωνιού
Μίσα Ικέουτσι
Φραγκίσκος Βουτσίνος
Χορωδία "Τραγουδιστές"
Παιδική Χορωδία Λάρισας
(Δ/νση Δημ. Καρβούνης)
Δ: Αντ. Κοντογεωργίου


Το «Ρέκβιεμ» του Μίκη Θεοδωράκη

του Γκυ Βάγκνερ

Μετά την «Κασσιανή» 1942 και την «Missa Greca» την Ελληνική Λειτουργία (1982) ο Θεοδωράκης μελοποίησε την λειτουργία «Ακολουθία εις Κεκοιμημένους/ Ρέκβιεμ» αφιερωμένο στους νεκρούς της μάχης των Καλαβρύτων. Η λειτουργία παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά στις 27 Οκτωβρίου 1985 στην Θεσσαλονίκη και την επομένη στην Λάρισα.

«Αυτή η λειτουργία στηρίζεται στο παράπονο ενός ποιητή του Ιωάννη Δαμασκηνού, του ανθρώπου του πλήθους. Ο Ιωάννης μπορεί να μην ήταν έλληνας, αλλά ήταν ελληνιστής που έγραψε στα ελληνικά. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα ποιήματα της ελληνικής λογοτεχνίας». (Θεοδωράκης)

Αυτό το κείμενο επιχειρεί να βυθοσκοπήσει την εσωτερική τάξη του κόσμου και να βρει το «φως που καίει».

Ο Θεοδωράκης έγραψε το «Ρέκβιεμ» του σε ανάμνηση της κηδείας του πατέρα του και μ’ αυτόν τον τρόπο όρισε μουσικά αυτό το γεγονός.

Ο συνθέτης επαναπροσεγγίζοντας την πνευματική μουσική, την βυζαντινή, αναζητά νέες ηχητικές γλώσσες. Έτσι εισάγει στο «Ρέκβιέμ» του μία γυναικεία φωνή, μια καινοτομία γι’ αυτή τη μουσική, όπως και μία παιδική χορωδία που αντιπροσωπεύουν την παρουσία της μαχόμενης ζωής απέναντι στην μακαριότητα του θανάτου.

Η ποικιλία και ο πλούτος των συνθέσεών του δείχνουν τις δυνατότητές του που είναι πολύ ανώτερες απ’ αυτό που ήδη έχει πραγματοποιήσει.

Γιατί αισθάνεται πάντα την ανάγκη της διαρκούς ανανέωσης και δηλώνει ότι βρίσκεται κοντά σε δυνάμεις εκσυγχρονιστικές και ιδιόμορφες χωρίς ωστόσο να χάνει την αυθεντικότητα της προσωπικότητάς του.

Νομίζω ότι γι΄ αυτό δεν υπάρχει παρά μία και μοναδική απάντηση: Ο Θεοδωράκης θέλει να ανανεώσει με άλλους τρόπους τον διάλογό του με την νεολαία που διεκόπη τόσο βίαια το 1967 και τον οποίο στην πραγματικότητα δεν αποκατέστησε ποτέ.

Από την άλλη πλευρά θέλει να ξεφύγει από τις συγχύσεις και παρεξηγήσεις που τον περιβάλλουν. Αν για εκατομμύρια ανθρώπους είναι ο συνθέτης του «Ζορμπά» και άλλων μελωδικών τραγουδιών, θα ήθελε ωστόσο για κάποιες χιλιάδες να είναι ένας συνθέτης που κάθε μέρα προσπαθεί να οδηγήσει πιο πέρα την ελληνική μουσική και να της προσδώσει την ιδιαίτερη και έγκυρη θέση της μέσα στον παγκόσμιο μουσικό χώρο.