ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ 

"Μετρηθήκαμε και μας έλειπε ένας! Νικήσαμε τη φωτιά, αλλά χάσαμε ένα παλικάρι..." 
Τα λόγια αυτά, γεμάτα ψυχική φόρτιση, που ανήκουν στον Περιφερειάρχη Αττικής, μεταδόθηκαν αμέσως από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η είδηση βόμβα συγκλόνισε το πανελλήνιο μα περισσότερο την Πυροσβεστική οικογένεια. 
Ο 26χρονος πυροσβέστης Πέτρος Σπυρόπουλος έπεσε στην παγίδα του θανάτου, αφήνοντας την τελευταία του πνοή κάτω από τα πυρακτωμένα σίδερα και τσιμέντα, λίγα μόλις μέτρα από τους συναδέλφους του, που όλοι μαζί πάλευαν με τις τεράστιες φλόγες. 
Επιχειρώντας μια λεπτομερή καταγραφή των γεγονότων της μοιραίας εκείνης ημέρας -24 Απριλίου 1998-, θα ξεκινήσουμε από τις 06:18, όταν το 199 Σ.Ε.Κ.Υ.Π.Σ. δέχθηκε ένα τηλεφώνημα που ανήγγειλε πυρκαγιά στη βιομηχανία επίπλων με την επωνυμία SATO στην οδό Πειραιώς 18, στο Μοσχάτο. 
Η τρομαγμένη φωνή του φύλακα δεν άφησε πολλά περιθώρια στον αξιωματικό της βάρδιας, ο οποίος αμέσως κινητοποίησε ολόκληρη τη δύναμη του 1ου Πυροσβεστικού Σταθμού Πειραιά, αφού άλλωστε ήταν και ο πιο κοντινός. 
Πλησιάζοντας οι πυροσβέστες με τα πρώτα οχήματα, διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για τεράστια πυρκαγιά και ζήτησαν από το κέντρο να αποσταλούν ενισχύσεις. 
Ολόκληρο το διώροφο κτίριο είχε τυλιχθεί στις φλόγες που ξεπηδούσαν από παντού, κατατρώγοντας το εσωτερικό της βιομηχανίας. 
Οι πυροσβέστες, για να προσεγγίσουν με τα οχήματα το καιόμενο κτίριο, έπρεπε πρώτα να παραβιάσουν τις μεγάλες σιδερένιες πόρτες του προαυλίου, ενέργεια που συνεπαγόταν σημαντική  απώλεια χρόνου. 
Οι πυροσβέστες διαβεβαιώθηκαν από τον κατατρομαγμένο φύλακα ότι δεν υπήρχαν άτομα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό του κτιρίου και ρίχτηκαν στη μάχη της κατάσβεσης, με όλα τα μέσα που διέθεταν. 
Οι πυροσβέστες, αφού απομόνωσαν με υδάτινο τείχος τα σημεία όπου υπήρχε κίνδυνος να επεκταθεί η πυρκαγιά σε διπλανές αποθήκες, οι οποίες περιείχαν χημικές ουσίες και εύφλεκτα υλικά, άνοιξαν διόδους και μπήκαν στο φλεγόμενο κτίριο. 
Πραγματική κόλαση! 
Ξαφνικά και ενώ όλοι παρακολουθούσαν με κομμένη ανάσα αυτή την υπερπροσπάθεια, μια ομάδα πυροσβεστών εγκατέλειψε κακήν κακώς το κτίριο. Τι είχε συμβεί; Ένα μεγάλο μέρος της στέγης από σιδηροδοκούς και μπετό κατέρρευσε εξαιτίας της μεγάλης θερμοκρασίας, καταπλακώνοντας ένα νεαρό πυροσβέστη, τον Πέτρο Σπυρόπουλο. 
Η απουσία του έγινε αμέσως αισθητή από τους συναδέλφους του, οι οποίοι όρμησαν ξανά μέσα στο καιόμενο κτίριο, να τον αναζητήσουν. Όμως το μοιραίο είχε επέλθει, καθώς ο Πέτρος ήταν ήδη νεκρός... Στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του. 
Ο Αρχηγός του Σώματος Αντιστράτηγος Ανδρέας Γκέκας που συντόνιζε το κατασβεστικό έργο, φανερά συντετριμμένος, δήλωσε. "Σήμερα ολόκληρο το Πυροσβεστικό Σώμα πενθεί το χαμό ενός συναδέλφου, ενός παλικαριού..." 
Μέσα από αυτή την τραγωδία που έπληξε το Πυροσβεστικό Σώμα, θεριεύει εύλογα ένα ερώτημα. Γιατί η πολιτεία θεωρεί μόνο στα λόγια επικίνδυνο και ανθυγιεινό το επάγγελμα του πυροσβέστη και όχι έμπρακτα με την παροχή επιδόματος; 
Με σφιγμένη την καρδιά οι πυροσβέστες ολοκλήρωσαν την κατάσβεση ύστερα από πολύωρη προσπάθεια. 
Ο απολογισμός ήταν τραγικός. Ένας νεκρός πυροσβέστης, δυο τραυματίες και εκατοντάδες εκατομμύρια υλικές ζημιές. Στην κατάσβεση της παραπάνω πυρκαγιάς, που θα μείνει αξέχαστη στη μνήμη των πυροσβεστών, έλαβαν μέρος συνολικά 36 οχήματα και 120 πυροσβέστες από όλους τους Σταθμούς του λεκανοπεδίου Αττικής. 
 
 
 

Ο Πέτρος Σπυρόπουλος γεννήθηκε την 21η Ιανουαρίου του 1971, στα Τρίκαλα. Κατετάγη στο Πυροσβεστικό Σώμα στις 29 Δεκεμβρίου του 1996. Με την αποφοίτησή του από την Ακαδημία στις 2 Μαΐου 1997, τοποθετήθηκε στην Περιφερειακή Διοίκηση Αττικής και συγκεκριμένα στον 1ο Πυροσβεστικό Σταθμό του Πειραιά.