![]() |
![]() |
Οι
πυρκαγιές σε πολυόροφα κτίρια και ειδικότερα σε αυτά που χρησιμοποιούνται
ως επαγγελματικοί χώροι, είναι από τα δυσκολότερα και πιο επικίνδυνα συμβάντα
που καλείται να αντιμετωπίσει η Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Μια πυρκαγιά σ' ένα τέτοιο κτίριο
δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στους πυροσβέστες που καλούνται να αντιμετωπίσουν
το συμβάν, απ' ό,τι ένα κτίριο που χρησιμοποιείται ως χώρος κατοικίας.
Κι αυτό γιατί τα διαμερίσματα είναι
χωρισμένα σε μικρότερα τμήματα, που σημαίνει ότι σε περίπτωση έναρξης πυρκαγιάς
η καιόμενη επιφάνεια θα είναι περιορισμένη σ' ένα συγκεκριμένο χώρο και
θα είναι πιο δύσκολο να επεκταθεί η πυρκαγιά. Αντίθετα σε χώρους που χρησιμοποιούνται
ως καταστήματα, επιχειρήσεις και γενικά ως τόποι επαγγελματικής δραστηριότητας,
η πυρκαγιά θα επεκταθεί πολύ πιο εύκολα, λόγω της ύπαρξης μεγαλύτερων ενιαίων
χώρων και αποθηκευμένων εύφλεκτων υλικών.
Στη Ν. Υόρκη στις 22 Μαρτίου 1987,
μια φωτιά που ξεκίνησε από το υπόγειο ενός κτιρίου 35 ορόφων με διαμερίσματα,
επεκτάθηκε στον 23ο, 33ο και 34ο όροφο. Αποτέλεσμα, 3 νέοι άνθρωποι βρήκαν
τραγικό θάνατο πηδώντας από τον 33ο όροφο και άλλοι 4 εγκλωβίστηκαν και
κάηκαν στα διαμερίσματά τους. Το 1993 ένας πυροσβέστης της Π.Υ. της Ν.Υόρκης
σκοτώθηκε σε πυρκαγιά ενός πολυόροφου κτιρίου και το 1994, 2 πυροσβέστες
της Π.Υ. του Μέμφις παγιδεύτηκαν και βρήκαν το θάνατο σε πολυόροφο κτίριο
της ομώνυμης πόλης.
Τι συμβαίνε όμωςι και οι πυρκαγιές
επεκτείνονται σ' αυτά τα κτίρια, παγιδεύοντας ενοίκους και πυροσβέστες;
ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
Μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα
νέα πολυόροφα κτίρια και σε αυτά της δεκαετίας του ’50 και ’60, είναι ότι
τα νέα κτίρια είναι λιγότερο ανθεκτικά στη φωτιά λόγω των δομικών υλικών.
Τα παλιά κτίρια ως κύριο δομικό υλικό είχαν την πέτρα, έτσι μια πυρκαγιά
που ξεκινούσε από ένα κλειστό χώρο σπανίως επεκτεινόταν πέρα απ' αυτόν.
ΠΕΤΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ
Η κατασκευή των τοίχων στα κτίρια
των προηγούμενων δεκαετιών γινόταν με πέτρα, τσιμεντόλιθους ή τούβλα. Σήμερα
στις νέες κατασκευές πολυόροφων κτιρίων χρησιμοποιούνται υλικά που μειώνουν
σημαντικά, τόσο το χρόνο, όσο και το κόστος κατασκευής, όπως ξύλο, πλαστικό
κ.τ.λ.
Δυστυχώς όμως, όταν ξεσπάσει πυρκαγιά
σε κάποιο τέτοιο χώρο, λόγω των υλικών κατασκευής, μπορεί να εξαπλωθεί
με απρόβλεπτες συνέπειες. Φαίνεται λοιπόν ότι οι νέες κατασκευές σε υψηλά
κτίρια είναι λιγότερο αποτελεσματικές σε σχέση με τις παλαιότερες, ως προς
το να περιορίζουν την εξάπλωση μιας πυρκαγιάς που θα ξεσπάσει σε κάποιο
χώρο του κτιρίου. Και αυτό σημαίνει ότι είναι λιγότερο ασφαλείς για τους
ενοίκους των διαμερισμάτων, αλλά και για τους πυροσβέστες που θα χρειαστεί
να επέμβουν στο συμβάν.
ΈΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Μια άλλη αλλαγή που παρατηρείται
στα υψηλά κτίρια που χρησιμοποιούνται ως κατοικίες, είναι η μείωση του
προσωπικού ή η πλήρης απομάκρυνσή του από θέσεις που υπήρχαν για την ασφάλεια
των ενοίκων και του κτιρίου, όπως ο θυρωρός. Αποτέλεσμα, όταν η πυροσβεστική
έξοδος φτάνει στο συμβάν, δεν υπάρχει κάποιος που θα βοηθήσει και θα καθοδηγήσει
τους πυροσβέστες στο σημείο όπου βρίσκεται η πυρκαγιά.
ΔΙΑΔΡΟΜΟΙ
Ο τρόπος που σχεδιάζονται οι διάδρομοι
στα υψηλά κτίρια επηρεάζει την ασφάλεια των πυροσβεστών. Ένας πυροσβέστης
στη Ν.Υόρκη σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς, όταν εγκλωβίστηκε
στο διάδρομο ενός κτιρίου, όταν αυτός γέμισε με καπνό και φλόγες. Δύο πυροσβέστες
της Π.Υ. του Μέμφις έχασαν τον προσανατολισμό τους μέσα σ' ένα διάδρομο
και παγιδεύτηκαν στη φωτιά και πρόσφατα, ένας πυροσβέστης της Π.Υ. της
Ν. Υόρκης κάηκε μέσα σ' ένα διάδρομο ενός πολυόροφου κτιρίου.
Οι διάδρομοι σε υψηλά κτίρια, που
η κατασκευή τους έχει χαμηλή ανθεκτικότητα στη φωτιά, παρουσιάζουν πολλούς
κινδύνους για πολλούς λόγους. Μερικοί απ' αυτούς δεν μπορούν να αεριστούν,
επειδή δεν υπάρχουν παράθυρα. Άλλοι οδηγούν σε αδιέξοδο, που καταφεύγοντας
εκεί οι ένοικοι ή οι πυροσβέστες, εγκλωβίζονται και χάνουν τη ζωή τους.
ΕΞΑΕΡΙΣΜΟΣ
Κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς
σ' ένα πολυόροφο κτίριο, οι διάδρομοι γεμίζουν με καπνό και θερμότητα από
την πυρκαγιά που εξελίσσεται σε κάποιο διαμέρισμα, του οποίου η πόρτα είναι
ανοιχτή.
Έτσι, ένας διάδρομος μπορεί πολύ
γρήγορα να μετατραπεί σε κλίβανο αν δεν εξαερίζεται. Πριν λοιπόν οι πυροσβέστες
επιχειρήσουν το άνοιγμα μιας πόρτας, θα πρέπει πρώτα να ελέγξουν τον διάδρομο.
Αν υπάρχει τρόπος εξαερισμού, που βρίσκονται οι έξοδοι διαφυγής, αν είναι
έτοιμη η ομάδα των πυροσβεστών με τον αυλό προσβολής. Στη συνέχεια οι πυροσβέστες
θα πρέπει να ελέγξουν την πόρτα του διαμερίσματος στο οποίο υπάρχει η πυρκαγιά.
Αν η πόρτα του διαμερίσματος είναι ανοιχτή και απ' αυτήν εξέρχονται φλόγες,
θα πρέπει, αν δεν έχει φτάσει ακόμα το νερό στον αυλό, να την κλείσουν
ώστε να μην επεκταθεί η πυρκαγιά στο διάδρομο.
Για την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων
στους διαδρόμους πολυόροφων κτιρίων, οι πυροσβέστες θα πρέπει να ακολουθούν
τους παρακάτω κανόνες ασφαλείας:
1. Η ομάδα των πυροσβεστών που
προσεγγίζει την πυρκαγιά, θα πρέπει να ανέβει με το ασανσέρ μέχρι δύο ορόφους
κάτω από τον όροφο όπου βρίσκεται η φωτιά και από κει, ακολουθώντας τις
σκάλες, να φτάσει στον όροφο που καίγεται.
2. Να ανοίξει την πόρτα ενός διπλανού
διαμερίσματος που δεν καίγεται, ώστε αν χρειαστεί να το χρησιμοποιήσει
ως καταφύγιο.
3. Να ελέγξει αν η εγκατάσταση
έχει αναπτυχθεί μέχρι το σημείο της πυρκαγιάς και το νερό έχει φτάσει στον
αυλό.
4. Να ελέγξει την πόρτα του φλεγόμενου
διαμερίσματος, ώστε είτε να κρατηθεί ανοιχτή με ένα σχοινί από μακριά για
να μπορεί η βολή του νερού να χτυπά τις φλόγες, είτε να κλειστεί, αν το
νερό δεν έχει φτάσει ακόμα στον αυλό.
5. Σε μια μικρή πυρκαγιά σ' ένα
διαμέρισμα όπου ο καπνός και η θερμότητα είναι σε μικρές ποσότητες, μπορεί
ένας από τους πυροσβέστες να μείνει στην πόρτα του διαμερίσματος και οι
άλλοι να ασχοληθούν με την κατάσβεση μέσα στο διαμέρισμα.
ΔΙΑΔΡΟΜΟΙ ΜΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Οι διάδρομοι σε υψηλά κτίρια μπορεί
να έχουν μήκος μέχρι και 75 μέτρα. Μπορεί επίσης να είναι σε σχήμα Γ ή
Τ με προεκτάσεις που οδηγούν σε αδιέξοδο. Οι προεκτάσεις αυτές πολύ συχνά
γεμίζουν με καπνό και θερμότητα. Έτσι οι ένοικοι που προσπαθούν να διαφύγουν
και οι πυροσβέστες που προσεγγίζουν το χώρο, χάνουν τον προσανατολισμό
τους και παγιδεύονται από τον καπνό και τις φλόγες.
Ο ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΟΦΗΣ
Σε όλα σχεδόν τα υψηλά κτίρια,
οι ηλεκτρικές εγκαταστάσεις και οι αεραγωγοί διέρχονται πάνω από τις ψευδοροφές
που υπάρχουν και οι οποίες απέχουν από το κανονικό ύψος της οροφής μέχρι
και μισό μέτρο. Σ' αυτούς τους χώρους η πυρκαγιά επεκτείνεται πολύ γρήγορα,
μεταδίδοντας τη φωτιά αρκετά μέτρα μακριά από το σημείο όπου έχει ξεκινήσει.
Έτσι, πριν η ομάδα των πυροσβεστών
ανοίξει το διαμέρισμα στο οποίο υπάρχει πυρκαγιά, θα πρέπει πρώτα να ελέγξει
την ψευδοροφή του διαδρόμου. Αυτή θα πρέπει να ανοιχτεί, ώστε να φανεί
αν υπάρχει φωτιά που επεκτείνεται σε άλλους χώρους.
ΜΟΝΙΜΟ ΥΔΡΟΔΟΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ
Στα σημερινά πολυόροφα κτίρια τα
μόνιμα συστήματα παροχής νερού με τις πυροσβεστικές φωλιές εγκαθίστανται
στους διαδρόμους των ορόφων και όχι στα κλιμακοστάσια όπως παλαιότερα.
Και αυτό γιατί θα πρέπει σε περίπτωση πυρκαγιάς οι σκάλες να είναι ελεύθερες,
ώστε να μπορούν να διαφύγουν οι ένοικοι των διαμερισμάτων προς την έξοδο.
Έτσι, οι πυροσβέστες μπορούν ανεβαίνοντας
από τις σκάλες να φτάσουν στο διάδρομο που θέλουν, να συνδέσουν τους σωλήνες
με την πυροσβεστική φωλιά και να αρχίσουν την προσβολή της φωτιάς μέσω
του μόνιμου υδροδοτικού δικτύου. Όμως τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο
απλά. Είναι πολύ επικίνδυνο για τους πυροσβέστες να συνδέσουν την εγκατάσταση
με την πυροσβεστική φωλιά που βρίσκεται στον ίδιο διάδρομο, στον οποίο
βρίσκεται η φωτιά. Και αυτό γιατί ο καπνός και η θερμότητα από τη φωτιά
θα έχουν γεμίσει το διάδρομο, πράγμα που θα δυσκολέψει τις ενέργειες των
πυροσβεστών. Το πιο σωστό θα είναι οι πυροσβέστες να αρχίσουν την εγκατάσταση
από την πυροσβεστική φωλιά που βρίσκεται στον από κάτω όροφο, προσεγγίζοντας
έτσι την πυρκαγιά με περισσότερη ασφάλεια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Σήμερα, τα υψηλά κτίρια που χρησιμοποιούνται
ως κατοικίες είναι τόσο επικίνδυνα σε περίπτωση πυρκαγιάς, όσο και αυτά
που χρησιμοποιούνται ως επαγγελματικοί χώροι. Όταν συγκρίνουμε τις δύο
διαφορετικές αυτές κατασκευές, βρίσκουμε διαφορετικούς κανονισμούς πυρασφάλειας.
Έτσι, για τα κτίρια που χρησιμοποιούνται ως επαγγελματικοί χώροι απαιτούνται
αυτόματα συστήματα καταιονισμού νερού, σύστημα ανίχνευσης καπνού, 24ωρος
έλεγχος των χώρων μέσω κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης, ξεχωριστά ασανσέρ
προκειμένου οι ομάδες των πυροσβεστών να προσεγγίζουν τον χώρο της φωτιάς
κ.τ.λ.
Αντίθετα, τα υψηλά κτίρια που χρησιμοποιούνται
ως κατοικίες δε χρειάζεται να έχουν όλα αυτά τα παραπάνω χαρακτηριστικά
και επιπλέον έχουν γίνει λιγότερο πυράντοχα και ασφαλή.
Μια μελέτη του Εθνικού Οργανισμού
Πυροπροστασίας των Η.Π.Α. (N.F.P.A.), έδειξε ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας
του 1980 σε πυρκαγιές κτιρίων που χρησιμοποιούνταν σαν κατοικίες, 90 άνθρωποι
έχασαν τη ζωή τους, ενώ σε κτίρια που χρησιμοποιούνταν ως γραφεία πέθαναν
10 άνθρωποι.