WIEM: WIELKA INTERNETOWA ENCYKLOPEDIA MULTIMEDIALNA

FOGRA

Kup Encyklopedie Multimedialna na CD


Kup encyklopedie na CD!

ZAREJESTRUJ SIĘ
Co miesiąc każdy zarejestrowany użytkownik WIEM, ma szansę wygrać Encyklopedię Multimedialną na CD!

TWOJE UWAGI
Wyślij nam propozycje i uwagi dotyczące treści WIEM. Zauważone błędy w działaniu stron i uwagi techniczne przekaż naszemu administratorowi.

KONKURS WIEM
Poznaj zwycięzcę ostatniej edycji konkursu WIEM dla zarejestrowanych użytkowników. Może jesteś nim właśnie Ty?

WYRÓŻNIENIA
Zobacz jakie nagrody i wyróżnienia otrzymała do tej pory witryna encyklopedii.

JAK DZIAŁA WIEM
Już niedługo będziesz mógł przeczytać, z jakich technologii korzystamy tworząc encyklopedię.



       <<              >>        LOSUJ    INDEKS      SZUKAJ      START      POMOC   
Chemia
    

Glin
 

Glin (Al, aluminium), pierwiastek chemiczny należący do grupy III A w układzie okresowym, liczba atomowa 13, masa atomowa 26,98. Znany jest jeden trwały izotop glinu.

W przyrodzie glin występuje w minerałach: kaolinicie [Al2(OH)4][Si2O5], silimanicie Al2SiO5, albicie Na[AlSi3O8], ortoklazie K[AlSi3O8], boksycie AlO(OH), kriolicie Na3[AlF6], korundzie Al2O3, gibbsycie Al(OH)3, i w wielu innych. Glin jest otrzymywany w wyniku elektrolizy roztworu trójtlenku glinowego Al2O3 (wyodrębnionego uprzednio z boksytu) w stopionym kriolicie.

Glin jest srebrzystobiałym, kowalnym i ciągliwym metalem, o własnościach amfoterycznych, gęstość 2,7 g/cm3, temperatura topnienia 660°C. W związkach chemicznych występuje na +1 i +3 stopniu utlenienia. W atmosferze powietrza lub podczas działania kwasami utleniającymi na glin, na jego powierzchni powstaje warstewka tlenku, która chroni metal przed dalszą korozją. Glin ulega działaniu kwasu solnego, gorących i rozcieńczonych kwasów: azotowegooctowego, gorącego stężonego kwasu siarkowego. Kwas fosforowykwasy organiczne nie atakują glinu.

Glin i jego wodorotlenki rozpuszczają się w alkaliach dając czterohydrokso- ([Al(OH)4]-) i sześciohydroksogliniany ([Al(OH)6]3-). W reakcji wodorotlenków glinu z kwasami powstają sole. Najbardziej znanym połączeniem glinu z tlenem jest otrzymywany w wysokich temperaturach, trudnotopliwy i bardzo twardy a-Al2O3 (korund), krystalizujący w układzie heksagonalnym. Oprócz niego występuje wiele innych, często uwodnionych odmian Al2O3, otrzymywanych z wodorotlenków glinu w niższych temperaturach. Spiekanie Al2O3 z tlenkami metali dwuwartościowych prowadzi do powstania spineli. Z wodorem glinu tworzy (pośrednio) silnie spolimeryzowany wodorek (AlH3)Ą. Glin łatwo reaguje z fluorowcami.

Techniczne znaczenie mają stopy glinu z innymi metalami, odznaczające się niskim ciężarem właściwym (duraluminium, magnalium, skleron). Są one stosowane w przemyśle lotniczym i samochodowym. Metaliczny glin służy do produkcji przedmiotów codziennego użytku, przewodów elektrycznych, aparatury chemicznej, zwierciadeł teleskopowych, folii stosowanej powszechnie do pakowania.

Za pomocą glinu można wydzielać inne metale z ich związków (aluminotermia). Sproszkowany glin jest składnikiem farb i materiałów wybuchowych. Glinokrzemiany są podstawowymi składnikami wyrobów ceramicznych. Zabarwione kryształy korundu znane są jako kamienie szlachetne (kamienie ozdobne) - rubiny, szafiry - wykorzystywane technicznie w konstrukcji laserów. Chlorek glinu AlCl3 stosowany jest jako katalizator a glinowodorek litu LiAlH4 jako reduktor w syntezach organicznych.

Zobacz również:
AłunyBłękit Thénarda


       <<              >>        LOSUJ    INDEKS      SZUKAJ      START      POMOC   

© 1998 Fogra Oficyna Wydawnicza, Krakow. Opracowanie i administracja serwisu Chaos Works Studio webLAB. Uwagi techniczne: webmaster@fogra.com.pl