Stanisław Soyka - No 17

nie ma drugiej takiej; allegro ma non troppo; koniugacje; ulica paryska w warszawie; in your teatr lub kolejny kicz o miłosci; tango memento vitae; moja rzeczywistosć; jesienny lisć; wychowanie; uciekaj moje serce; i jeszcze raz (piosenka wigilijna); a ty serce świeć;

1998 Pomaton EMI
No 17. to już siedemnasty album Stanisława Soyki. Artysta debiutował w 1978 roku recitalem muzyki bluesowej i gospel, ale to tylko mała część jego możliwosci i zainteresowań. Soyka, oprócz tego, że śpiewa (blues, jazz), jest skrzypkiem, gitarzystą pianistą, komponuje, pisze teksty. Nowa płyta No 17. promowana była piosenką Nie ma drugiej takiej, której premiera miała miejsce w listopadzie 1997 roku. W styczniu pojawił sie drugi utwór - Tango Memento Vitae. Obie piosenki szybko trafiły na wysokie miejsca list przebojów. Cała płyta jest zrobiona profesjonalnie. Mam tu na myśli głównie aranżację i oczywiście profesjonalizm Soyki. Nie będę jednak ukrywał, że muzycznie (kompozycyjnie) płyta nie należy do najlepszych produktów artysty. Kilka piosenek nawiązuje do stylu, który Soyka wypracował we współpracy z Januszem Yaniną Iwańskim. Widać jednak, że artysta próbuje poszukiwać czegoś nowego. Dlatego płyta jest zróżnicowana. Znajdują się tu utwory balladowe, w rytmie tango, dynamiczne.
Są również niespodzianki. Soyka śpiewa przebój zespołu T.Love - Wychowanie oraz piosenkę Agnieszki Osieckiej, którą wykonywał Seweryn Krajewski - Uciekaj moje serce. Najbardziej mogą jednak zdziwić akcenty industrialne.
Auriol